~Τα αδέρφια ~

{16} ~Τα αδέρφια~

16

Χλόη

Δεν ξερω γιατι.
Μα ανταπεδωσα στο φιλι.
Δεν μπορουσα να τραβηχτω.
Ουτε να τον σπρωξω.
Το σωμα μου δεν αντιδρουσε.
Οι γλωσσα του χαιδευε απαλα την δικη μου.
Εχω ανατριχιασει ολοκληρη.
Δεν με εχει ξανα φιλησει ετσι.
Καλα ενταξει λες και με εχει φιλησει πολλες φορες αλλα λεμε τωρα.
Κρατησε αρκετη ωρα το φιλι μας.
Τραβηχτηκε σιγα σιγα.
Με κρατουσε ακομα απο τον σβερκο.
Με κοιταξε στα ματια.
Τα ματια του.
Κατι κρυβουν.
Φοβο?
Δεν ξερω.
Ανοιγο-εκλεισε τα ματια του λιγες φορες και με αφησε.
Σηκωθηκε γρηγορα και πηγε στην σκαλα.
Τι στο?
„Νικο?“ δεν μου εβαλε σημασια.
Κατεβηκε γρηγορα κατω και εφευγε σχεδον τρεχοντας.
„ΝΙΚΟ!“ φωναξα δυνατα.
Μα τιποτα.
Κατεβηκα και εγω και προσπαθησα να τρεξω πισω του να τον προλαβω.
Ομως δεν τον προλαβα.

Γιατι περνανε τοσο γρηγορα οι μερες?
Ειναι ηδη τεταρτη.
Ο Νικος με αποφευγει.
Και στο μαθημα που καθομασταν μαζι αλλαξε θεση.
Τα εβαλε με τον καθηγητη μεχρι να τον αφησει να καθισει αλλου.
Τωρα καθομαι με την Τατιανα.
Κανονικα θα επρεπε να χαρω.
Πως να χαρω ομως αν καποιος προσπαθει απο την μια στιγμη στην αλλη να με αποφευγει?
Αφου δεν εκανα κατι λαθος.
Ανταπεδωσα!
Ανταπεδωσα γαμωτο!
Και αυτος κανει ετσι.
Δεν το εχω πει σε κανεναν.
Δεν θελω να το συζητησω.
Εχω προσπαθησει καποιες φορες να του μιλησω ομως αδικος κοπος.
Οποτε αποφασισα να τον αφησω ησυχο.

Τωρα εχουμε διαλλειμα.
Πηγα στο ντουλαπακι μου να παρω τα βιβλια που χρειαζομαι.
„Χευ Χλοη“ κοιταξα τον Λουκα ο οποιος ειχε στηριχτει στο διπλα ντουλαπακι και με κοιτουσε με ενα χαμογελο.
Του χαμογελασα γλυκα.
„Χευ Λουκαα“ απαντησα κλεινοντας το ντουλαπακι μου.
„Πως περασες το σαββατοκυριακο σου? Δεν βρεθηκε ακομα η ευκαιρια να σε ρωτησω“ γελασε γλυκα.
Κοιταξα το χαμογελο του.
Δεν εχει λακακια.
Ο Νικος εχει.
Και του πανε τοσο πολυ.
Γαμω Χλοη σταματα να τον σκεφτεσαι!
Σου μιλαει ο Λουκας!
Ο ΛΟΥΚΑΑΑΣ!
Αυτον που θελεις απο το γυμνασιοοοοο συνελθε.
„Ε καλα περασα μωρε εσυ?“ πηγαιναμε μαζι προς την ταξη.
„Μια χαρα, να σου πω, μηπως εχεις χρονο σημερα να βγουμε για καφε μετα το σχολειο?“ σταματησε μπροστα μου και μου χαμογελασε πολυ γλυκα.
Πως γινεται να ειναι αδερφια αυτοι οι δυο?
„Ναι φυσικα γιατι οχι?“ απαντησα με ενα χαμογελο.
„Τελεια θα σε περιμενω στο ντουλαπακι σου“ και με αυτα τα τελευταια λογια εφυγε.

_______________________________________

Hey Guys θέλω να μου πείτε τις γνώμες σας❤

Θέλω να μαθω αν σας αρέσει για να την συνεχίσω η αν δεν σας αρέσει να την σταματήσω η να αλλάξω κάτι!

Γράψτε μου η αφήστε ένα Comment or Vote please ❤