Everything About You

Chapter 39

This chapter is dedicated to Xyrille, belated happy birthday!

-

"Bye. I'll miss you. Will you wait for me to finish practicing or nah?" Zky asked.

"Don't know. Maybe nah?" I smirked cutely at him.

He pouted like a kid. "Ayoko na tuloy magperform para sa Commencement Ceremony bukas! Gusto kitang kasabay." Ungot nya na nagpatawa naman sakin.

"Galingan mo Mr Second honor, recognition na bukas! I'm excited." Sabi ko sabay mabilis na tumalikod at naglakad na papunta sa classroom.

"See you later!" sigaw nya habang naglalakad ako palayo. Nilingon ko sya at nginitian.

"Look who's here!" bungad ni Hailey isa sa mga malalapit na kaibigan ni Farah.

I ignored them and continue walking my way to my seat. Wala pa sila Julia? Palibhasa'y magbabakasyon na kaya siguro mga tinatamad nang pumasok ang mga yon.

"Bakit parang biglang nag-amoy malandi ditto sa room?" Christina yelled sarcastically.

They are obviously picking a fight with me in front of our classmates. I won't give them the satisfaction to that. Hindi ako tinuruan ng mga magulang kong makipag away lalo na ang patulan ang mga taong hindi naman kapatol patol.

"Oo nga, amoy malandi eh diba?" Farah, sinasangayunan at sinusuportahan ang mga alipores nya.

"Oh well! Sabagay andito na nga pala ang numero unong mangaagaw! Hi Rafi!" she added ng makalapit na sa inuupuan ko.

I don't want to waste my time to them kayanaman ipinasak ko ang earphone at sinimulang basahin ang Novel na hawak hawak.

"Oh, kunyari hindi ka affected? Bait baitan ka nanaman?" Hailey bugs me again with Christina walking near me just like Farah.

Nakatayo silang tatlo sa harap ko, nagaanatay ng kung anong magiging reaksyon ko sa mga sinasabi nila.

I was taken aback ng may humila ng kulot at nakapigtail kong buhok. Napanganga ako sa gulat at hindi kaagad nakareact.

"Oooops, sorry sinasadya ko." Farah said sarcastically smiling at me.

I remove my earphones and put my book down. I look at them one by one and smirk. "Pang ilang beses nyo na bang ginagawa to sakin ngayong school year na to? Di ba kayo nagsasawa? Wala na bang bago?" I shot my eyebrow up to them and rolled my eyes. "Stop wasting my time, kung wala kayong magawa sa buhay nyo then please spare me with your bullshits."

I gave them my deadliest glare and walk away. Sinadya kong banggain ang balikat ni Farah at naglakad na palabas ng room ng biglang may humila ng malakas sa mahaba at kulot kong buhok.

"You Bitch! Mangaagaw ka! Akin lang si Zky! Akin naman talaga sya kung di ka lang sana niya nakilala!" Nang-gigigil na hinatak nya ang buhok ko kaya naman napaupo ako sa sahig.

I gave all my strength to stand up and pulled her hair back kaso ay tatlo sila. Pinagtutulungan nila ako!

"What the fuck?! Stop!" sigaw ni Vince ang naririnig ko habang ako ay naghihirapna labanan ang tatlong sumasabunot at humahatak sakin.

They successful stop us by pulling each of us apart pero si Farah ay hindi parin nagpapapigil at nagwawala parin.

Dinuro nya ako at nagsisigaw. "Tigilan mo na si Zky! Niloloko mo lang ang sarili mo na magkakatuluyan kayo! We are arranged to be married. Alam niya yon! Hindi ko alam kung bakit nya ipinagpapatuloy ang pakikipaglandian nya sayo! Siguro nakokonsensya sya kasi sya dapat sana yung maaksidente nung gabing naaksidente ka! At nasisiguro kong kaya ka nya inaalagaan ng ganyan ay para maibsan ang guilt na nararamdaman nya!" She shouted angrily and I just look at her bewildered, waiting for what she's going to say.