Genç Kız Edebiyatında #1 06.10.2018
Nisa yirmi bir yaşında kendi hâlinde bir genç kızdır. Ailesinin baskısıyla yirmi sekiz yaşındaki Ufuk Ersoy'la evlendirildikten sonra ikisinin de hayatı tamamen değişecektir.
Ufuk bir türlü Nisa'yı kabul etmek ist...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nisa Ersoy
''Seni seviyorum Nisa... Senden ayrı geçirdiğim dört yılı bir telafisi yok biliyorum ama artık buradayım ve hep yanında olacağım. Bundan sonra yalnızca sana inanıp sana güveneceğim hatalıydım ve hatamı anladım. Seni geri kazanmak için elimden gelen her şeyi yapacağım.''
Onu en son dört yıl önce görmeme rağmen hiç değişmemişti... Hâlâ aynı Ufuk'tu. Üzerinde siyah takım elbisesi, dağınık kumral saçları ve buz mavisi gözleri... Fakat gözleri oldukça yorgun bakıyordu. Yorgun ve çaresiz...
Kafamı iki yana sallayıp birkaç adım geriledim. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Ufuk tüm dengelerimi bozuyordu.
''Seni yanımda istemiyorum Ufuk. Bana inanıp inanmaman umurumda bile değil. Artık benim için hiçbir anlam ifade etmiyorsun. Benden uzak dur.'' dedim öfkeyle ve hızla Ufuk'un yanından uzaklaştığımda ellerim titriyordu.
Onu beklemediğim bir anda aniden karşımda görmek tüm düşüncelerimi alaşağı etmişti. Zihnim darmaduman bir hâldeydi.
Ufuk hiçbir şey söylemeden sessizce arkamdan bakarken Yağız'ın yanına doğru yürüdüm ve arabaya bindiğimizde kemerimi takıp gözlerimi sıkıca kapattım. Bu olmamalıydı. Ufuk bir daha karşıma çıkmamalıydı.
Ufuk yüzünden çok acı çekmiştim ve artık mutlu olmak istiyordum. Kendime yeni bir düzen kurmuşken bir anda tekrar karşıma çıkıp her şeyi mahvetmesine müsaade etmeyecektim.
Ben ona birçok kez masum olduğumu söylemişken o asla bana inanmamış sürekli beni suçlamıştı. Hatta suçlamakla kalmamış üstüne üstlük bir de beni kendisini aldatmakla suçlamıştı. Yaptıklarıyla ve söyledikleriyle beni oldukça kırmış ve yıpratmıştı.
Bana Kader'i unuttuğunu söylemişti fakat o kadını hiç unutmamıştı. Beni sürekli o kadınla kıyaslamıştı. O kadının gölgesi acı dolu bir hatıra gibi üzerimizde olmuştu.
Ben geçmişi unutmaya çalıştıkça geçmiş bana kendini daha çok hatırlatıyordu. Neden bir türlü geçmişimden kurtulamıyordum ki?
''Nisa iyi misin?'' Yağız'ın endişe dolu sesi kulaklarımı doldurduğunda düşüncelerimden ayrılıp ona baktım. Çoktan ana yola çıkmıştık ve ben o kadar dalgındım ki bunu daha yeni fark ediyordum.
''Evet iyiyim.'' dedim derin bir nefes alarak.
''Yalan söylediğini anlayabiliyorum. O adam Ufuk Ersoy muydu?'' diye sorduğunda derin bir nefes aldım.
''Evet... Ufuk Ersoy...'' dediğimde ismini söylemek bile canımı yakıyordu.
''Konuşmak ister misin?'' diye sorduğunda kafamı hayır anlamında sağa sola salladım.
