Çay Karası ♣️

13.Bölüm

Hasret uyandığında akşam yaşadıklarını hatırlayıp gülümsedi .
Aklına bugün buluşacakları gelince hızla yataktan kalkıp banyoya koştu.
Ilık bir duş alıp saçlarını kuruttu üzerini giyinip hafif makyajda yaptı.
Kardeşi ve Güneş'in hala uyuduğunu görünce tebessüm etti.
  "Teşekkür ederim cimcimeler sizin sayenizde kavuşuyoruz "diyerek  iç çekip odadan çıktı.
Merdivenlerden inerken babası ve annesi ile karşılaştı öyle heyacanlandı ki onlara doğru yürürken bacaklarının titrediğini hissediyordu.
"Günaydın kızım bu ne güzellik bu saatte ?"
"Günaydın baba "
"Şey "diye gevelemeye başladığı anda Asmin kızının imdadına yetişti.   
"Benim kızım hep güzeldir Berat "
"Bugün üniversiteden arkadaşları  ile buluşacaktı öyle değil mi Hasret'im "
"E-evet evet anne"deyip hızla mutfağa girdi.

"Yalan söylemek sana yakışmıyor ömrüm  "
"Sana da despot baba olmak yakışmıyor bildiğin şeyi niye soruyorsun görmüyor musun kızının halini kanat takmış uçacak neredeyse ?"
"Görüyorum görmem mi ?"
"O zaman üstlerine gitme bırak kavuşsunlar yazık çocuklara senin yüzünden yıllarca ayrı kaldılar"
"Azıcık cesur olsalardı kalmazlardı pısırık İsmail 'de ne buluyorsa benim güzel kızım "       
"Berat İsmail senin yeğenin ve söylediğin gibi biri değil sende biliyorsun"
"Kızına yıllarca  zorla abi dedirttin nereden bilsin çocuk sevdası karşılıklı "
"O bacaksız kızın Dicle ve Yeliz'in kopyası kızı olmasa yine bilmez kızım benimle kalırdı "
"Sana laf anlatılmaz sakın kızın hevesini kırma sana karşı gelemiyor Dicle cadısı gibi değil Hasret'im kırıktır bir tarafı"
"Sen Hasret'e böyle yapıyorsun ya Dicle bir gün birinin elinden tutup karşına çıkacak göreceğim o zaman seni sert baba "deyip güldü mutfağa kızının yanına gitti.

Hasret mutfak bahçesinde öylece oturuyordu yalan söylemek istememişti ama doğruyu nasıl söyleyecekti ?
Annesinin gülümseyen yüzünü görünce oturduğu yerden kalkıp kadının kollarına koştu.
"Ben yalan söylemek istemedim anne. "
"İyide Hasret'im sen yalan söylemedin ki annenin sözünü dinledin anneler yalan söylemez ki "deyip göz kırptı.
"Babam küstü mü bana anladı mı ?"
Asmin kızının ağzından bildiği şeyi almak için zorladı .
"Neyi anlayacakmış ki baban ben kaçırmışım o kısmı " 
"Anne ya utandırma senden kaçmaz biliyorum "
"Çok mutlu ol Hasret'im söyle o İsmail'e de azıcık cesur olsun tutsun elini bırakmasın"
"Teşekkür ederim anne sen olmasan ben"dediği anda gözleri doldu .
"İyi ki senin kızın olmuşum Dicle annem iyi ki beni sana emanet etmiş "deyip daha çok sarıldı .
"İyi ki güzel kızım hiç üzmedin beni babana bakma sen o dışarda esen gürleyen baban varya en çok o bilir sevdanın yakan yanını "
"Cesaret edememeyi sevdiğinin elini tutamamayı en iyi o bilir  o yüzden bu hali emin olmak istiyor İsmail'den gerekirse karşısına çıkıp seviyorum amca demesini bekliyor "
Kızının saçlarını okşayıp koklayarak öptü.
"Sen bizim ilk göz ağrımızsın babanla bizim aşkımızın Hasret'isin çok mutlu ol istiyoruz ondan seni korumamız birde sen naifsin Dicle gibi deli başına buyruk değilsin ki sarıp sarmalamak korumak istiyoruz  işte"
"Beni hiç bırakmayın anne "
İki kadın dolu dolu gözlerle ağlarken Berat mutfağın bahçe kapısından  onları izliyordu .
"Görende kızımız gelin oluyor sanacak Asmin bir çıkamadınız mutfaktan"

Hasret gözyaşlarını silip koşarak babasına sarıldı.
Berat kollarındaki kızının mahsun haline kıyamıyordu  sımsıkı sardı güven vermek isterdi.
"Teşekkür ederim baba seni çok seviyorum"
"Bende Hasret'im bende seni çok seviyorum "
"Söyle o pısırık İsmail'e karşıma çıksın izin istesin "
"Baba sen ?"
"Senin gözünün bebeğinden anlarım ben neşenin sebebini prensesim "
"Hadi bugünlük izin ama aramızda cadı kardeşin bilip cesaret almasın"diye fısıldadı.
Hasret babasına sımsıkı  sarılıp yanağından öptü.
"İkinizi de çok seviyorum"deyip mutfaktan çıktı .
Berat kafasını sağ sola sallayıp arkasından seslendi.
"İsmail'i daha çok sevdiğini biliyorum ve kızımı sonunda benden  çaldığı için burnundan getireceğim ona söylersin "deyip gülümsedi .

Hasret yüzünde aydınlık gülümseme kalbinde anne babasının onayını almanın huzuru ile çiftlik evine doğru bu kez araba ile yola çıktı.

Yıllardır sevdiği kavuşamadığı sevdasına kavuşacağı umuduyla neşesi mutluluğu içine sığmıyordu.  
Çiftlik evinim önüne gelince kapının önündeki  valizlere bakıp derin bir nefes aldı.
Evden içeri girince görmeyi hiç beklemediği biriyle karşılaştı o an sanki bütün kanı çekilmiş gibi karşısındaki kadına baka kaldı .

5 yıl önce
Hasret yine evin çatısında oturuyor  evdeki çalışanların koşuşturmalarını izliyordu.
Bu akşam Kıratlı konağında nişan töreni vardı .
Kimseye söylemediği çektiği aşkın acısı ile oturduğu yerde akmak için bekleyen gözyaşlarını siliyordu.
Bir kaç hafta önce onsekiz  yaşına girmişti çok umutluydu İsmail gelecek onu görecek çocukluğundaki gibi
" ben Hasret ile evleneceğim diyecekti "
Aslında Hasret'in düşündüğü olmuştu İsmail ben evleneceğim demişti hayallerindeki gibi elinden tutup ailesinin karşısına geçmişti ama elinden tuttuğu   kız Hasret değildi.
Okulda tanışıp sevgili olduğu sevdiği başka  bir kızdı.
Hasret aşağıda onların mutluluğuna bakıp akan gözyaşlarını sildi.
"Seni artık sevmeyeceğim İsmail unutacağım  "  diye yıldızlara fısıldadı.

Yüzükler takılacağı anda gözyaşlarını silip kalabalık ailenin arasına o da karıştı.
Bir kez olsun bakışlarını adama yöneltmedi artık başkası ile nişanlanıyordu bakamazdı sevemezdi .

Günümüz  
"Hasret hoşgeldin yok mu ?"
"Yıllar sana yaramış çok güzel olmuşsun"
Gözünün önüne gelen eski görüntüleri silmeye çalışıp kendisine seslenen kızın yanına gitti uzattığı elini sıktı.
"Hoşgeldin Berna "
"Sende İsmail gibi şok oldun anlaşılan neyse seninle sonra geçmişi yad ederiz  buraya gelme amacım başka"deyip arkasına saklanan çocuğu öne çıkardı .
"Bu oğlum Emir yıllar sonra babası ile tanıştırmak için getirdim"
"Emir'ciğim bu ablada babanın kuzeni kardeş sayılırlar "deyip küçük çocuğu Hasret'in önüne getirdi.

Güneş içinde oluşan kıskançlık duygusunu hissederek Zelal ve gülen Dicle'nin yanına geldi.
Başı ile selam verip kadınların yanına merakla oturdu .
Konuştuklarını anlamaya çalışıyor bir türlü anlamıyor sanki kulakları duyma yetisini kaybetmiş aklı algılamıyordu .

"Ben çok merak ettim şimdi Rize'yi  kesin yaz bitmeden geleceğim artık misafiriniz olurum Zelal teyze "
"Beğenirsem okulu oraya alırım belli mi olur"
"Tabi kızım seni ağırlamak çok hoşumuza gider kesinlikle gelmelisin hatta Güneş ile birlikte gelin Ceylan sizi gezdirir "
"Güneş çocukken bir kaç kez gelmişti aslında hatırlıyorsun değil mi ?"
"Evet çok güzel yerlerdi "
"Ama Cemal ile yeni tanıştı Güneş'te  yokmuydu  o zamanlar bekar değil mi ?"
"Cemal ha evet o pek yaz tatillerinde gelmezdi kasabaya ama şimdi orada o da gezdirir sizi "
"Yeni nişan attı "
deyip şaşkınlıkla karşısındaki kıza baktı .
Dicle gülümseyerek kadına göz kırpıp Güneş'i gösterdi .
Yeliz Dicle'nin ne yapmak istediğini hemen anlayıp yüzü asık olan kızına baktı .
'Üzgünüm annecim  seni kendi silahınla vurmayı istemezdim ama belliki bunu yapmamız lazım"diye içinden geçirerek konuşmaya başladı.
"Berat sert baba olmasa aslında Cemal ile Dicle çok yakışırdı kız aramak zorunda kalmazdın Zelal  "dedi.
"İkna ederiz canım yeter ki gençler arasında anlaşsın "diyerek Zelal de ikiliye katıldı.
Ceylan üçü arasındaki sohbeti hiç anlamazken kendine  oynanan oyundan bir haber olan Güneş duydukları ile sinirlenip oturduğu yerden kalkıp yukarı odasına çıktı  cebinden telefonunu  hırsla çıkarıp arama  tuşuna bastı.

"Alo "
"Sen king kong beni neden beğenmiyorsun ?"
"Çok mu çirkinim çok mu kısayım "
"Güneş sen misin ?"
"Söylesene neden benimle evlenmeyi istemedin ne sanıyorsun sen kendini sanki ben sana çok mu meraklıyım "
"Ama olur mu beyimiz ego kasacak ya Güneş kim ki kalbi var mı incinir mi kimin umrunda "
"Güneş cidden sensin"
"Anma sakın bir daha benim adımı git kiminle evlenirsen evlen bende seni istemiyorum "
"Bunun için aradın yani öyle mi ?"
"Evet bunu söylemek için aradım seninle evleneceğime bizim köyün delisi ile evlenirim kimsinde beni istemiyorsun "diye sinirle adama çıkışırken Cemal yıllardır ağlamak ve bağırmak içini boşaltmak için geldiği kayalıklarda kahkahalarla gülüyordu .