Çay Karası ♣️

36.Bölüm

Hasret yattığı yerden kalkıp yatağa uzandı.
Üşüdüğünü hissedip battaniyenin altına girdi.
Adam bıraktığı yemeğe göz ucuyla bakıp başını yastığa bıraktı.
Sanki bütün vücudundaki kanı çekmişler gibi halsiz ve yorgun hissediyordu.
Ne kadar zamandır burada kaç gün olmuştu onun bile farkında değildi .
Gözlerinin kapanmasını istememesine rağmen buna engel olamadı ve yeniden uyumaya başladı .
Derin uykusundayken Emrah'ın odaya gelişi ile kız yatağından sıçrayarak kalktı.
Karşısındaki adama korku ile bakıp yatağın ucunda küçücük kaldı.
"Günaydın mı yoksa iyi geceler mi demeliyim prenses ? Maşallah geldiğinden beri uyuyorsun .Ne güzel kaçırılma hikayesi seninkide yat babam yat ."
"Ne istiyorsun benden rahat bırak beni nolur ne istiyorsan söyle aileme versinler .Ailem zengindir ne kadar para istersenler inan ikiletmedin verirler ama bana sakın dokunma yoksa yaşatmazlar seni "
"Tamam kapa çeneni sözümü dinlersen sana dokunmayı düşünmüyorum ama şimdilik "deyip göz kırptı.
"Ne istiyorsun ?"
"Babanı ara ve ondan iki milyon iste ve tabi ki Berna'yı da istiyorum . Emir sizde kalabilir ayak bağından başka bir şey olmaz ."
Hasret karşısında duygusuz bir şekilde Emir'den bahseden adama anlamaz gözlerle baktı.
"Bana öyle bakma al şu telefonu babanı ara "deyip kızın eline telefonu verdi.
Hasret ne bekliyordu ki  bu adamda baba olacak bir vicdan yoktu bırak baba olmayı insan bile değildi .

"Hey uyuyan güzel hayata dön yanlış bir şey yaparsan başına gelecekleri anlatmama gerek yok değil mi ?"deyip kemerini tuttu.
Hasret gözlerini kapatıp daldığı düşüncelerden çıkıp derin bir nefes aldı .
Babasının ezbere bildiği numarasını aradı.

Cemal ve Güneş Adana'ya indiklerinde havaalanına karşılamaya Ekrem ve  Kenan geldiler.
Güneş babasını karşısında görünce koşarak boynuna atladı sımsıkı sarıldı .
İlk kez bu kadar ayrı kalıyorlardı ve çok özlemişti .
"Hoşgeldin Güneş'im keşke gelişin başka bir sebepten olsaydı ."
"Keşke baba keşke ... Hala bir haber yok değil mi ?"

"Yok güzelim polis telefonları dinliyor ama hala aramadılar ."
Ekrem elinde küçük çanta ile kendisine doğru yaklaşan Cemal'e gülümsedi.
"Sende hoşgeldin damat bey "deyip sarıldı.
"Hoş buldum baba iyisiniz siz değil mi ?"

Ekrem Cemal'in ağzından duyduğu baba sözcüğü ile yutkundu dolan gözlerini saklamak için başını çevirdi bir kolunada Güneş'i çekerek sarıldı.
"Sizi gördüm daha iyi oldum . Hadi anneniz heyecanla sizi bekliyor inşallah sizi görünce doğum yapmaz " dedi.
Boğazı yaşadığı duygu ile düğümlenmişti yalandan gülmek için espri yapmıştı gözleri dolu dolu gülümsemeye çalıştı.
"Baba bende sarılsam mı artık eniştem ve üçüzüme özledim yani "deyip Kenan Güneş'e sarılınca Cemal kolunu tutan Ekrem'e başını kaldırdı.
İkisininde gözleri dolu doluydu .
Ekrem yeğenine sımsıkı sarıldı.
"Ah be çocuk kim derdi seninle bugünleri yaşayacağız .İyi ki bu cimcime doğmuşta sana yar olmuş "dedi.
"İyi ki "dedi Cemal sadece sonra bakışlarını kardeşinin kollarındaki sevdiğine kaldırdı.
Şükür sebebi şu garip hayatına baharı getiren ,ışık saçan Güneşi yaşam kaynağı olmuştu ondan öncesi ondan sonrası yoktu Cemal için bir tek onunla yaşadığı an vardı .
Sevdiğine daldığı düşüncelerden Kenan'ın sitemkar sözleri ile çıktı.
 
"Tamam gençler ve ruhu hala yirmilik olan babam bu kadar duygusallık yeter hadi eve gidelim .Enişte sen ber istersen o valizi araba ilerde zaten "deyip Kenan Cemal'in elindeki küçük çantayı aldı.
Ekrem bir kolunda kızı bir kolunda Cemal ile gururla arabaya bindi.
Geçmişte yaşanan tüm acılar Cemal'i görünce yüreğini yeniden yakıyordu.
Biliyordu küçük aslan hala geçmişi unutmamıştı henüz geçmişin tüm gerçeklerini öğrenecek kadar cesurda değildi .
O gün geldiğinde Berat kendisi anlatmayı diledi bir çocuğa baban katildi .
Berat'ın kardeşi ve Hasret'in öz babasını öldürdü demek çok zordu ama bir gün öğrenmesi gerekecekti.