He Is The Reason

Chapter 3

Chapter 3

Ilang araw narin ang lumipas ng sabihin ko kay Cally ang lahat ng hinanakit ko. Isang araw na lang at back to school ulit ako. Nandito ako sa veranda ng kwarto ko at nakaupo sa isang single sofa.

Nakita ko sa may cafeteria si Mary Diene na busying busy sa kanyang cellphone. Kaya dahan dahan akong lumapit sa likuran niya at sinilip.

● Ralf Ha—

"Ay mahal ko!" Sigaw nya sa gulat ng tumingin sakin at tinaob niya agad ang cellphone nya.

"Uy!uy! Sino yun? Tanong ko ng kinikiliti siya sa tagiliran.

"H-hah? W-wala haha.." nauutal na sagot nya..

Parang nabasa ko Ralf Ha— hays malabo na ata mata ko..

...

Papasok na sana ako sa Comfort room ng may marinig ako.

"Mahal miss na kita hihihi.." parang pamilyar sakin ung boses.

"Ralf Hatter to--- sabi ko nga mahal" kinikilig na sabi nung babae.

"Bye i love you mahal... bye Ralf..." sabi ng babae kaya natigilan ako.

Pagbukas ng pinto ay gulat na gulat ung babae. Akala ko mali.. si Mary Diene talaga.

"K-kanina ka pa 'dyan V-Vien?" Nauutal na tanong niya.

"H-hindi ah... ngayon l-lang.. bakit?" Tanong ko.

"A-Ahhh w-wala hehehe , s-sige una na ako!" Sabi nya at nagmadali na siyang umali..

Nakalimutan ko ata mag linis ng tenga ko medyo na bibingi na ako ehh.

...

Nakajacket ako ngayon sa may park dahil sa may kalamigan ang panahon nakahood pa ako. Ng may nakita ako na hindi ko maaninaw ng maayos. Hindi sila yun.

Nang medyo lumapit na ay tumungo ako para hindi nila ako makita. Nakikita ko lang ngayon na mag ka holdinghands si Hatter at Diene at masayang nagtatawanan...

Ngayon tatanungin ko ulit ang sarili ko, SOBRANG LABO NA BA NG MATA KO?

Hindi malabo ang mata ko hindi ako bingi kundi hindi ako naniniwala sa naririnig ko at lalong nagbubulagbulagan lang ako. Ngayon malinaw sa mga alaala ko natotoo lahat yun. Mahirap magbulag-bulagan at bingi-bingihan pero ginawa ko lang iyon dahil sila ung dalawang importante sa buhay ko. Na gusto kong pareho silang masaya. pero ngayon, masaya ba ako para sa kanila?

Lumipas ang araw ng hindi ako lumabas ng bahay at kumain lang ako ng kumain buong maghapon..

After two years

Nandito ako sa Sy University o SU. O sa masaling salita ay ang pinapasukan ko. Lahat ay busy dahil sa nalalapit na graduation kahit ako ay busy sa mga ipapasa ko sa mga professor ilang araw na lang kase ay graduate na ko.

Kung tatanungin ako kung nakamove on ako kay Ralf sa tingin ko panahon lang ang makakasagot sa tanong na iyan. Balita narin sa buong paaralan na in a relationship Ralf Hatter Tomas and Mary Diene Atlena.Hinahayaan ko na lang dahil walang mali sa mag mahal ang mali lang ay hindi mo inilulugar o itinatama sa panahon. Pero alam ko sa kaloob looban ko may sama ng ooob akong kinikimkim, pero palilipasin ko ito dahil mahal ko silang pareho.

-----

"Congrats Vien" bati ni Jane, kaklase ko.

"Congrats rin" bati ko rin sa Jane.

Paglabas ko sa school ay nauna na pala sina mom, dad, at kuya sa kotse. Kaya sumakay narin ako katabi si kuya ken sa likod.

"Dad pwede bang tayo lang at relatives ang magcelebrate sa bahay yung simpleng dinner lang okay na po" request ko kay dad habang nagddrive na sya.

"Sige anak kung yun ang gusto mo" sabi ni dad.

Hindi nagtagal ay nandito na kami sa mansion namin. Pagbaba namin ay pumunta na agad kami sa dinning dahil nakahanda na daw ang aming pagsasaluhan.

"Congrats little sis, i'm so proud of you" bat sakin ni kuya ken habang ginugulo ang buhok.

"Kuya! pero thanks" sabi ko.

"We are so proud of you Vien Liza, nakapagtapos kana
Natupad mo na ang iyong pangarap, " mom said.

"Congrats ate Vien" bati sakin ng mga pinsan ko

"Your a chef now Vien Liza, congratulation hija" bati sakin ni tita Emma.

"Thank you everyone, you know i can't do this with out you all" sabi ko sa kanina. Kaya nginitian nila ako.

Nang iserve na sa amin ng mga maids ang pagkain ay nagsimula narin kaming kumain.

Konting kwentuhan ang naganap sa simpleng dinner namin. Pagtapos ay nagpaalam na agad ako sa kanila para magpahinga. Sabi nila bukas na daw ang regalo ko.

Pagpasok ko sa kwarto ko ay nagshower lang ako't nagbihis ay nahiga na ako, nakakapagod na araw pero masaya ako at nakamit ko na ang isa sa pangarap ko. I'm chef Vien Liza Mendez.

Ang sarap sa pakiramdam na tapos kana, graduate kana, pero nakakamiss din pala ung bata ka pa, elementary, highschool, at college. Ngayon hindi na ako pwedeng magpaeasy easy na lang dahil kailangan ko ng magtrabaho.

Bata pa lang ako gustong gusto ko na magluto kaya eto lumaki ako Chef na. I'm so proud sa sarili ko na lahat ng sakit kinaya ko sabi nga Look back but don't back, step forward kahit ganun unti-unti ko ng natatanggap na sila, sila ni Ralf at Diene ang nagkatuluyan. Pero hindi lahat ng mag-ex nagkakaroon ng closure kase kami wala kahit isang pursyento wala talaga.

Pero okay na yun para makamove on na ako ng totally yung tipong parang masamang panaginip na lang ung nakaraan ko yung tatawanan ko yung pagiyak-iyak ko dati. Pero sa ngayon wala ehh.. hindi ko kayang tawanan hindi pa, pero kunti na lang konting konti na lang limot na kita. Pero umaasa ako na kapag hindi na ako nasasaktan sana kahit maging magkaibigan lang..

So, he is not the reason, pero matatanggap ko rin yan. Dalawang taon na rin ang nakalipas simula ng parayain ko sya. Siguro panahon naman ng paghihintay. Kung ung iba hinihintay si the one ako si the reason. Nakakinis lang na bakit kailangan danasin ko un bago makita si the reason ko. Maybe it sound corny but.. i'm really waiting for my the reason.

Nasobrahan ata sa sakit ehh, buti kinaya ko buti nag step forward ako kung hindi magiistep back kase nakakulong parin sa nakaraan pero ako anong ginawa ko step forward kase madaling kaseng sabihin na you don't meet him accidentaly but because of a reason.. reason we don't know pero Ralf alam ko na dahil un para mas patatagin ako, na kayanin ang sunod na kabanata ng bukas ko kaya nga ang libro hindi lang isang pahina kundi daan kase hindi un matatapos sa salitang mahal kita kung walang mahal din kita at laging hindi ka pwedeng mag stay sa isang page dahil kailangan mong harapin ang mga susunod na mangyayari kailangan mong tapusin para hindi ka mahirapan.

Even if its hurts, i will set him free, for myself and for my wounded heart

Dahil hindi ikaw si the reason ko hihintayin ko na lang siya..

A/N: Hit vote? E. Thank you!