He Is The Reason

Chapter 39

Chapter 39

Simula ng dumating ako, hindi na ako umalis sa tabi niya. Binisita ng mga tito at tita niya si Lr. Some are mad at me, but they didn't say anything, they remain silent. Jamaica never did visit again. I hope she's okay, I just know that she's in pain.

"Vien!" I know that voice. "Vien Liza! How dare you!" Sinalubong ko siya ng yakap pero hinampas lang niya ako.

"I'm sorry." I said sincerely.

"Tsk, be thankful at bestfriend kita, alam mo bang hindi ka nakaattend ng binyag ng inaanak mo! And look what happen." She look at Lr in the bed.

"I know, I'm sorry.. I promise babawi ako sa inaanak ko." She sigh.

"Sana pumunta ka sakin noong may problema ka, tingnan mo wala kong kaalam alam, umalis ka ng hindi ko alam, nakakatampo ka." Kalmado na siya, kaya naupo kami sa sofa. I look at Lr, he's looking at me intently.

"You're pregnant that time, I don't wanna stress you.."

"Tsk, but still I'm your bestfriend." Inirapan pa nito ako.

"Nasaan ang inaanak ko?"

"Kasama ni Law, nasa bahay." I nod. "I need to go, ibe-breast feed ko pa ang anak ko, dumaan lang ako at ng mabisita ko kayo." Tumayo na siya. Sumunod ako.

"Okay, take care, when everything is okay, we'll have a bonding." She smiled.

"Dapat lang! Anyway, here," inabot niya sa akin ang basket na puno ng prutas.

"Thank you." I said.

"Yeah, I need to go. Bye! See ya!" Nagbeso pa siya bago umalis.

Bumalik na ulit ako kay Lr, I put the
Basket in the table.

"Next week, you'll be discharge, what's your plan?" I ask him and hold his hand.

He sigh, squeezed my hand and look at me straight to my eyes.

"I still don't have plan.." he said calmly.

I nod and smile at him. I sit closer to him and hug him.

"I'm just here, I won't leave you anymore.."

--

"Mom, I'm going back there, mamaya uuwi na si Lr, sasamahan ko po."

"Ganoon ba, sige, mag-ingat ka, sa bahay na lang ni Lance kami bibisita ng dad mo." Nagluluto si Mom, kaya lumapit ako sa kanya. At hinalikan siya sa pisngi.

"Alis na ako, mom."

"Sige, ingat."

Lumabas na ako ng bahay at nagpahatid sa driver namin. Tanghali na, hininhintay na ako ni Lr.

"Kuya, pwede paki bilisan." Tumango naman ito pero tutok parin sa daan ang paningin.

"Mukang traffic, ma'am." Sabi ng driver namin. Napatingin naman ako sa daan, nasa huling huli pa kami.

Damn, malas.

Ang tagal. Rinig ko sa ang mga busina mg mga sasakyan. Mukang mga late na 'to sa mga trabaho nila. Napabungtong hininga na lang ako. Ang bagal ng usad.

Nang makarating kami sa labas ng  hospital ay bumaba na agad ako, malapit na ang oras ng pagka discharge ni Lr. Nag-madali akong pumunta sa floor ng kwarto niya. At ng buksan ko ito ay wala ng tao. Pumasok ako at luminga linga. Walang tao. Kumatok ako sa banyo.

"Lr?" Kumatok ulit ako. "Lr?" Pinihit ko ang doorknob, bukas ito, walang tao.

Lumabas ako sa kwarto.