He Is The Reason

Chapter 28

Chapter 28

Patanghali na ng maisipan kong mag ayos. Naligo ako at nagpalit. I ask a staff of hotel to buy me some clothes because i don't have any extra. Ofcourse, I ran away from a party.

Someone knock on my door, maybe the hotel's staff delivering my lunch.

But when i open the door, i was wrong, not a hotel's staff but..

"You! Do you think i won't find you?!" Bungad sakin ng babaeng tanga.

"And why would you find me?" Nakataas ang kilay kong tanong.

"I just want to tell you that Lance is mine! And how dare you talk back to me in from of Lance relatives! You are nothing but a whore! Lance is just using you, i'm the one he really love! Soo better leave us alone! He's mine! He's mine!—"

"Tapos ka na?" Walang gana kong tanong. I don't even give a damn what fcking speech she tells, i just yawn in front of her.

"No! Lance is—" i cut her off for the second time. She look very pissed.

"Mine—oh! I mean yours!" I laugh fakely, note my sarcasm.

Isasara ko na sana ang pinto ng pigilan niya ako. She glare at me. Tinalikuran ko siya at dumeretso sa living room. At bigla niyang hinila ang hanggang balikat kong buhok.

"I'm not yet done talking to you bitch! Don't you fcking turn your back at me!" She yells as she pull my hair. Damn, it's hurt!

Pinilit kong humarap sa kanya at tinulak siya. Hindi ko na kinayang pigilan ang galit ko.

"Ano ba?!" Sigaw ko sa kanya, she was startled. "Ako na nga yung umalis, ikaw pa yung habol ng habol sakin! Ano ka aso?" This bitch!

"How dare you?!—" she tried to slap me but my hand is fast to caught her hand.

"I won't let you slap me again, nakakailan ka na." Mariin ang pagkakahawak ko sa kanyang palapulsuhan. Binawi niya iyon.

"Hindi pa tayo tapos," tumalikod na ito at lumabas. She slammed the door violently.

Napaupo ako sa couch at napahilamos ang aking kamay sa muka. Paulit-ulit na na lang! Pagod na ako!

I wanted to cry, but there's no tears fall from my eyes. I frustrately ruin my hair.

I already give way the last time. Maybe it's time to fight.. maybe it's time to be selfish not to be selfless..

I stood up and fixed my self. I think should go home now. Matagal ako bago makauwi sa mansion, traffic. Kinakabahan ako. Pano kung ayaw na sakin ni Lr? Kaya hindi na niya ako hinanap at hinabol man lang. Baka totoo ang sinasabi ni Jamaica na.. ginagamit lang ako ni Lr.

I was hurting in my own thoughts, i should just stop over thingking about it.
Nang nasa harap na ako ng mansion ay biglang nanikip ang dibdib ko.

Lr...

Bumuntong hininga ako bago tuluyang pumasok. Nagulat si manang madatnan ako.

"Manang, nasaan po si Lr?" Kinakabang tanong ko.

"S-sa kwarto 'nyo" kinakabahang sagot sakin ni manang. Kumunot ang noo ko.

Umakyat ako, nakasunod sa likod ko si manang. Nang nasa taas na kami sa tapat ng kwarto namin ni Lr ay bumaling ako kay manang. Bakas sa muka nito ang kaba, kumunot lalo ang noo ko. Ano bang problema? Nakarinig ako ng ingay mula sa kwarto, dahan-dahan kong pinihit ang doorknod. Pasinghap ako sa nakita. Si Lr at Jamaica. Hindi ako napansin ng dalawa. Naririnig ko ang usapan nila kahit maliit lang ang pagkabukas ng pinto.

"Lance.. lance.. diba ako ang mahal mo?" Umiiyak na tanong ni Jamaica kay Lr.

Nakaupo si Lr sa kama at hinihilamos ang kamay niya sa muka niya, bakas ang sobrang stress nito sa itsura niya . Si Jamaica naman ay nakaluhod sa harap niya, ang kamay nito ay nasa sa hita ni Lr.

"Maica.. please.." mahinang sabi ni Lr.

"No! Ako ang mahal mo.." humahagulgol na sagot ni Jamaica kay Lr "N-Nangako ka sakin Lance.." mas humagulhol si Jamaica at niyuyogyog na nito si Lr.

Napahawak ako sa may tapat ng puso ko, sumisikip ito. Ano itong naririnig ko? Totoo ba lahat ng naririnig ko?

"Nagaral ako sa ibang bansa para sayo.. pero bakit pagbalik ko?.. Lance.." bakas sa boses nito na kanina pa itong umiiyak.

Mas lalo akong nasaktan, tama si Jamaica. Lr is not mine, but her's.

"Maica.. mali—" bago ko pa marinig lahat ay tumalikod na ako. Bumaba na ako at lumabas na.

"Vien.." mahinang tawag sa akin ni manang, nakasunod pa rin sa akin.

"Manang.." binalingan ko ito, bakas ang pagaalala nito sakin.

"Vien.. pakinggan mo muna ang paliwanag ni Lance.." malungkot na sabi nito.

"Muka namang walang balak magpaliwanag si Lr, manang." May pait na sagot ko sa matanda "Aalis na po ako." Bakas sa ekspresyon nito ang pagtutol, ngunit hindi na ito nag salita pa.

Tumalikod na ako at umalis sa lugar na iyon. Nasasaktan ako, gusto kong ipaglaban.. gustong gusto ko.. pero mukang magiging hadlang lang ako sa kanila. Singit lang ako, ako ang karibal.. hindi si Jamaica kundi.. ako.

Umiwi ako sa amin. Sinalubong ako nina mommy and daddy ng yakap. Parang nawalan ako ng lakas at kusang tumulo ang mga luha kong akala ko'y ubos na. Pumasok kami sa loob ng mansion.

"Vien.. what's happening? Why are you crying?" Nagaalalang tanong ni mommy..

"Mommy.." humihikbi kong tawag.

"Oh, our poor baby.." niyakap ako nito, si daddy naman nakaupo lang sa tabi namin sa couch.

Ikinowento ko sa kanila lahat ng nangyari hanggang doon sa narinig ko. Bakas sa muka ng aking ama ang galit, naiintindihan ko siya. Gusto ko ring magalit pero.. hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko, ako pa ang may kasalanan.

"Hindi mo natapos ang usapan Vien, baka namn may dahilan o iba pang kwento." Hinaplos ni mommy ang aking buhok at tinuyo ang aking luha sa pisngi. Hindi ako sumagot.

"Vien, what is your plan?" Tanong ni daddy.

"I'm going abroad" sagot ko.

"What?!" Gulat na tanong ni mommy.

"Katriona, hayaan mo na. Desisyon niya yan. Respetuhin natin." Sagot ni daddy kay mommy.

"Pero hon.." tutol ni mommy.

"Mom, i already made up my mind. Ayoko na ng gulo." Sumisinghot na sagot ko kay mommy.

"Pero hindi mo pa naririnig ang paliwanag ng asawa mo.." hinawakan pa niya ako sa kamay.

"Mom, tama na ang narinig ko. Tanggap ko na.." napabungtong hininga naman siya sa sagot ko.

"So.. kelan mo balak umalis, anak?" Tanong naman ni daddy.

"Today." Sagot ko.

"What?! Ken.." binalingan nito si daddy parang ng hihingi ng tulong.

"Let her, let's support her, Kat. Our daughter had been through a lot." Sagot naman ni daddy, napabuntong hininga naman si mommy.

"But mom.. dad.. please do not contact me anymore when i'm in U.S na, i'll be back naman po.." halata ang pagtutol sa dalawa kong magulang. "Please, mom.. dad.." pilit ko sa kanila. "And i have a favor to ask.. mom.. dad"

Nagkatinginan naman ang dalawa.

I'm on my way to airport. Hindi ako nagpahatid kay mom and dad. Kahit tutol sila ay wala silang nagawa. Wala akong kahit anong dala. When i was on my way home i already plan this, to go, far far away from him. It hurt, but i already decided. I need to do this for him, for me and for the promise that he needed to keep. Whatever promise is that. For the second time, i'll give way..

I love you Lance Roa..