The Four Nerds are Gangsters (COMPLETED)

Four Nerds 5

N A T A S H A

Gustong gusto ko ng sabunutan yung babaeng sumampal kay Zandra! Magtatanong lang si Zandra tapos sinampal niya. Lintik na pag-iisip yan, baliw na ata eh. Hindi hamak na mas maganda ako-- bilang Jennie sa mukha niya na kulang nalang ay balutan upang maibenta sa kanto. Mukha siyang espasol na binudbudan ng asin. Nagsisimula palang kami pero gusto ko ng matapos ito. Malaman ko lang pangalan ng tatlong babaeng yun isusulat ko sila sa green notebook ko. Yeah green, kasi common na yung black at red. Saka I hate color green. Sa lahat ng kulay na ayaw ko green yung pinaka, wala kang makikita sa buong kwarto ko ng color green. Ewan ko ba may pangit kasi akong memory don. And that memory is something that I don't want to remember.

Pag dating naman ng hapon ay naging maayos na ang lahat at hindi na na-dugtungan ang sampalan na naganap kaninang umaga. Dahil pag 'yun talaga nangyari ulit kahit lumuhod pa siya sa akin ay hinding hindi ko siya papakawalan. Inayos ko ang salamin ko at nag-umpisa ng sagutan ang mga homeworks ko.

The more I look at my activities I can't help but to sigh.

Nakaka-stress naman, kung kailan graduating saka pa ata ma-bubully ng bonggang-bongga. Subukan lang talaga nilang saktan ulit mga kaibigan ko lalo na ako ay naku! Makikita natin kung sino nga ba ang tunay na matapang. Dahil nga hindi kami pumasok ng isang linggo ay kailangan namin humabol dahil next week ay may event na agad. Mukhang nagmamadali ah? Kita mo wala pang isang linggo ay magpa-Foundation Day na.

Hindi ko nga alam kung bakit kasali pa kami, duh college na po kami. Pero okay narin siguro ito, pero sino ba naman ang natutuwa na pagkatapos noon ay may exam kami. Monthly examination, aba'y mga walang puso! Pagkatapos ng kasiyahan ay may kasunod na pagdurusa. But who am I to fool? It's always like that. It makes me think that sometimes happiness is not the fruit of satisfaction. The idea of being happy is just a dream because I will ended up being hurt. But they also said that to be happy you need to be sad. Pano ka ba makakatuntong sa tuktok kung hindi ka nakapunta sa pinaka baba?

Mabilis kong isinantabi ang mga iniisip. Tapos na ang iyong pag lalayag, oras na upang gawin ang mga dapat gawin. Pagkatapos kong gumawa ng mga dapat gawin ay bumaba na ako para kumain na ng dinner, 8pm na kasi.

Bago kasi kami umuwi ay pumupunta pa kami sa private gym namin. Yeah the training is not our priority but it doesn't mean we are allowed to get fat, we will go to the gym every weekday for night then on every weekend we will go for morning and evening routines. No rest at all.

"Kamusta ang pagpasok? " Masayang tanong ni Tito habang nasa gitna kami ng hapag. But what's more irritating is that I wasn't even finished on getting my food.

"You're really asking that ha," I said sarcastically.

"Hmm... Why not? " He said curiously.

"Kasi may---" Hindi ko na tapos ang sasabihin ko ng biglang tapakan ni Zandra ang paa ko sa ilalim ng lamesa. "Ahhh!" sigaw ko sa sakit." Tiningnan ko ito ng masama, "Bakit mo tinapakan paa ko ha?" Inis kong hinghal dito.

Pinandilatan ako ng mata ni Ixy na mas lalo kong ikinainis.

"Ano?" Inis kong sabi. Parang may ipinaparating sila eh.. pero hindi ko alam kung ano.

"Are you girls trying to hide something from me?" Tito asks?

"Of course not, why would we do that?" Ayy, ako lang pala nagsalita. Well, part of me is telling the truth and the other part is lying.

"Zandra?" Tito Seff said in a serious tone now. I snorted, I'm scared.

Mabilis na ibinaling ni Zandra ang tingin dito. "Tell me what it is?"