The Four Nerds are Gangsters (COMPLETED)

Four Nerds 20

L A U R E N

Ang tahimik. Ang awkward. How should I start this? Wait-- Ako ba dapat ang mag umpisa o hintayin ko na lang silang magsalita? Naka pagpasalamat na ba kami sa kanila sa pagtulong sa'min? Pero hindi naman namin kailangan ng tulong nila eh. Kailangan ba naming magpanggap na hindi namin sila kilala dahil hindi kami ang nakilala nila o dapat ba naming sabihin ang totoo?

Gaga. Bakit pumasok sa isip mong sabihin sa kanila ang totoo, hindi naman nila kailangang malaman. Mas mabuti wala silang alam. Yes... minsan pag marami kang alam, maskakatanga. Hindi sila kasali sa gulong ito kaya bakit pa 'di ba? Tapos na naman yung problema namin pero hindi pa rin sapat sila maging malapit sa'min masyadong mapanganib.

Nakita ko si Jay na may sugat sa labi. Kinuha ko yung panyo ko at agad na inabot sa kanya. Damn this man, he's always in trouble. "Sorry 'bout you bruises, but I-- we appreciate it." Nilingon ko yung ibang kasama nito. "Thank you... uh, for helping us." Nakangiti kong sabi sa kanila at ibinalik kay Jay ang tingin. Inaabot ko ang panyo, nakatingin lang siya dito.

Walang malisya kong hinawakan ng isa niyang kamay na nakapatong sa lamesa at doon inilagay ang panyo.

"Yeah, we just did what we needed to." Sabi naman ni Enzo. He looks so much better without his eyeglasses. At kahit may pasa, hindi iyon natatago. Mapanlinlang talaga ang salamin. I mean, halata na naman sa amin pa lang eh.

Mahinang tumawa si Natasha ata tumango, "Right." Pagkatapos sabihin iyon ay tumahimik na naman sa aming lamesa. Parang may dumaan na anghel, sobrang tahimik.

"Excuse me po, mga ma'am and sir, pwede ko na po bang kunin ang order niyo?" Napatingin naman ako sa kanya at ngumiti. Pagkatapos kasi ng aksidente ay napag-desisyonan namin na pumunta sa pinakamalapit na restaurant para makabawi sa pagtulong nila.

We won the battle, actually it's just some amatuear gangsters who wants to get laid. Ugh, kilala nila kami at akala siguro nila nakakatakot kami. Buti na lang ay sila na mismo ang umalis. Maunting galos naman ang natamo ng apat na lalaking tumulong sa amin. Ayos na rin.

"Can I have the menu?" "Yes, ma'am." Mabilis na kinuha ni Zandra ang menu at inabot sa katapat na table. Actually this is awkward. It's like we're having double double date. We silently picked our order and Natasha was the one who said it. Meanwhile, in the other group Enzo is the one who speak up.

Parang mga tanga yung tatlo at mukhang hindi makarecover sa nangyari. I drink on my water when I feel like someone's watch me. Inangat ko ang tingin at mabilis nitong natagpuan ang mata ni Jay. I saw him wiping the sides of his lips while intently staring at me.

Mukhang walang paki kahit nahuli ko na siyang nakatingin. I cleared my throat and shifted my gaze to my bag. Mabilis kong kinuha ang cellphone at ginamit iyon para makaiwas.

Things went smoothly, even though it was a little awkward. We ask each other's name for formality and that's it. I just want to get away from this situation. At this moment I wanna go out. Ramdam na ramdam ko ang titig niya kaya pinipilit kong huwag tumingin sa direksyon niya. Natatakot akong baka tama ako pero mas natatakot akong ma-disappoint. Argh! Mabilis kong inilapit ang tenga kay Natasha.

"Can you start a conversation? We should say goodbye now." Natapos na rin kami sa pagkain, kaunti lang ang naimik at isa na ako sa hindi. Nilingon ako ni Natasha saka ngumisi.

"I can feel his stares directly pointed at you." Kinurot ko siya sa hita niya at napa 'o' naman siya doon.

"Please..." She pouted at me then grab her water. I sighed, wala pa rin akong planong magsalita.

"I... " Napalingon kami kay Natasha ng magsalita ito. "I think we are all done here? So once again we would like to thank you for helping us. We-- actually, I decided to pay for the bills." Desido niya sabi na puno ng kasiyahan. She raising her voice to make it sounds childish and brat, kung pakikinggang mabuti marerealize mong si Jennie iyon pero mukhang walang nakahalata.