The Four Nerds are Gangsters (COMPLETED)

Four Nerds 27

Zandra's P. O. V

Kanina ko pang umaga napansin na parang walang ganang kumain si Lauren.  Ano kayang problema niya diba dapat masaya kami wala na kaming pinoproblema. Hindi ko na kailangan ibuwis ang buhay ko.

Masaya ako sa nangyayari samin.  Nakakatuwang  kumpleto na kami pero hindi ako magsisinungaling na hindi ako nainis kay Stacey.  Sana sabihin niya samin ang tunay na reasoj ng pag alis niya.

I don't trust her. I can't trust her. 

May alam kaya si Lauren kaya siya ganon. Napatingin ako sa nasa harapan ko ng mapansin ang pagtitig nila sakin.

"Hm? "

"Tulala ka ah? " Sabay nilang sabi kaya natawa naman ako.  "May problema? " Tanong ni Trixie

"Wala naman nagtataka lang bakit hindi natin kasama si Lauren. "

"Oo nga no pansin ko din parang wala siya sa sarili niya. " Trixie

"Hindi ein siya sumabay satin, hayss. " Natasha, "Kung alam ko lang na magkakaganito edi sana pala sinabi ko na sa inyo noong simula palang. "

"Ano ba hindi mo naman kasalan,  walang may kasalan sadyang aiguro bata palang tayo at hindi natin alam na may mga ginagawa tayong akala natin tama pero hindi pala."

--
"What are you doing here? " Napalingon ako sa nagsalita.

Hindi ako umimik.  Nawala ang lungkot ko dahil naiinis ako.  Naiinis ako sa sarili dahil muntik ko ng makalimutan ang paagkasira ng camera ko.

Ang lakas naman ng loob niyabg magpakita sakin.  Nakakainis siya.

"Can I seat here? " Patago kong  tiningnan ang tabi ko at napantingin ang maluwag na espasyo sa kaliwang tabi.  Hindi ko siya sinagot at inilagay ang aking bag sa tabi para hindi siya makaupo at nakahinga ng malalim ng may umupo sa kanang parte ng upuan.

Just leave me alone.  Hindi ko parin siya kinakausap.  Kinuha ko ang earphones ko upang makapakinig ng music.  Wala ako mood.  Sana naman maintindihan niya na wala akong planong kausapin siya.

Hindi niyo ako masisisi sapagkat importante sa akin ang camera'ng iyon kahit kaya kong bumili ng samoung ganon iba parin ang camera'ng iyon.  Bigay saakin yun ng kapatid ko.  Pinag ipunan nila iyon para saakin. 

Ipikit ko ang mata ko at nilagay ang libro sa mukha.  Bakit ko nga ba siya sinisisi? Kinukuhanan ko siya ng litrato  at nais niya lamang makita kung nag sisinungakung ako. 

I'm  so hopeless.

I'm overacting.

You're mad because you're hiding something.

Minulat ko ang mata ko at napansin nawala na siya sa harap ko.  Napahinga naman ako ng malalim at saka tinago ang nalabas na gamit sa loob ng bag.

Kinakabahan ng maramdamang may nakatitig sakin nilingon ko ang nasa kanang tabi ko.  Nagulat ng makitang si Louis iyon ngunit agad din akong ngumiti.

"Do you want to go out with me? " I ask him.  This is my first and last chance.  I'll enjoy this moment for the last time.

Nagulat siya sa sinabi ko pero nginitian ko lang siya.  "Total sinira mo naman ang camera ko bakit hindi mo ako samahang bumili ng bago? "

"Are you blackmailing me with your camera? " He smirked. 

"If it works, then I guess you're right. " I laughed. " I'll see you later after class. Meet me here okay? "

Tumayo na ako at tinalikuran na agad siya. "But I didn't  say yes! " He shouted. 

"I'LL  WAIT! "