Δίδυμο Φεγγάρι

25~

Μπελα P.O.V

Το πρωί σηκώθηκα κανονικά... χαλαρά Πήγα και άλλαξα. Μόλις ετοιμάστηκα άνοιξα την πύλη. Βγήκα έξω και διαφοροποίησα ότι δεν ήμουν στο σχολείο. Ήμουν στο σπίτι του μπαμπά. Στην Νορβηγία. Θα με ήθελε κάτι λογικά. Χτύπησα το κουδούνι και μετά από 2 λεπτά μου άνοιξε την πόρτα ο ίδιος.
Μ:"Καλημέρα μπαμπά." Είπα και τον αγκάλιασα.
Μπ:"Καλημέρα γλυκιά μου. Ήθελα να σου μιλήσω"
Μ:"Ναι πες μου" είπα και καθίσαμε στους καναπέδες.
Μπ:"αποφάσισα ... να έρθεις να μείνεις εδώ μαζί μας στην Νορβηγία. Αν το θες και εσύ βέβαια" τι; να έρθω να μείνω εδώ; Δεν ξέρω... τόσο καιρό ήμουν μακριά του και τώρα στα ξαφνικά να έρθω να μείνω μαζί του... βέβαια μου είχε λείψει. Μάλλον θα μείνω μαζί του για λίγο καιρό. Μιας και που ο Σκοτ βρήκε την Μαλια μια παλιά του αγάπη αλλά έπρεπε να χωρίσουν. Ναι θα έρθω να μείνω εδώ.
Μ:"εμμ Ναι γτ Όχι;"
Μπ:"Αλήθεια θα έρθεις να μείνεις μαζί μας;"
Μ:"Ναι."
Μπ:"τέλεια. Μπορείς να πας στο σχολείο στο και μετά θα πω στα αγόρια μιας και που είναι ακόμα στο Φορκς για την αυριανή συναυλία που θα κάνετε να σε βοηθήσουν με τα πράγματα σου"
Μ:"οκ. Ευχαριστώ μπαμπά" είπα και τον αγκάλιασα.
Μπ:"τπτ γλυκιά μου ότι θέλει το παιδί μου" μου είπε και βγήκα από την ζέστη αγκαλιά του. Του χαμογέλασα και σηκώθηκα από τον καναπέ.
Μ:"Πρέπει να φύγω. Θα τα πούμε αργότερα. Χαιρετίσματα στην emma"
Είπα και άνοιξα την πύλη. Πέρασα και έφτασα έξω από την τάξη. Δεν υπήρχε κάνεις Στον διάδρομο για να με δει.
Η πόρτα της τάξης ήταν ανοικτή. Μπήκα μέσα και είδα λίγα παιδιά. Αναγνώρισα τον Σταιλς, τον Άλεξ, τον Ντερεκ, τον Σκοτ και τον Θιο.
Ήταν όλοι τους όρθιοι. Έπρεπε να μιλήσω στον Άλεξ. Πήγα κοντά του και τον ακούμπησα στον ώμο.
Μ:" Ει! Καλημέρα"
Αλ:"Καλημέρα... "
Μ:"σχετικά με εχθές... Αυτό που είδες Ήταν ένα Διαβολοσκυλο."
Αλ:"ναι το είδα."
Μ:"Ναι εμμ δεν πιστεύω να φοβήθηκες τον Πάρις" είπα γελώντας λίγο.
Αλ:"εε λίγο"
Μ:"λογικό μου φενετε. Δεν σου τυχαίνει Κάθε μέρα να προσπαθεί να σου ορμησει ένα Διαβολοσκυλο"
Αλ:"ναι" Τότε είδα τον Σκοτ να με κοιτάζει.
Μ:"Πρέπει να φύγω.Τα λέμε... λογικά"
Αλ:"οκ τα λέμε" είπε και εγώ έφυγα και πήγα στον Σκοτ.
Μ:"Καλημέρα"
Σκ:"Καλημέρα"
Μ:"ουφ πρέπει να σου πω κάτι"
Σκ:"Τι!? ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΛΕΣΒΊΑ!!!"
Μ:"τι Όχι... καμία σχέση"
Σκ:"ουφφ ανακουφιστικα πες μου τι ήθελες να πεις;" λίγο πριν του πω ήρθαν κοντά μας ο Σταιλς με τον Ντερεκ και τον Θιο.
Μ:"εντάξει... είστε όλοι εδώ οπότε..."
Στ:"τι έγινε;"
Σκ:"Τώρα αυτό προσπαθώ να καταλάβω. Τι θέλει να μας πει η αδερφή μου"
Μ:"εε Αφήστε με να μιλήσω" είπα και σταμάτησαν.
Μ:"ωραία... Παιδιά θα φύγω"
Όλοι:"ΤΙΙΙΙΙΙ!!!!!?????"
Μ:"θα φύγω" είπα ξανά συλλαβηστα.
Στ:"τι γτ;;"
Μ:" Δεν υπάρχει γτ."
Ντ:"που θα πας;"
Μ:"Νορβηγία"
Σκ:"Στον μπαμπά;"
Μ:"ναι"
Θ:"τι θα κάνεις εκεί;"
Μ:"Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι έλειψα στο μπαμπά και μου είπε να πάω να μείνω για λίγο μαζί τους"
Ντ:"και αποφάσισες ότι θα πας;"
Μ:"Ναι"
Στ:"πότε φεύγεις;"
Μ:" θα με βοηθήσουν τα δίδυμα με τα πράγματα μου σήμερα Μετά το σχολείο για να τα μεταφέρουμε. Αύριο μετά την συναυλία λογικά θα είμαι Νορβηγία"
Σκ:"αχααμμμ"
Μ:"τέλος πάντων" τότε χτύπησε το κουδούνι και μέσα στην τάξη μπήκαν τα υπόλοιπα παιδιά με τον κύριο της Χημείας... καινούριος Πρέπει να είναι και το κατάλαβα από την φωνή του. Δεν τον κοίταζα. Όμως κάτι με έκανε να τον κοιτάξω.
Δεν το πιστεύω... Ήταν... ήταν.. Ο Πάρις;! Τι δουλειά έχει εδώ ;
Π:"Καλημέρα σας παιδιά. Είμαι ο καινούριος σας δάσκαλος στην Χημεία" είπε και κοίταξε την τάξη. Κοίταξε με ένα χαμόγελο εμένα,τον αδερφό μου, τον Σταιλς, τον Ντερεκ και τον Θιο. Μόλις είδε τον Άλεξ σοβαρεψε ελαφρώς.
Όλα τα παιδιά:"Καλημέρα σας κύριε"
Π:"παρακαλώ θα ήθελα ένα παιδί να έρθει και να μου πει σε ποια σελίδα βρίσκεστε" κοίταξα την τάξη και είδα πολλά κορίτσια να έχουν σηκώσει το χέρι τους. Εγώ από την άλλη Όχι.
Π:"σήκω Εσύ Εκεί πίσω" είπε και έδειξε προς το μέρος μου. Εγώ σηκώθηκα και πήγα κοντά του.
Π:"πες μου σε ποια σελίδα είστε"
Μ:"στην 68 κύριε"
Π:"Ευχαριστώ... και κάτι ακόμα τι δουλειά έχει ο βρικόλακες εδώ μέσα;" το τελευταίο με ρώτησε ψιθυριστά που μόνο εγώ τον άκουγα.
Μ:"Είναι η τάξη του" είπα Κάθε τω ψιθυριστά που μόνο εκείνος με άκουσε.
Π:"οκ"
Π:"Ευχαριστώ μπορείς να καθίσεις"
Μ:"μάλιστα" είπα και πήγα και έκατσα στην θέση μου.