Δίδυμο Φεγγάρι

31~

Μπελα P.O.V

Το επόμενο πρωί ξύπνησα από τα σκουντιγματα στον ώμο.
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα από πάνω μου την Μαρίνα.
Μαρ:"Καλημέρα πατάτα"
Μπ:"Καλημέρα φούσκα" είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.
Μαρ:"πήρανε τηλέφωνο και σε ζητούσε ένας Τζέικομπ? Τζεικ? Κάπως έτσι" είπε και στην κυριολεξία πετάχτηκα.
Μπ:"Μαρίνα που είναι το κινητό μου?"
Μαρ:"εδώ" είπε και το έβγαλε απο την τσέπη της.
Μαρ:"ορίστε" μου είπε και μου το έδωσε.
Πήγα στις ποιό προσφατες κλήσεις και είδα το όνομα του Τζεικ πάνω πάνω και δίπλα έγραφε την ώρα 10:12 Π.Μ. Κοίταξα την ώρα και είδα ότι ήταν 11 ακριβός.
Μπ:"κάτι θα έγινε" μουρμούρισα και πάτησα το κουμπί για την κλήση.
Τοποθέτησα το κινητό στο αυτί μου και περίμενα να το σηκώσει.
Τζ:"Καλημέρα Μπελα τι κάνεις?"
Μπ:"Καλημέρα Καλά εσύ? Τι έγινε?"
Τζ:"χρμ που είσαι καλά δεν έγινε κάτι"
Μπ:"εντάξει  είμαι Κρήτη σε μια φίλη "
Τζ:" Α εντάξει.Μπελα"
Μπ:"Ναι?"
ο Σταιλς.. Έχω καιρό να τον δω και να του μιλήσω. Ούτε τον ενημέρωσα ότι φεύγω. Είμαι απαίσια. Δεν του αξίζω.
Τζ:"Μπελα με ακούς?"
Μπ:"Ναι ναι σε ακούω"
Τζ:"εντάξει τα λέμε" είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Άφησα το κινητό μου στο κομοδίνο. Άνοιξα την βαλίτσα μου και αφού διάλεξα τι θα βάλω είπα στην Μαρίνα να πάει στο σαλόνι και να με περιμένει.
Αφού ετοιμάστηκα πήγα στο σαλόνι και βρήκα την Μαρίνα με τον Δημήτρη να κάθονται στον καναπέ.
Μπ:"έτοιμη" λέω και φεύγουμε για να πάμε βόλτα.

[...]

Δημ:" που θα πάμε?"μας ρώτησε ως συνήθως.
Μπ:"Δεν ξέρω. Πάω να πάμε να σας δείξω που μένω και άμα είναι αν θέλετε να μείνετε για σήμερα."
Μαρ:"Δεν θα είμαστε βάρος?"
Μπ:"τι λες μαρη. Το σπίτι είναι άδειο. Η μαμά μένει στο κέντρο και ο μπαμπάς Νορβηγία."
Μαρ:"καλά" είπε και μπήκαμε στο λεωφορείο διότι στην Κρήτη επερναν δίπλωμα στα 18 και όχι στα 16 όπου γινόταν στο Φορκς.
Μετά από λίγα είχαμε φτάσει στην πλατεία και ανεβαίναμε την ανηφόρα για να φτάσουμε στο σπίτι.
Μαρ:"ποποοο Μπελα πως ανέβαινες αυτήν την ανηφόρα?"
Μπ:"Ε να είχα το κλ-" σταμάτησα απότομα Όταν μου πέρασε από το μυαλό μια ερώτηση. Γιατί δεν είχα ανοίξει την πύλη από την αρχή?
Αφού μουτζοσα τον εαυτό μου από μέσα μου και αφού κοπανισα το χέρι μου στο κούτελο μου έβγαλα το κλειδί για την πύλη από την τσέπη μου.
Μπ:"μα καλά πόσο ουφο πρέπει να είμαι?" Άρχισα να μονολογω.
Δημ:"εμμ Μπελα είσαι καλά?"
Μπ:"φυσικά!" Είπα
Μαρ:"οκ τότε τι είναι αυτό το κλειδί?"
Μπ:"κλειδί για να φτάσουμε σπίτι"
Δημ:"Ναι αλλά ακόμα δεν φτάσαμε για να ξεκλειδώσεις"
Μπ:"ρε ουφο μην μιλάς και κοίτα" είπα και πήγα στον απέναντι τοίχο τοποθετώντας το κλειδί Εκεί και γυρίζοντας το προς τα δεξιά ανοίγοντας μια πύλη.  Γύρισα πίσω και έκανα σήμα στα παιδιά να μπουν μέσα. Αυτά χωρίς να πουν κάτι με άκουσαν και αφού μπήκαν πέρασα και εγώ.
Φτάσαμε στο σαλόνι του σπιτιού.
Μπ:"καλός ήρθατε σπίτι μου" είπα και τους κοίταξα.
Η Μαρίνα κοιτούσε γύρο γύρο άναυδη. Όπως και ο Δημήτρης.
Μαρ:"ουαου Μπελα είναι μεγάλο"
Μπ:"Ε καλά δεν είναι και τεράστιο αλλά μια χαρά είναι" είπα και πήγα στο ψυγείο. Το άνοιξα και είδα πως δεν υπήρχε τίποτα.
Μπ:"Ποοοο." Είπα και το έκλεισα με δύναμη. Γύρισα προς τα παιδιά που με κοιτούσαν περίεργα.
Δημ:"τι έγινε?"
Μπ:"το ψυγείο είναι άδειο οπότε πάμε στο σούπερ" είπα και αφού κατεβήκαμε στην αυλή.
Μαρ:"πως θα πάμε?"
Δημ:"Ναι φαντάζομαι πως αν πάμε με τον τρόπο που ήρθαμε θα μας δούνε"
Μπ:"Ναι Ναι το ξέρω. Φυσικά και θα πάμε με αμάξι" είπα και πάτησα ένα κουμπί που ήταν κολλημένο στον τοίχο. Άμεσος μετά άνοιξε η γκαραζοπορτα αποκαλύπτοντας το μαύρο τζαγκουαρ που μου είχε κάνει δώρο ο Τσάρλι Όταν είχε πρωτο έρθει εδώ.
Δημ+Μαρ:"ουαουυ"
Μαρ:"μαλακα που το βρήκες αυτό?"
Μπ:"μου το είχε κάνει δώρο ένας φίλος την μαμάς. Τώρα δεν είναι μαζί της αλλά Ούτε στην ζωή" είπα στεναχωρημένη.
Μπ:"τέλος πάντων" είπα και αφού μπήκα στην θέση του οδηγού και έβαλα μπρος τους έκανα σήμα να έρθουν.
Στην θέση του συνοδηγού έκατσε η Μαρίνα ενώ στην πίσω θέση ο Δημήτρης.
Αφού βγήκα από το γκαράζ φύγαμε για το σούπερ μάρκετ.
Όταν φτάσαμε παρκαρα και βγήκαμε έξω. Κλείδωσα το αμάξι και προχωρήσαμε προς την πόρτα για να μπούμε μέσα.
Δημ:"Ουαου Μπελα δεν ήξερα πως οδηγείς."
Μπ:"Ναι στο Φορκς βγάζεις δίπλωμα οδήγησης από τα 16." Είπα και αφού φόρεσα τα γυαλιά ηλίου μπήκαμε μέσα. Πήραμε ένα καρότσι και αρχίσαμε να ψωνίζουμε.
Μαρ:"Μπελα γιατί φοράς γυαλιά ηλίου?" Με ρώτησε ξαφνικά.
Μπ:"Γιατί είδα κάποιους φανς που είχα δει όταν είχα ξανά έρθει και δεν θέλω να αρχίσουν πάλι." Είπα.
Μαρ:"αχα" είπε και συνεχίσαμε τα ψώνια μας.
Αφού πήραμε ότι θέλαμε πήγαμε σε ένα άδειο ταμείο και αρχίσαμε να βγάζουμε τα πράγματα από το καρότσι.
Αφού η ταμείας τα πέρασε από έλεγχο μας είπε το ποσό που κόστιζαν.
Ταμειας:" είναι 102 ευρώ και 50 λεπτά" είπε και μας κοίταξε υποτιμητικά.
Τα παιδιά είχαν αγχωθεί Γιατί δεν κρατούσαν τόσα πολλά μαζί τους. Εγώ απτόητη άλλη έβγαλα τα γυαλιά ηλίου και άνοιξα το πορτοφόλι που είχα μέσα στην τσάντα μου.
Έβγαλα από μέσα 200 ευρώ και τις τα έδωσα. Αυτή ξαφνιάστηκε από αυτήν μου την κίνηση και Αφού μου έδωσε τα ρέστα μου πήραμε πράγματα σε σακούλες και βγήκαμε έξω από το κατάστημα.
Πήγαμε στο πάρκινγκ και άνοιξα το αμάξι για να βάλουμε τα πράγματα μέσα.
Ύστερα μπήκα στην θέση του οδηγού και περίμενα και τα παιδιά για να φύγουμε.
Στην θέση του συνοδηγού έκατσε ο Δημήτρης ενώ η Μαρίνα στην πίσω θέση.
Μπ:"έτοιμοι?" Ρώτησα και αφού μου είπαν Ναι ξεκινήσαμε για το σπίτι.