Δίδυμο Φεγγάρι

2~

Μ:"Σ-Σκοτ;;;;" είπα τραυλιζωντας.. Δεν το πιστεύω τι κάνει αυτός εδώ;;;;Ε:" γνωρίζεστε;;;" με ρώτησε και της έγνεψα θετικά.Δεν έπαιρνα τα μάτια μου πάνω από τον Σκοτ Σ:" γίνεται να μην γνωρίζω την δίδυμη αδερφή μου;;" λέει και με κοιτάει και εκείνος Μ:" Δεν το πιστεύω επιτέλους σε ξανά βλέπω μετά από τόσο καιρό!!!" Λέω και τρέχω στην αγκαλιά του και εκείνος με σηκώνει στον αέρα και αρχίζει να γελάει και να κλαίει από την χαρά του. Μ:" Σκοτ από εδώ ο Τζέικομπ.. Είναι ο παιδικός μου φίλος που σου έλεγα.Τζεικ από εδώ ο μεγάλος μου αδερφός κατά 1 λεπτό " λέω και γελάω με την διαφορά ώρας που είναι μεγαλύτερος μου ο Σκοτ. Η Ερμιόνη Δεν λέει τπτ απλά μας κοιτάει. Όταν έχει ξεπεράσει το σοκ αποφασίζει να πάρει το λόγο Έ:" Σκοτ Δεν μου είπες ποτέ ότι έχεις αδερφή" του λέει και τον και τον κοιτάει εκείνος δεν λέει κάτι άλλα συνεχίζει να με κοιτάει...Μ:" Σκοτ τα παιδιά τι κάνουν ο Άρης,ο Λιαμ ,η Μάλια ..ο Άιζαγκ;;;" ρωτάω Και η Ερμιόνη με τον Τζεικ με κοιτάνε περίεργα Μ:"τι;;" λέω Ε+Τζ:" τίποτα" λένε μαζί και σκάνε στα γέλια Εγώ από την άλλη δεν γέλασε Ούτε ο Σκοτ μετά από 5 λεπτά που ηρέμησαν και τα παιδιά πηρε τον λόγο ο αδερφός μου Σ:" Καλά είναι όλοι τους εκτός από ότι συνεχώς όποτε βρισκόμαστε καταλήγουμε να μιλάμε για εσένα τους έχεις λείψει πάρα πολύ " μου λέει και μπαίνουμε στο σπίτι Μ:" μπαμπά έλα να δεις Ποιος ήρθε!" Λέω και βλέπω τον Τσάρλι να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος του Σκοτ Τ:" γιε μου τι κάνεις;; Πώς είσαι;;" τον ρωτάει Σ:" Καλά μπαμπά μου εσύ μου έλειψες πολύ" του λέει και αγκαλιάζονται Αφού τους μωρέ μου αρέσει να τους βλέπω εστί τόσο χαρούμενους... Μετά από κάνα τέταρτο έφυγαν ο Τζεικ με την Ερμιόνη να την πάει σπίτι της...Μ:" Σκοτ θα μείνεις εδώ;" τον ρωτάω και με κοιτάει σαν να ήμουν εξωγήινος Σ:" Ναι θα έρθω και εγώ στο ίδιο Λύκειο που θα πας ήρθα για να μείνω" μου λέει και εγώ τον αγκαλιάζω Μ:"τέλεια!!!!! Θα κοιμηθείς στο δωμάτιο μου !!!" Του λέω και τον τραβάω για να πάμε πάνω. Όταν φτάνουμε στο δωμάτιο ακούω ομιλίες από μέσα.. μα καλά τι γίνεται εδώ;; κοιτάω τον αδερφό μου που μου χαμογελάει και ανοίγει την πόρτα.. από πίσω ήταν όλη μου η παρέα η Μάλια,ο Άρης,ο Λιαμ και ο Άιζαγκ. Μ:"Δεν το πιστεύω ποτέ ήρθατε??" Ρωτάω και πέφτουν όλοι πάνω μου με αποτέλεσμα να είμαστε όλοι στο πάτωμα και να γελάμε τον λόγο παίρνει πρώτα η Μάλια Μα:" πριν από λίγο μας άνοιξε ο πατέρας σου όταν Εσύ ήσουν στην κουζίνα" μου λέει και την αγκαλιάζω Λ:" εεε εμείς δεν έχουμε αγκαλίτσα;;;" με ρωτάει και κάνει τον λυπημένο όπως όλοι τους σηκώνομαι από κάτω και πάω να τους αγκαλιάσω όλους έναν προς έναν Μ:" παιδιά δεν μπορώ να το πιστεύω πως είστε εδώ!!!" Λέω και γελάνε όλοι τους τον λόγο τώρα παίρνει ο Άιζαγκ Α:" και δεν είναι μόνο αυτό" μου λέει και κλίνει το μάτι στον αδερφό μου " θα πάμε όλοι μαζί στο ίδιο Λύκειο" μου λέει και εγώ έχω πάθει σοκ... Δεν το πιστεύω μετά από τόσο καιρό μακριά τους τους ξανά βρίσκω όλους μαζί και Όχι μόνο θα είμαστε και στο ίδιο Λύκειο και λογικά και στην ίδια ταξί μιας και που όλοι μας είμαστε στην ίδια ηλικία...

Για να δούμε θα είμαι στην ίδια τάξη με την παρέα της ... θα γνωρίσει κανένα καλό παιδί σε αυτό το Λύκειο και άμα Ναι τι θα γίνει στην πορεία;;

Να ευχαριστήσω τον χρήστη _georgiaka_ που μου έδωσε λίγες ιδέες θενξ ρε sis

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο