Otobüs Aşkı

Ben acıların çocuğuyum!!

Güneşin doğduğu ve beni yakmaktan başka bir işe yaramadığı güne daha uyandım.Hava bir garipti Eylül ayında olmamıza rağmen güneş vardı.

Dün müdüre karşı yaptığımız oyun aklıma geldikçe kendi kendime sırıtıyordum.

Otobüsün yedi dakika sonra gelicek olması kafama saksı gibi düşerken odanın içinde bir o yana bi bu yana koşturmaya başladım.

Zaten böyle zamanlarda bişey bulamam.Evden çıktığımda otobüs köşeyi dönmüştü.

Usain Bolta taş çıkartacak koşuyla otobüse yetişmeyi başardım.

Beş dakikalık koşuyla suyum çıkmıştı.Çantamı karıştırarak yırtık bir peçete bulmayı başardım.

Peçeteyle işim bittikten sonra camdan fırlattım.Peçete kel bir adamın kafasına denk geldi.Adam salak gibi etrafına bakıyorken ben gülmemek için dudaklarımı dişliyordum.

Hafif bir kan tadı gelince dudaklarımı serbest bıraktım.Yeni okula gelince gözlerim dana gözleri kadar büyüdü.

Bu okul bahçesinden bile ben zenginim diye bağırıyordu.Etrafıma bakına bakına okula girdim.

Yavaş yavaş sıra olunmaya başladı . SÇSÇ tamamlanınca en arkadaki sıraya geçtik.

Kızların etekleri iki karış ancaydı.Formaları bile biz özeliz diyordu.Ne bekliyordum ki Özel Alparslan Lisesi sonuçta.

Herkes sıra olduktan sonra iki müdür yanyana durdu ve konuşmaya başladı.

Neymiş biz kardeşmişiz kardeşliğimizi pekiştircekmişiz.Herşeyimiz ortakmış zart zurt...

Senanın sesiyle dinlemekten vazgeçtim.

" Şu senin rezillikte mastır yaptığın çocuk değil mi?"dedi.

Bu bir şaka olmalı.

Kafamı korku filmlerinden çıkmış misali Senanın gösterdiği tarafa çevirdim.

Gerçekten de oydu. Lanet olsun ki oydu.

İyi ,güzel özel lisede okuyacaz ama bu çocuğun burda ne işi var.

-Ne işi olcak çocuk okuyo.

-Kes sesini aptal iç ses.

İç sesimin beni delirtmesini engelleyerek çocuğa baktım.Belki yanlış görmüş olabilirim.

Çocuğu iyice süzdükten sonra küçük Emrah moduna girdim.

'Ben acılarıın çocuğuyuuum dınınım'

Müzik ritmini sağladıktan sonra düşüncelerimi def ettim.Müdürlerin el sıkışmasından sonra ilk özel okul bebeleri içeri girdi sonrada biz.

Sınfı bulmakta biraz zorlansakta elimle iki işaretini yapabildim.(✌)

Havası bile farklıydı.

" Şu havayı koklamayı bırak." dedi Sinem ve kafama şaplak attı.

" Tamam be." diyerek çantamı en arkadaki sıraya fırlattım.

Sinem yanıma, Sena ve Çiğdem önümüzdeki sıraya oturdu.

Okulu gezme falan derken okulu ders işlemeden bitirdik.Otobüs için koşmama gerek yoktu durak okula çok yakındı.

Çocuğa gözükmeden durağa vardım.Durakta kimse yoktu . Otobüs geldiğinde ise çocuğun olmamasının rahatlığıyla otobüse bindim.

Günümün sonu ekşınsız bitmişti daha ne isterim ki..