Hayat'ın kutup yıldızları (Tamamlandı)

*Bölüm 4*

Görüşleriniz benim için önemli. Belirtmeyi unutmayın!🍦

Keyifli okumalar.🐇

4.bölüm:

Yine puslu bir sabaha Uyandık. Aslı gece korkup benim yatağıma gelmişti. İyice sıkışmıştım. İçeri gitmek istiyordum ama cesaretim yoktu.

Dünkü o büyük kavgadan sonra bu sessizlik beni tedirgin ediyordu. Annemin odasına gittim. Babam çoktan işe gitmişti. Genelde babam gitmeden uyanırdım. Ama bu sefer gece uyuyamayınca,işte sabahtan geç kalktım.

Geç kalktım dediğim 10.30. Annemin arkası dönüktü ama anlamıştım uyumadığını kıpırdıyordu. Yanına gittim sarıldım,bana döndü.

-Kızım bugün okula kaydolacaksın heyecanlı mısın?

Sanki dün hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Derken beklenen an geldi. Babannemle halam kavga ederek odalarından salona doğru ayaklarını sert sert basarak yürüyorlardı. Salona gittim,annem lavobadaydı.

Gizlice onları dinledim. Babannemin elinde bi kağıt
-hayır! Olamaz sen siroz falan olamazsın, hayır!

O arada annemde banyo da kusuyordu. Hangisine baksaydım ki ? Halamada üzülecektim üzülmesine ama "siroz neydi?" Tam o sırada halam odasına gidecekken arkasını döndü ve beni ağlarken gördü.

Korkmuştum,yanıma geldi eğildi ve:

"Biz babannemle oyun oynuyoruk" Dedi.

Kafa salladım ama tabii ki inanmamıştım. Aslı:
"Abya abya" Diye yanıma geldi.

Halam hemen Aslı'yı elime tutuşturdu.
"Hadi siz oyun oynayın. " Dedi.

Sinirlendim ama gittim.

Annemde o sırada banyo dan çıkıyordu. Yanına gittim ilk önce
"İyi misin?" dedim. Oda beni tatmin edicek açıklamalar yaptı.

Biraz gripmiş. Sonra anneme "Siroz ne?" dedim. Annem gözlerini olduğundan daha çok açtı ve halamın odasına çevirdi gözlerini.

"Hiç, hiç işte! " Dedi. Hazırlandım heyecan daha yeni yeni bastırmaya başlamıştı. Okul bahçesindeydik annem durup durup önüme eğilip önlüğümü düzeltiyordu.

o sırada yanımıza bir anneyle kız geldi. Kız çok tatlıydı. Saçlarını sıkı sıkı at kuyruğu yapmış,boyunun kısalığından eteği dizinin altına kadar inmişti.
- Meraba ben "peri" dedim. Ve elimi uzattım. Oda yüzüme gülümseyerek:

-bende Nurcan dedi.
#saniye (anneannem)#

O dünyanın en ponçik anneannesiydi. Ara sıra onda kalmaya gider,yaptığı o parmak gibi sarmallardan yerdim. Ama o hep hastaydı.

Böbrek yet.. Le başlayan bi hastalık işte adı şimdi aklıma gelmiyor. Neyse annem anneanneme çok bağlıydı. Her cumartesi gider ona bakar onunla vakit geçirirdi.

O artık yoktu yıldız olmuştu. Annem hep öyle der..

Bunu neden mi anlatıyorum diyorsunuz?. Çünkü yeni tanıştığım arkadaşım Nurcan'ın annesinin yanında bir de anneannesi vardı. Ne biliyim aklıma geldi işte.

Annemin iyice midesi bulanıyordu. Töreni nasıl bitirdi bilmiyorum. Akşam beni babannem almaya geldiğinde birşeyler olduğunu anlamıştım.

Hemen eve gidip anneme neler olduğunu soracaktım. Eve geldim. bir eksiklik vardı . Halam yoktu. Anneme "Halam nerede?" Diye sordum.

Annem de onunda midesi bulanıyordu. "Hastaneye gitti."Dedi.

Annemin tek derdi sanki bu değil gibiydi. Babam geldi. Koşarak gittim ve sarıldım. Babam beni görmedi bile ağlıyordu anladım oda üzgündü. Annem koştu ve ona:

-Serdar,ben ,ben hamileyim! Dedi.

Şaşırmıştım. Ama bu neden kötü bir şey olsun ki bence müthiş bişeydi. Ben çok mutluydum. Babam domura uğramıştı.

-Ne? Demekten başka bişey diyemedi.

Olayın ilk şokunu atlattıktan sonra oturdular ve konuşmaya başladılar.