Hayat'ın kutup yıldızları (Tamamlandı)

*Bölüm 20*

Merhaba arkadaşlar!  Ben geldim.

Vote ve yorum yapmayı lütfen unutmayın. ❤

Keyifli okumamalar.🐚

20.Bölüm:

Bölüm şarkısı:gel göğsüme sığ yarim.

Peri

Gördüklerim gerçek olamazdı. Yağız bana bunu yapamazdı. Ne diyorum ya! Ne bekliyordum, reddettiğim adam ömrünün sonuna kadar beni mi bekleyecekti? Tabii ki de hayır! Beyza istediğini başarmış. Her neyse ilik verecek ya! Ben ona bakarım.

-Selam arkadaşlar.

Annem  Beyza'nın dediği şey karşısında sinirine hakim olamayarak;

-Aleykümselam! Şimdi gir şu odaya ve ilik ver.

-Tabii! Veririm. Yağız! Aşkım senin beklemene gerek yok. Sen istersen git.

Yağız Beyza'ya iğrenerek bakarak;

- Ben Yıldız'ı bekliyorum,seni değil. Sen git hadi.

Gerekli şeyleri imzaladıktan sonra ikisi de ameliyata hazırdı.

Sonunda Yıldız ameliyata girmişti.
İçimiz yana yana, bir o kadar da sevinçle beklemeye koyulduk.

Sibirya soğuğu Arabistan sıcağı bir arada kalbimde buluşmuştu.

Yağız kapının diğer tarafında buz kesmiş şekilde bekliyordu.

İstemsiz bir şekilde gözyaşlarım yanaklarımdan ardarda akıyordu. O sırada annem yanıma oturdu. Titreyen sesiyle elini önce benim kalbime koyup;

-Kalbinin yangınını acısını... Deyip.

Sonra kalbime koyduğu elini ,kendi kalbine koyup;

-ancak acını anne göğsünde, benim göğsümde dindirebilirsin.

Kafamı yavaşça göğsüne koyduğumda.

-ağla kızım! Ağla! Dedi.

Ama nasıl olmuştu? Annem nasıl anlamıştı? O kadar belli mi ediyordum?

O arada omzumda bir el hissettim. Arkamı döndüğümde, bu Aslı'dan başkası olamazdı.

-Acılar geçmek içindir. Geçecek abla.

Allah'ım nasıl bir şeydi bu.
Anlamışlardı, ve acımı onlarla paylaşıyordum.

Dünyanın en iyi antibiyotiği bile bu kadar iyi gelemezdi.

Ve kafamı yine annemin göğsüne koyup,hıçkıra hıçkıra ağladım.

Ama biziz işte, annem ve koca yürekli kızları. Yaralarımızı birbirimizin sihirli sıcak kalplerimizle sarmasını bilirdik.

Özel konuşma {Özel sahne} Yağız'ın ağzından.

Not: Bu özel sahne bu bölüme özeldir. İlk ve son özel sahnedir.

-Dostum! Fenayım, ölüyorum. Her zaman ki yere gel.

Hastane kapısının önüne çıktı.
Gün kararmak üzere, güneş bulutların arkasına kaçmış. Ay yavaş yavaş yüzünü gösteriyor. Rüzgar sert sert esiyor.

Yağız ince ceketinin düğmesini ilikledi. Rüzgar saçlarını uçuşturuyordu. Arkadaşı Mehmet'le her zaman ki tepeden tüm Bursa'yı gören, yılların eskitemediği çınar ağacının altındaki bankta buluştular.
Mehmet onu iyi tanıyordu.