Hayat'ın kutup yıldızları (Tamamlandı)

*Bölüm 17*

Evet arkadaşlar yepyeni bir bölümle karşınızdayım.  Umarım beğenirsiniz.  Oy verip, yorum yaparak bana destek olmayı unutmayın.

Bölüm şarkısı: Bana Öyle Bakma/ teoman

Keyifli okumalar.🍫

17.Bölüm: 

Peri:

Ben ve Aslı  ambulansın arkasında Yıldız'la, diğerleri nasıl geliyor hiç bir fikrim yok.

Doktor:

-Kan kanseri dediniz değil mi?

-Evet, öyle.

-O zaman bu hastanede vakit kaybetmeye gerek yok, kendi doktoruna gidelim.   Burada müdahale ettik zaten.

-N-neden ki?  Burada yaptınız ama İstanbul'a gitmekle vakit kaybetmiş oluruz.

- Bu doğal  bir şey. Korkmanıza gerek yok.

Ya bana nasıl "korkmanıza gerek yok"  Der. "Normalmiş!" Galiba kafayı yiyeceğim.

-Telefonunuzu kullanabilir miyim?

-Tabii ki.

Kimi arayayım ki? Annem! İlk annemi arayayım.

-Alo! Kiminle görüşüyorum?

-Ben Peri, anne?

- Heh kızım, geliyor musunuz? Bak kızım neler hazırladım. Yıldız'ın en sevdiği anne böreğinden yaptım. Senin sevdiğin Hellim peyniri de var. Aslı içinde Nutella aldım. Zam yapmışlar ama olsun. Para da bitti. Ama yarın bir teslimat var. Siz gelin de sağ sağlim.

Ben daha fazla dayanamadım. Telefon titreyerek elimden düştü ve ambulansın sert zeminiyle buluştu. Telefonu Aslı aldı.

-Anne bak sen şimdi sakin oluyorsun,tamam mı? (Cevap vermesini beklemeden.)  Yıldız, o biraz şey oldu.
~~~~~~~~~
Hayat'ın gözünden:

- Ne oldu. İnce giyindi,hasta oldu değil mi? Ben ona bin kere dedim. Göbeğini açma diye.

- Yok anne grip değil. Sen Yıldız'ın hastanesine gel. Orada daha iyi konuşuruz.

Elimdeki çiçek saksısı yere düşüp, toprakları yayıldığın da içim de sanki bin parçaya ayrılmıştı. Benim kutıp yıldızıma n'olmuştu.  Kıyafetim nasıl,ne giyinmişim umurumda olmadan, ayağımda ki terlikle koşmaya başladım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Söyledim mi?

- Evet. Ama çok kötü oldu. Şimdi diğerlerine de haber verelim. Onlar da burada ki hastaneye gitmesinler.

- Kimi arayacaksin?

-Bende bilmiyorum ki.

Ver ben arayayım.
Telefonunu ezbere bildiğim kimse yoktu. Beyza hariç.

-Alo  merhaba!

-Merhaba! Ben Peri, biz istanbula'a gidiyoruz. Bizi de herhalde vapura kadar bırakacaklar. Sizde gelecekseniz Yıldız'ın hastanesine gelin.

-Tamam biz o zaman vapura gidiyoruz.

Yıldız'ın suratına baktım. O kadar masum duruyordu ki.

Ambulanstan indiğimizde annem çoktan hastaneye gelmiş,bizi bekliyordu. Belli ki her gelen ambulansa tek tek bakmıştı. Bizim ambulansa ayağında mavi terlikleri, evde giyindiğı siyah düz penyesi ve siyah bol ,pantolon tarzı bir şey vardı.