Bu bölümü yazana kadar canım çıktı. Azcık voteleri attırın bakim. Yine yazım hatası vardır ama telefondan yazıyom kusura bakmayın :(
" OHA. Yavaş ol hayvan" dedimm arkama bakmaya tenezzül etmeden. Sonra bi anda hiç beklemediğim bişey oldu. Arkamdaki şahsiyet ayağa kalkıp kafasını önüme uzatıp 32 diş sırıttı. OHA. FUCK THAT SHİT. YUH. BURDA NE İŞİ VAR BUNUN1!?!?!?!?!
" Minicik bi yalan söylemiş olabilirim" dedi ve ben cevap veremeden yanımdaki teyzeyi dürttü.
" Teyze bu terbiyesiz kız seni rahatsız ettiyse yer değiştirelim?"
" Olur yavrucum" dedi ve bana çarpmamaya çalışarak arkaya geçti.
Atakan yanıma oturdu.
" Gizem sana bişey söylemem gerek"
" Dinliyorum "
" Daha yeni tanıştık ama ben senden çok hoşlanıyorum" diyince istemeden 32 diş sırıtmaya başladım.
" Ya sen?" diyince baya bi afalladım. Daha dün Mert için ağlıyodum. Ondan ayrılmamak için. Onu seviyordum. Hemde çok. Ya Atakan? Benim için Antalya'ya gelicek olan Atakan'ı seviyor muydum?
" Atakan ben.."
" Biliyorum, Mert'i seviyosun. Ama bana bir şans versen olmaz mı?"
" Bir süre yeni evime, yeni arkadaşlarıma alışmam gerekiyor."
" Beraber"
" Hı?"
" Ben artık Antalya'da yaşıyorum güzellik."
" Şaka yapıyorsun?"
" Yoo baya ciddiyim?"
" Ordaki düzenini bırakıp benim için Antalya'ya mı gidiyosun?"
" Benim düzeiüm de hayatım da sensin" diyince ona kocaman sarıldım. Uçaktan annemler önceden inmiş bavullarını almış beni bekliyolardı. Bavulumu alıp onlara doğru gidicekken Atakan beni tutup "Gülümse" dedi ve retricayla bir fotoğraf çekti. Dikkatinizi çekerim android retrica değil. İşte adam zengin biz hala samsunga retrica yükleyip fotoğraf çekelim. Fakirliğin gözü kör olsun.
" Gizemle Antalya qeyyfff" yazarak paylaştı. Sonra bana sarıldı.
" Eve yerleşmeniz bitince ara beni" dedi kafamı sallayıp annemlerin yanına gittim.
" O kim lan" diye sordu sevgili abiciğim Ufuk.
" Atakan"
" Sikerim kanını manını ne sarılıyo lan sana"
" off" diyip taksiye bindim. Arbamız uçağa binemediği için istanbulda kalmıştı. Babam'ın işyerinden biri gelicekmiymiş neymiş bi ara getircek o. Evi annemler bana haber verene kadar çoktan ayarlamışlar. Hatta en başta Eylül'ün ailesiyle de ev bakmak için gelmişler. Yani ben ayakta uyutulan gerizekalı bir insanim. Hayır kuş beyinli abim bile biliyomuş bi ben bilmiyorum. Taksiden indik ve eve girdik İki katlı beyaz kıydırık bişeydi.. Eşyalar burdaydı. Sadece bavullarımızı yerleştirecektik. Tek sevindiğim odamın çatı katı olmasıydı. Odama girdiğim an telefonum çaldı.
" Mert" arıyor....
Yeşil çubuğu yana kaydırıp açtım.
" Alo Gizem"
" Efendim"
" Atakan'ın ne bok işi var lan orda!"
" Beni düşünmüş, değer verdii için gelmiş. Artık burda yaşıcakmış"
