Eğer okumak istiyosanız yeni hikayem;
http://www.wattpad.com/67926507-sa%C3%A7mal%C4%B1k-%E2%98%85-1-b%C3%B6l%C3%BCm
Kitabı yazmaya devam edicektim ancak 24 vote olduğunu görene kadar.
Bu hikayeyi başından beri okuyanlara, yeni okumaya başlayanlara, mesajdan devam etmem için yalvaranlara gerçekten çok teşekkür ederim.
Şuan wattpad'deki isimlerinizi hatırayamıyorum kusura bakmayın ama bu hikayenin kapağını hazırlayan Gökçe'ye ve bana bu hikayenin adının 'Şaka Mısın?' olmasını öneren arkadaşcığa da çok teşekkür ederim.
İşte final bölümümüz... Elimden geldiğnce uzatmaya çalıştım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kaç saat oldu bilmiyorum ama telefonu kapattığımdan beri yatağın içinde hönkürerek ağlıyorum.
Ege ve ben.. Bizim bir anda sevgili olmamız, Ege'nin beni başından beri sevdiğini söylemesi, mutlu olmamız, beni kolayca affedebilmesi..
Gerçek olamayacak kadar güzeldi.
Onu sevdiğimden hala kesinlikle emin değilim. Ama sanırım şuan beni aldatıyo. İçimden küfür etmek bile gelmiyo. Sadece ağlamak istiyorum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Saat 12'yi geçerken uyanmanın verdiği rahatlıkla depresyonuma devam ettim. Okula gitmediğim için Mert beni yanlız bırakmak istemedi. Şuan karşımda beni izliyo. Bende burnumdaki sümüklerin akmaması için çabalıyorum.
" Ne oldu sana Gizem?"
" Hiç"
" Biz arkadaş değil miyiz?" dedi ve yanıma yatağa oturdu.
" Arkadaşız" dedim bitkin bir halde.
" E o zaman anlat bana"
Bütün iğrençliğimle sümüklerimi üstümdeki tişörte sildim. Mert bişey demeden bana bakmaya devam etti.
" Ege.. Dün onu aradım.. Telefonu bir kadın açtı ve Ege'nin meşgul oolduğunu söyledi. Sonra da kıkırdadı"
" ee?"
" Daha ne olabilir Mert? Ege beni aldattı!"
" aldattıysa ne olmuş?"
" Ne mi olmuş?"
" Aldattıysa ayrılırsınız"
" Senin için bu kadar basit bişey olabilir ama benim için değil. Ben onun beni gerçekten sevdiğine inanmıştım. Onun beni aldatması imkansız gibi gelmişti bana"
Kapını zil sesini duyunca Mert ayağa kalkıp odadan çıktı. Konuşma sesleri geliyodu ama ne olduğunu, ne konuşulduğunu, kim olduğunu umursamk istemiyordum.
2 dakika sonra odamın kapısı açıldı. Yprganı iyice kafama çektim.
" Uyumak istiyorum Mert. Beni yanlız bırak lütfen.."
Yatağın ucunda bir hareketlenme oldu. Sanırım oturdu. Uyumaya çalıştım. Yorganına altında daha fazla kalırsam nefessizlikten gebereceğimi fark edince kafamı dışarı çıkardım. Ama Mert'le göz teması kurmamak için gözlerimi açmadım. Çünkü açarsam yine konuşmaya başlayacaktı ve ben dayanamayıp ağlayacaktım. İstemiyodum. Kimseyle konuşmak istemiyordum. Dur aslında Eylül'lle konuşsam fena olmazdı.
" Gizem"
Ne hayır. Hayır. Gözlerimi sımsıkı kapattım.
" Uyanık olduğunu biliyorum"
Korkarak gözlerimi açtım.
Karşımdaki Ege boş gözlerle bana bakıyodu.
" Konuşmak için geldim"
"Konuşmak istemiyorum"
" Gizem ben özür dilerim gerçekten"
" Dileme. Özür falan dileme. Ege git. Bitti"
" Ben seni affetmiştim Gizem"
" Sen beni affetmedin Ege. Sen sadece suçun Mert'te olduğunu anladın"
" Şimdi suçlu ben olduğumdan nasıl bu kadar eminsin ? Anlatmama izin ver"
" Ne olursa olsun Ege. Sizin sadece öpüşmediğinizin farkındayım ve artık birbirimizi affetmemize gerek kalmadı. Artık ne senin hayatında ben varım ne de benim hayatımda sen varsın. Gerçekten üzüldüm. Senin diğerlerine benzemediğini düşünmüştüm. Beni ilk gördüğün zamandan beri sevdiğine inanmıştım. Yanılmak gerçekten berbat bişeymiş. Şimdi en azından benim iyiliğimi birazcık düşünüyosan git"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ege gittikten sonraki bikaç saat içinde duşa girip yemek yedim. Sonra da depresyondan çıkma yolum olan 2 Brooke Girls'ü izledim.
Mert elinde kağıtlarla odama daldı.
" Gizem"
" Efendim?"
" Benimle gel"
" Nereye?"
Elindeki kağıtlardan birini bana uzattı. Sadece kağıt değildi; İzmir biletiydi. Gidiş bileti.
" Yeni bir başlangıç yapalım. Sadece sen ve ben. Uçak yarın öğlen 1 de kalkıyo. Hemen hayır demeden düşün. İyice düşünüp bir karar ver. Ben gidiyorum. Gerçekten bu sefer gidiyorum. Ve benimle gelmeni istiyorum. Çünkü ben sensiz bir hayat istemiyorum Gizem. Hep yanında olmak istiyorum. Hep yanımda olmanı istiyorum. Seni seviyorum Gizem. Seni Eylül'lerde ilk gördüğüm andan beri seviyorum. Yaptığın o saçma şakayı hala hatırlıyorum. Hani beraber işemekle ilgili olanı. Benimle gel, lütfen"
Bişey demden ayağa kalkıp dolabımdaki bütün kıyafetleri yatağıma fırlattım.
" Abimin odasındaki bavulu getirebilir misin?"
Mert gülümseyerek yanıma yaklaştı. Belimden tutup beni kendine çekti.
" Seni seviyorum Gizem"
" Ben de seni seviyorum"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Okuduğunuz için teşekkürler. Ağlatacak bir final ya da güldürecek bir final olmadı. Herneyse hoşçakalın.
