"Niye bu kadar çok anonim istiyosun?"
"Sana bir itirafta bulunucam."
"Şu ana kadar sevgilin olmamasında etkim var."
"Lan ben bi sene boyunca boşuna mı günaha girdim?"
"Ne dediğini anlamadım..."
"Diyorum ki sevgilim yok diye diğerlerinin ar...
Anonim Bey'den cevap gelmeyince ayağa kalktım ve ekmek çıkartıp dilimledim. Yumurtayı da kasede çırpdıktan sonra ekmekleri yumurtaya bandırıp tavaya koydum. Onlar kızarırken dolapdan çıkardığım domates peynir vesaire doğrayıp masaya koydum. Yumurtalı ekmekler de pişince alıp tabağa koydum. Onlar biraz soğurkende kendime büyük bir bardak portakal suyu sıktım. Sonunda hazır olunca oturup yemeye başladım.
Kahvaltım bittikten sonra bizim dengesizleri aradım ve buluşma kararı aldık. Daha doğrusu aldım. Onlar da gelicekler.
Odama çıkıp elime geçenleri giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Çanta yok)
Evden çıktığımda anlaştığımız kafeye gittim. Benden bi kaç dakika sonra diğerleri de geldiler. Oturup birşeyler içtik. Onlara şu telefon mevzusunu falan anlattım. Her zaman ki gibi Seda ve Şara sakin. Ama Beyza şu an sakin değil çünkü elinde telefon yok ve tamamen bu konuya odaklı durumda.
Durum böyle olunca yanımda ki Şara'yı Seda'nın yanına kakdırıp Beyza'yı yanıma çektim. Ona tüm ayrıntıları anlatınca okula gider gitmez arama kararı aldık.
Bildiğiniz üzere ben bu kararı zaten sabahdan da almıştım ama Beyza bunu bilmediği için kendi fikri gibi fırlattı ortaya. Tabi ki çaktırırdım normalde ama uğraşmaya üşendiğim için tamam demekle yetindim. (Beyza ben bunları yazarken yanımdaydı. Sağlam laflar yimiş bulunmaktayım)
Cafe'den kalkınca yine Beyza'nın ısrarı üzerine bizim eve gidiyoruz. Pasta yapıcaz. Niye Beyza'nın ısrarı derseniz: çünki yemek. Bunlar Beyza'nın yaşamı. Gerçi şimdi diyettemiymiş neymiş.
Neyse konuma dönüyorum. Eve vardık. Tahmin etmişsinizdir diye düşünüyorum. Şara ve Seda da tık yok. Onlar her konuda beleşci.
Beyza ile mutfağa geçerken o ikisine bakış atıp yürüdük mutfağa doğru. Biz mutfağa girmeden bunlar çokdan benim odama gitmişlerdi. Meraklı melahatler.
Beyza'yla ortak noktamız olan çikolatalı pastada karar kıldık. Biz Beyza'yla kâh gıybetler, kâh müzikler kendi pastamızı yaptık. Ama dikkatinizi çekerim. Kendi pastamızı. Çünkü sadece ikimize göre küçük bir pasta yaptık. Onlar beleşçi olabilir ama bende daha doğrusu bizde onlara hizmet edecek göz yok.
Pastamızı dolaba koyup zaten çok dağıtmadığımız mutfağı topladık ve masaya oturup yemeye başladık.
Biz afiyetle yerken ki valla ellerimize sağlık çok güzel olmuş. Seda ve Şara geldi. Gözleri önce pastaya sonra bize sonra tekrar pastaya döndü. Pastaya bakarlerken Seda
"ne haber vermiyonuz lan!"
Diye bağırdı. Tabi ki benim Beyzoşum durur mu durmaz. Masanın üstünde ki meyve tabağından armutu alıp Seda'ya attı ve konuşmaya başladı.
"B*k ye derdim ama dua et kıyamıyorum al bunu ye sen"
Dedi ve pastasını yemeye devam etti. Şara'dan ses çıkmayınca bende elime elma alıp ona attım. Teşekkür şekilleri Seda armutu bana attı.Şara elmayı Beyza'ya attı. Bi dakka ya. Bunlar ters attılar. Neyse. Gelelim işin sonucuna.
