Words And Thoughts

Ink'd

Για το μελάνι στο δέρμα σου γράφω
Που τόσο βίαια εκεί πάνω χαράχθηκε
Και 'χει πια γίνει ένα με σένα
Ένα με αυτό που τόσο αγάπησα.
Μη λησμονήσεις εκείνο τον πόνο
Όπως εγώ που στην λήθη τον άφησα
Ήμουν εκεί δεν σε άφησα μόνο.
Θυμάσαι που σφιχτά απ'τα χέρια σε κράτησα;
Η βελόνα πλέον φίλος καλός.
Δεν ήταν απλά μια ακόμα συνήθεια
Ήταν μια ανάγκη, ένα ενδότερο φως
Που ήρθε μια μέρα να πει την αλήθεια.
Κι αυτά που κάποτε εσύ ερωτεύτηκες
που μια μόνη νύχτα και πάλι ονειρεύτηκες
Μέσα απ'τον πόνο μαζί σου θα μείνουν.
Όλα τα πάθη ή οι ωραίες στιγμές.
Μην τα ξεχάσεις.
Κάντα να αξίζουν.

I.S.

-on wp: paranoidworld

8/5/2018

*Τα δικαιώματα αυτού του ποιήματος δεν μου ανήκουν, αλλά ανήκουν σε ένα άτομο που σημαίνει πάρα πολλά για μένα. Μου το έστειλε χθες το βράδυ και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να το μοιραστώ μαζί σας. Έχω αφήσει το wp της λίγο πιο πάνω. Αν σας ενδιαφέρει ρίξτε μια ματιά και ακολουθήστε την.