Words And Thoughts

Αφροδίτη

Μπήκες στη ζωή μου εντελώς τυχαία
Σε ένα καφέ που σύχναζα καιρό
Ένα εσπρέσο σκέτο ζήτησες και μου έκανε εντύπωση
Δε φαινόσουν για τέτοια κοπέλα
Περισσότερο για μέτριο με λίγο γάλα έμοιαζες
Μάλλον όχι... Γλυκός χωρίς γάλα σίγουρα
Έπεσα έξω.

Άρχισα να σε συναντώ όλο και πιο πολύ
Μάλιστα έμενα αρκετές ώρες στη γωνία μου μέχρι να εμφανιστείς
Και όταν - σπάνια - τύχαινε αυτό γυρνούσα σπίτι και στριφογυρνούσα ανήσυχη στο άβολο στρώμα μου.

Σε γνώρισα ένα απόγευμα του φθινοπώρου
Τότε που οι σημειώσεις που προσπαθούσα να αποστηθίσω δεν έβγαζαν νόημα κανένα
Τότε που το κρύο διαπερνούσε το κορμί σου και σε έκανε να τρέμεις
Μπήκες βιαστικά και ζήτησες το κλασικό ρόφημά σου
Δεν είχε διαθέσιμα τραπέζια
Με πλησίασες

"Συγγνώμη μήπως έχεις φορτιστή;" με ρώτησες και το χαμόγελο σου μου έφτιαξε τη πεσμένη διάθεση

Σου τον προσέφερα και έκανα στην άκρη τα πράγματα μου για να καθίσεις
Τα σγουρά καστανά μαλλιά σου έσταζαν καθώς η βροχή σε είχε προλάβει πριν φτάσεις ως εδώ
Αφροδίτη μου συστήθηκες και πλέον μπορώ να πω πως εκτός από την ομορφιά της ομώνυμης θεάς είχες και την εξυπνάδα της Αθηνάς
Εντυπωσιάστηκα από τον χαρακτήρα σου και κόλλησα ακόμα πιο πολύ

Με τον καιρό αρχίσαμε να συναντιομαστε και σε άλλα μέρη
Μου έδειξες τα αγαπημένα σου σημεία στη πόλη
Άλλοτε μέσα στον κόσμο και τη φασαρία και άλλοτε ήρεμα και απόμερα
Τα αγαπημένα μου ήταν αυτά
Μπορούσα να βλέπω την ψυχή σου καλύτερα μακριά από τους ανθρώπους

Πλέον είχα ερωτευτεί τα μεγάλα μάτια σου και τη σπίθα που αναδείκνυαν όταν παθιαζόσουν με την μουσική σου
Το τσιγάρο που έκαιγε ανάμεσα στα δάκτυλα σου φαινόταν τόσο ποιητικό
Τα δάκτυλα που ψηλάφιζαν τις χορδές της μαύρης σου κιθάρας θα ήταν ακόμα πιο υπέροχα ανάμεσα στα δικά μου

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ όπως γυρνούσαμε από το καφέ μαζί με φίλησες
Με φίλησες και ένιωσα όλα τα συναισθήματα που θα μπορούσε να νιώσει κάποιος
Ένιωσα και κάτι που μέχρι τότε δεν είχα αισθανθεί ξανά
Δεν ήταν πεταλούδες στο στομάχι. Ήταν αλυσίδες που έπεφταν καθώς απελευθερωνόμουν από τα δεσμά της αμφιβολίας μου
Εκείνη τη νύχτα θυμάμαι πως δεν κοιμήθηκα
Όλο το βράδυ η καρδιά μου χτυπούσε σα τρελή που πίστευα πως θα πεταχτεί από το στήθος μου

Από τότε μπορούσα να πλέκω τα δάκτυλα μου με τα δικά σου
Να πίνω μπύρα από το δικό σου το κουτάκι και να ενώνω τα χείλη μας για να μεθύσω από σένα
Να φιλαω τον όμορφο λαιμό σου και να μυρίζω διαρκώς το άρωμα σου
Να χάνομαι στα μάτια σου που καθρέφτιζαν τα αγαπημένα μου φθινοπωρινά χρώματα
Να σε ερωτεύομαι ξανά και ξανά από την αρχή κάθε μέρα
Να κοιμάμαι στην αγκαλιά σου και να παίζεις με τα μαλλιά μου

Και κάποια στιγμή έφυγες...
Εξαφανίστηκες τόσο απότομα όσο ήρθες
Έφυγες για να τελειώσεις τις σπουδές σου στην Ελβετία
Σου δόθηκα μια τελευταία φορά και σε αποχαιρέτησα με δάκρυα στα μάτια και ένα βάρος στο στήθος
Με έπαιρνες τηλέφωνα αλλά δεν το σήκωνα
Μου έλειπες πολύ
Αλλά ήμουν εγωίστρια
Σε άφησα να φύγεις για πάντα γιατί δεν άντεχα λίγους μήνες μακριά σου

Άφησα την λαμψη των ματιών σου να ξεθωριάσει από το μυαλό μου αλλά το αρώμα σου ακόμα με αναστατώνει όταν το αντιλαμβάνομαι κοντά μου.

Και τώρα που ξέρω πως δεν θα γυρίσεις πια πονάω λίγο περισσότερο...

Εύα
10/10/2018