Words And Thoughts

Δέος

Γιατί πολλές φορές άτομα που σημαίνουν πολλά για εμάς, μας πληγώνουν τόσο;

Γιατί άνθρωποι που είναι τα πάντα για μας τείνουν να μας κάνουν να κλαίμε τόσο;

Γιατί;

Πάντα είχα στη συνείδησή μου ένα βάρος...

Μια φωνή μέσα μου, που με έκρινε διαρκώς...

Ίσως κάνω εγώ κάτι λάθος δε ξέρω. 

Είναι ειρωνικό το πως ενώ δεν δένομαι εύκολα, ούτε συνηθίζω να επηρεάζομαι από άλλους εντούτοις, υπάρχει αυτό το μονάδικο πρόσωπο στη ζωή μου που με πληγώνει τόσο.

Μια έντονη φιγούρα σα σκοτεινή σκιά πάνω από μένα να μου υπενθυμίζει όσα δεν είμαι

Στο κεφάλι μου ακούω ήχους. Λόγια που πονάνε σαν ένα μαχαίρι που στρίβεται σε μια φρεσκοτραυματισμένη σάρκα.

Νιώθω σπασμένη. Προσπαθώ να βρω τα κομμάτια μου, μα όσο ψάχνω με χάνω περισσότερο. Είμαι τόσο μπερδεμένη.

 Ίσως και υπερβολική. 

Απλά με πληγώνεις πολύ.

 Πώς μπορώ να σε δικαιολογώ πάντα και να κατηγορώ εμένα που δεν είμαι όπως με θες;

Σε θέλω στη ζωή μου αλλά με κάνεις με τον δικό σου μονάδικο τρόπο να κλαίω, κάθε φορά που συνειδητοποιώ πως δεν είναι επιλογή μου. Απλά άθελα μου έμαθα να ζω μόνο με τη σκέψη σου. Και ας είναι χαοτικό. Και ας με πνίγει.

Βουρκώνω κάθε στιγμή που σε φέρνω στη σκέψη μου. Γιατί τόσο μίσος; Γιατί δε με αφήνεις να είμαι "εγώ";

Δέος αισθάνομαι μπροστά στο μεγαλείο της επιρροής που μου ασκείς

Δέος αισθάνομαι μπροστά στον πόνο που μου προκαλείς και εθελοτυφλείς

Δέος αισθάνομαι μπροστά στο πόσο λίγη με κάνεις να νιώθω

Δέος αισθάνομαι μπροστά στα πρότυπά σου που προσπαθώ διαρκώς και ανεπιτυχώς να χωρέσω

Δέος αισθάνομαι μπροστά στην αγάπη μου για σένα που παραμένει δυνατή όσο και αν με πονάς

Εύα
29.01.2019