Words And Thoughts

9/09/2017

Είμαι στο μπαλκόνι μου και ατενίζω τη θάλασσα
Το βλέμμα μου κενό...
Προσπαθώ να κλάψω αλλά δεν έχω άλλα δάκρυα
Τα μάτια μου έχουν στερέψει πια
Θέλω να κατέβω στην παραλία
Να καθίσω στην αμμουδιά και το κύμα να αγγίξει τις άκρες των δακτύλων μου
Δεν το κάνω. Είναι βράδυ και υπάρχει ερημιά
Αυτό θέλω... Ερημιά.

Δεν το ρισκάρω όμως γιατί κοπέλες σαν εμένα είναι επικίνδυνο να κυκλοφορούν μόνες τους το βράδυ
Είναι επικίνδυνο να έχουν ανάγκη λίγη μοναξιά
Και τώρα;
Κοιτάζω τον ουρανό. Άδειος. Χωρίς αστέρια.
Μόνο ένα φεγγάρι. Ένα φεγγάρι στο μουντό πέπλο του σκοταδιού.
Πόσο μίζερο είναι άραγε να είσαι φεγγάρι; Λάμπεις μόνο επειδή υπάρχει ο ήλιος. Αλλιώς είσαι ένα τίποτα...

Εύα
9/09/2017