Words And Thoughts

Ξέρεις γιατί;

Και ξέρεις άγνωστε γιατί δεν θέλω παιδιά; Φοβάμαι άγνωστε. Δεν θέλω να φέρω αθώους ανθρώπους σε αυτό τον κόσμο και να τους καταστρέψω.

Η κόρη μου... Δεν θέλω να μου μοιάσει. Θα ήταν κρίμα... Γιατί να καταδικαστεί σε μια ζωή γεμάτη ανασφάλειες; Δεν θέλω να νιώθει όπως εγώ. Κενή. Βάρος. Αχρηστη. Δεν είμαστε όλοι για όλα.

Φοβάμαι πως μια μέρα θα γυρίσω σπίτι και θα την βρω στα πλακάκια του μπάνιου. Χλωμή... Νεκρή...

Στους καρπούς της χαραγμένο ένα "Λυπάμαι" και δίπλα ένα σημείωμα

"Μαμά μου σε αγαπώ. Συγγνώμη που δεν κατάφερα να είμαι όπως με ήθελες. Δεν ήταν αυτός ο κόσμος για μένα. Μην κλάψεις μανούλα. Είναι καλύτερα έτσι"

"Μα μωρό μου σε αγαπώ! Μην με αφήνεις σε ικετεύω! Δεν έπρεπε να νιώθεις έτσι κοριτσάκι μου! Συγγνώμη... Συγγνώμη που σε έκανα να νιώθεις έτσι... Δεν ήξερα. Σε παρακαλώ... Μη με εγκαταλείπεις. Σε αγαπώ "

Και θα είναι αργά άγνωστε. Θα είναι αργά γιατί ήμουν τυφλή. Αρνούμουν να δω την αλήθεια. Υπέφερε... Εξαιτίας μου...

Εύα
7/09/2017