Words And Thoughts

17 και τέλος

Ήταν τα γενέθλιά της

Φόρεσε μαύρα ρούχα και ένα ψεύτικο χαμόγελο

"Χρόνια πολλά" της εύχονταν και χαμογελούσε πίκρα

Οι σκέψεις γυρνούσαν στο μυαλό της. Θα έπρεπε να είναι χαρούμενη σήμερα. Μα δεν ήταν... Ήξερε...

Ήξερε πως είχε έρθει η ώρα... Δεν άντεχε στην σκέψη πως αποτελούσε βάρος για τους κοντινούς της ανθρώπους εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια. Δεν μπορούσε να αισθάνεται πρόβλημα.

Αυτό ήταν. Μια αποτυχία, μια παραπάνω έγνοια, μια δυστυχισμένη ύπαρξη που έσπερνε λύπες.

Με την συντροφιά της μουσικής κατευθύνθηκε προς το σπίτι της.

Η μητέρα της χαμογέλασε και την αγκάλιασε.

Ανέβηκε στο δωμάτιό της και έκλεισε την πόρτα. Έγραψε ένα γράμμα και δάκρυα έσταξαν στην άκρη του χαρτιού, μουτζουρώνοντας το μελάνι στη σελίδα.

Κατέβηκε ξανά κάτω. Έσβησε την τούρτα με τα 17 κεράκια και δάγκωσε το χείλος της για να μην κλάψει. Αγκάλιασε τους γονείς της.

Λίγο αργότερα βρήκαν την μονάκριβή τους να κολυμπάει στο κόκκινο υγρό, με τα μαύρα μαλλιά της πεσμένα στους ώμους της και ένα συγγνώμη χαραγμένο στο χλωμό δέρμα της.

Τα τελευταία γενέθλιά της...

23.11.2017
Εύα

*απλά ακούστε το τραγούδι και παρατηρήστε τα λόγια. Εγώ συγκινήθηκα, και κύριως μου έκανε εντύπωση που βρήκα ένα τραγούδι να ταιριάζει τόσο πολύ στο περιεχόμενο αυτού που έγραψα. Δεν εμπνεύστηκα από το τραγούδι καθώς το βγήκα μετά, αλλά πραγματικά είναι συγκινητικό.