Words And Thoughts

Μου Λείπεις

Και είναι και αυτές οι νύχτες που δε λένε να τελειώσουν. Το μυαλό μου ταξιδεύει και δεν μπορώ να αφεθώ στην αγκαλιά του Μορφέα.

Σε σκέφτομαι. Σε σκέφτομαι πολύ και μου λείπεις γαμώτο. Το ξέρω πως είναι λάθος και δεν αξίζει να ασχολούμαι μα είναι αλήθεια. Δεν περίμενα να είναι τόσο δύσκολο αυτό για μένα...

Σιχαίνομαι οτιδήποτε ρομαντικό. Στιχάκια, καρδούλες, γλυκόλογα. Με απωθούν. Όμως μερικές φορές κάποια πράγματα δεν τα απαρνείσαι. Δεν θες να το κάνεις. Αυτές τις νύχτες λοιπόν που εγώ παρέα με τη σκέψη σου να με συντροφεύει, χωρίς να το ελέγχω φαντάζομαι πως θα ήταν να ήσουν εδώ. Δεν πρέπει... Δεν αξίζει... Μα δεν είναι εύκολο να ξεφορτωθώ τις στιγμές που ζήσαμε. Όσο και αν δεν το παραδέχομαι με επηρέασες. Με επηρέασε η απουσία σου. Και είναι δύσκολο ρε πούστη μου. Είχα αρχίσει να δένομαι μαζί σου. Και με άφησες να φύγω έτσι απλά... Σα να περίμενες αυτή την στιγμή...

Τις τελευταίες ημέρες δε μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Θέλω τόσο να σου στείλω μήνυμα... Να σε πάρω τηλέφωνο να ακούσω την φωνή σου. Να νιώσω την ανάσα σου... Μα δε πρέπει... Είναι λάθος... Θα υποβιβάσω τον εαυτό μου με αυτή την πράξη. Δεν γίνεται να φανώ τόσο αδύναμη.

Ακόμη όμως και αν το έκανα είμαι σίγουρη πως θα το μετάνιωνα. Ίσως μάλιστα πληγωνόμουν περισσότερο... Δεν θα άντεχα να ακούσω την φωνή σου ψυχρή απέναντί μου. Αλήθεια το όνομά μου το θυμάσαι; Τη φωνή μου;

Δεν έχω ιδέα τι κάνεις και που βρίσκεσαι... Έχεις προχωρήσει; Με σκέφτεσαι; Με θυμάσαι; Οι δρόμοι μας έχουν χωρίσει εδώ και σχεδόν ένα μήνα. Και είμαι ακόμα εδώ... Με μάτια βουρκωμένα να αναρωτιέμαι... Άραγε τι να σήμαινα για σένα; Πως κατάφερες να με ξεχάσεις τόσο γρήγορα;

Eva
31.12.2017