Kolumda hissettiğim sızıyla yavaşça gözlerimi açtım.Etrafıma bakındığımda yerde birkaç kan damlası ve cam parçaları olduğunu gördüğümde aklıma gelen olaylarla yataktan hızlıca kalkacağım sırada kolumun acısıyla inleyip geri yatmak zorunda kalmıştım.Etrafıma bakındığımda Jungkook'u aramaya başladım.Dün Jungkook bambaşka biri olmuştu.Belkide Yoongi sonuna kadar haklıydı.O beni öldürecekti.
Kapının gıcırtı sesleri ile bakışlarımı o yöne çevirdiğimde içeriye gülümseyerek Jungkook girmişti.Yatakta geriye doğru adım attığımda üstümdeki pikeyi kendime doğru çektim.
Yüzündeki gülümseme bana yaklaştıkça artarken yanıma oturdu.Koluma baktığında kaşlarını çattı ve yaranın olduğu yere küçük bir öpücük kondurdu.Bedenim baştan aşağı titrerken aklımdaki düşüncelerden kurtulmaya çalışıyordum.Beni yaralayan o olsa da beni tekrardan iyileştiren kişi olduğuna mı inanıyordum?Kolumu ondan çektiğimde bir süre bana baktı.
''Ah hadi ama Taehyung''
''Neden böyle davranıyorsun?''
Dedikleri gittikçe sinirimi bozarken kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.Yapacağım her ani harekette Jungkook yine delirebilirdi.Derin nefes verdiğimde saçlarımı geriye doğru iteledim.
''Yaptığın onca şeyden sonra sana nasıl davranmamı bekliyorsun?''dememle birlikte gözlerimi kocaman açtım.Kesinlikle yanlış bir şey demiştim.Bana böyle bakmasının başka sebebi olamazdı.Yanıma biraz daha yaklaştığında ne zaman kapandığını bilmediğim gözlerimi açmamla birlikte hafifçe gülümsemiş parmaklarını yüzümde gezdirmeye başlamıştı.
''Özür dilerim Taehyung.''
Sıcak nefesi yüzümü yalayıp geçerken kalbimin neden bu kadar hızlı attığını bilmiyordum.Başını dizlerime koyduğunda gözlerimin içine bakmıştı.
''Benden başka erkeklere bakmadığın sürece bu tekrarlanmayacak.''
Dedikleri gittikçe şaşırmama sebep olurken odada kahkahasının sesi duyuldu.Dizlerimden kalktığında dudağımda hissettiğim baskıyla gözlerimi kocaman açmıştım.
''Çünkü artık benimsin Taehyung.''