Geçmişten Gelen Pişmanlıklar-ASKIDA-

9.Bölüm - "Sarışın şıllak!!"

"Çünkü o kızın kalbi başkasına ait." dedi Kerem'e bi o kadar yabancı Zeynep'e ise bi o kadar tanıdık ses. Başlamıştı Zeynep'in kabusu başlamıştı. İkisinin kafası da oraya doğru yöneldi. Zeynep çok şaşırdı bu kadar erken ortaya çıkmasını beklemiyordu. Ama yine şovunu yapmıştı. 

"Senin ne işin var burda?" dedi Zeynep. Artık Kerem anlamıştı bu adamın Zeynep'le bir ilgisi olduğunu.

"Sen nerden tanıyorsun bunu?" Zeynep tam ağzını açıp konuşacakken BORA lafa girdi. 

"Dur Zeynep'çim sen şimdi heycandan konuşamazsın -konuşurken aynı zamanda bizimkinlere doğru yürüyordu.- Ben namı diğer Bora. Zeynep'in ebedi ve sonsuz aşkı." Kerem duyduklarına inanamadı Zeynep'e baktı Zeynep kafasını eğmiş yere bakıyordu.

"Zeynep ne diyo bu çocuk?" Bora Zeynep'in kulağına doğru fısıldayarak.

"Telefon konuşmasını unutma derim ben." Zeynep Bora'ya nefretle baktı Bora ise zafer gülüşleri atıyordu.

"Bora benim Amerika'da ki sevgilimdi." Bora Zeynep'i düzelterek.

"Sevgilim'di' yanlış duydum galiba sevgilim diyeceksin çünkü hatırladığım kadarıyla en son benim ya-" Zeynep Bora'nın lafını kesti.

"Yani ben buraya ani geldiğim için Bora'ya bir ayrılık konuşması yapamadım." 

"Bir mesajda atmadın yani" dedi Kerem. Artık Zeynep'in bahanelerin arkasında saklanmasından yorulmuştu. 

"Tabi ya günlerdir kıvranmanın sebebi buydu demek soruyorum bir şey yok diyorsun günlerdir peşinde salak oldum. Meğersem Zeynep hanım gerçek sevgilisini özlemiş. Ben yedek miydim söylesene Türkiye'de saf aptal aşık Kerem. Neydi gerçek amacın -Zeynep'e iyice yaklaşarak- konuşsana Zeynep beni kullanıyor muydun?" Bora Zeynep'i dürter ve Zeynep'in ağzından söylemek istemediği acı verici şeyler çıkar.

"Bunları duymak istiyorsun dur o zaman söyliyim. Evet seni kullandım bunuda aynen şöyle sıkıcı oyuncağıma mesajım: Seni sevmiyorum ve hiç bir zaman sevmiycem. Benim için oyundun olması gerektiğin yerdeydin. Ve şimdi hayatımdan çık ve bir daha geri gelme." Kerem duyduklarıyla daha da afallamıştı bunları duymak istemiyordu ki o. 

"Kızı duydun şimdi git." dedi Bora. Kerem ikisininde yüzüne nefretle son kez baktı. Zeynep kafasını kaldırıp Kerem'le yüzleşemedi. En son Kerem'in gittiğini gördü. Arabasına bindi ve sokağın karanlığıyla gözden kayboldu. Apartmandan Aksel ve Melis indi. Herşeyi görmüşlerdi.

"Biz sana yardım ediyorduk ve sen naptın?" dedi Aksel ve arabasına bindi. Sıra Melis'teydi.

"O çocuk seni tam 5 sene bekledi. Kimse olmadı hayatında her gün acı çekti. Senin onu terk ettiğin güne lanet etti be. Ve senin şimdi bunları söylemeye hakkın yok tamam mı? Bak Kerem'i en iyi ben anlıyorum ve sen bu duygunun nasıl bir şey olduğunu bilemezsin. Bundan sonra Kerem'i bir daha üzme yoksa bizi de kaybedersin. Hoş kaybettin sayılır ama." Melis'te gitmişti artık. Bora ise kenarda oturup izliyordu. Melis ve Aksel'de gidince Zeynep Bora'ya saldırmaya başladı.

"Ne istiyorsun benden ya bıraksana artık peşimi. Sevmiyorum seni sevmiyorum. Artık çık git hayatımdan lütfen" Zeynep hıçkıra hıçkıra ağlıyordu en son pes etti ve yere oturdu hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam etti.

* * * *

Kerem arabasını sahilde bir yere çekti. Bankta oturan Begüm'ü gördü. Begüm arka sokakta oturuyordu hergünde gelirdi buraya. Kerem Begüm'ün yanına geçip oturdu.

"Aaa Kerem ne işin var burda? Ettin mi teklifi?" 

"Ettim ettim cevabımı da aldım." dedi. Evet Zeynep çok güzel bir cevap vermişti Kerem bu cevabı hayatı boyunca unutmayacaktı.