Geçmişten Gelen Pişmanlıklar-ASKIDA-

17.Bölüm - "Sıra sende."

 SİZLERDEN ÇOK ÖZÜR DİLERİM ÇOK GEÇ YAZDIM VE BERBAT BİR BÖLÜM OLDU. AFFINIZA SIĞINIYORUM. GİFTE

Melis hastalığını öğreneli tam bir hafta olmuştu. Günlerdir odasına tıkılmıştı ve kızlara daha hiç bir şeyden bahsetmemişti. Doktor çok geç olmadan tedavi olması gerektiğini söylesede nafile Melis tedavi olmak istemiyordu. Ama hergeçen süre hastalığını daha da ağır hale getiriyordu ve artık o da farkına varmıştı. Regl düzensizlikleri ve boğaz ağrıları. Artık kendi yemek istese bile yiyemiyordu. Az olan saçları daha da azalmaya başlamıştı. Melis pencereden aşağı bakarken odasının kapısı çaldı gelen Zeynep'ti.

"Canım gelsene film açtık." Melis kafasıyla hayır anlamında salladı.

"Ama bak cips var cola var." Melis yüzünü ekşitti, artık onları yememek değil isimlerini duyunca bile miğdesi bulanıyordu. 

"Hayır teşekkürler, ben sadece yalnız kalmak istiyorum." Zeynep oralı bile olmadan kapıyı kapattı ve yatağın üzerine oturdu.

"Kusuru bakma yalnız kalmana müsade edebilirim ama yalnız hissetmene asla." Melis gülümseyerek Zeynep'e baktı ve yanına oturdu.

"Sen zaten hep benim yanımda oldun." o sırada Melis Zeynep'in bacağına yaptı aynı lisede ki gibi.

"Zeynep, blumia hastalığını biliyor musun?" 

"Bilmez miyim biliyorum tabi ki de Jale teyze bu hastalık yüzünden öldü yıllarca saklamış bizden. Tedaviyi reddetmiş." Melis hemen doğruldu.

"Tedavi olmadığı için mi öldü?" 

"Evet kendi irademle kurtulurum diye düşünmüş ama kurtulamamış." Melis'in gözünden yaşlar süzüldü. Zeynep ise Melis'in bu davranışlarına bir anlam veremiyordu.

"Zeynep ben sana bir şey söyliycem." Zeynep Melis'in konuşmasını bekliyordu.

"Zeynep bende ölücem." Zeynep gözlerini açtı ve gözleri kızarmaya başladı. Ama şimdi anlamıştı blumia hastalığını sorması, Jale teyzenin bu hastalıktan ölmesine bu kadar fazla tepki vermesi.

"Doktora gittim bugün blumiasın dedi doktor. Hastalığın sonuçlarında potansiyel olarak ölüm var dedi ya da miğde kanseri." genç kız konuşurken ağlıyordu Zeynep'in elinden ise sadece ona sarılmak geliyordu. Zeynep Melis'i sakinleştirdi ve genç kız ağlayarak uykuya daldı. Zeynep Melis uyandıktan sonra içeriye gitti.

"Zeynep iyi ki Melis'i yemeğe çağır dedik sende kayboldun. Naptınız içerde?" Zeynep kızların ortasına oturdu. Kızlar kötü bir şey olduğunu sezmişti. 

"Melis hasta çok hasta." söyledikten sonra kızların tepkisine baktı. Begüm ve Yağmur'da sadece bir yere odaklanmışlardı ikisininde elleriye koltuğu sıktığını farketti. Begüm kendini toparladı ve sordu.

"Na-nasıl yani ne hastası?" Yağmur sadece yere odaklanmış bir şekilde bakıyordu.

"Blumia." Begüm gözlerini açtı ve Zeynep'e baktı. Jale teyzenin hastalığı olduğunu biliyorlardı. 

"Psikolojik bi hastalık." Zeynep uzun uzun herşeyi anlatıyor kızlar ise şaşkın şekilde onu dinliyolardı. Begüm birden ayaklandı.

"Begüm nereye?" Begüm Zeynep'e cevap bile vermeden Melis'in odasına girdi. Kızlar da arkasından gitti. Begüm'ün içeriye girmesiyle Melis uyandı Begüm ise sadece sordu tek bir soru herşeyin yanıtıydı çünkü.

"Onun yüzünden dimi? O günden beri." Melis korkmuş şekilde kafasını evet anlamında salladı. Begüm tahmin ettiği cevabı alınca evden direk çıktı. Zeynep ve Yağmur arkasından seslendiler ama dinlemedi bile.