Yoona's POV
"Uy payatot, hindi kaba kakain?" Umiling ako.
"Yoong, ilang araw kanang hindi kumakain. Lagi nalang kitang pinipilit---"
"Nako mga unnies, wag nga kayong mag overreact diyan. Hapunan na kaya, tsaka isang araw lang ako hindi kumain ng hapunan! Tsaka ngayon no! Grabe tong mga to."
"Hoy, ampayat mo na kaya. Payat kananga, pumayat kapa ule." Sabi ni Yuri unnie.
"Tapos lagi kapang napapagalitan sa klase kasi lagi kang tulala." Sermon naman sakin ni Sunny unnie. "Ayaw mong pumunta sa canteen kasi baka makita mo yung dalawa na magkasama. Ayaw mong kumain kasi wala kang gana." Napatungo naman ako.
"Nagaalala lang kami sayo. Baka mamaya bigla kanalang mag collapse diyan. Alam mo ring bawal kang iyak ng iyak dahil baka bigla kanalang hikain. Hindi natin alam ang pwedeng mangyari sayo." Sabi naman ni Yuri unnie. Bigla na naman tumulo ang luha ko at yinakap naman nila akong dalawa.
"I'm trying to move on but everything reminds me of him. The more I try to forget, the more I miss him"
"Yoong, kaya mo yan. Kaya mong mag move on" sabi ni Yul unnie. Naiyak nadin sila parehas.. nagpapasalamat akong dahil sa kanila, gumagaan ang loob ko dahil alam kong may kadamay ako sa lahat ng bagay. I'm very lucky to have bestfriends like them.
"Keep yourself busy.." sabi ni Sunny unnie at hinalikan ako sa ulo. "You can do it, we're here for you."
I tried to keep myself busy, but everytime I stop.. Why do I still think of you?
"I'll try, unnies. Thank you, I love youuuuu" sabi ko. Humiga ako at pati rin naman sila. Dito daw sila matutulog sa kama ko. Pfft. Mahal na mahal nila ako eh.
"PAYATOOOOTT GUMISING KANA!" Napabangon ako agad. Grabe, ang ingay.. nagunat ako at nilibot ang paligid..
"N-NASAN NA ANG MGA POSTERS NI LUHAN?!" Mangiyak ngiyak na tanong ko.
"Aba. Tinapon ko na, pano ka makakamove on niyan kung puro mukha niya nakikita mo sa paligid ng kwarto mo" sabi ni Sunny Unnie.
"S-sabi ko nga unnie.." mangiyak ngiyak kong sabi. Antagal ko ring inipon ang mga yun no T^T
"Kaya sunod na ang mga pictures niya sa gallery mo--" kinuha ni Yuri unnie ang cellphone ko at agad kong hinablot yun.
"T-teka, unnie.."
"Hoy! Wag mong sabihing hindi mo buburahin yan. Hindi pwede!"
"O-opo, unnie. Buburahin ko naman eh" sabi ko. "Pag ano nalang.. magisa po ako.. hehe"
"NAKO IM YOONA!" Napatakip ako ng daawang tenga ng marinig ko ang sigaw ni Yul unnie. Napatawa naman ako.
"Sorry na unnieeee hehehe" tinago ko agad ang cellphone ko at napa buntong hininga naman sila. Nagpaalam sila na lalabas daw muna at bibilhan nalang ako ng pagkain. Walang pasok ngayon.. Magisa na naman ako, bakit ganon? Tuwing magisa ako. Ikaw lagi yung naiisip ko. Parang lahat nalang ng bagay nakakapagalala sakin tungkol sa kanya. He's my first love, natural lang siguro yun.. Sabi nila wala raw first love na nagwowork-out.. baka nga tama sila.. Baka hindi na talaga to magwoworkout para samin ni Luhan. Hindi naging kami, we didn't even have mutual feelings.. pero bakit ang sakit sakit?
Hindi ko na namalayan na may tumulo na palang luha sa mga pisnge ko. Pinunasan ko agad ito at kinuha ang phone ko. I fucking miss you.. so much.. Tinignan ko ang picture na kinuha ko sa kanya noon sa may tambayan niya, kusa akong napangiti. Dati ang saya saya ko na makita kalang. Na mapatingin kalang sakin, ayan na naman yung puso kong sobrang bilis ng tibok. Ang sarap balikan ng crush stage, yung kahit na magselos ka sa iba niyang kasama. okay lang at kung masaktan kaman, konti lang. Hindi katulad nito.
BINABASA MO ANG
Loving Xi luhan (LuYoon Fanfiction)
Nezařaditelné"bat mo ba ako sinusundan?!" "Kasi nga you're mine!!!" "tss. Hindi ako sayo. " "Bagay tayo! "pano mo nasabi?" "kasi ang gamot ng lalaking masungit ay babaeng kasing cute ko at makulit" ****
