Bu bölümü bir yan bölüm olarak yayımlıyorum:)Bakalım en son bölümde kimler neler hissetmiş.
Mason
Ben Mason Mcstone.Bazıları beni mükemmel sanıyor. Ama öyle değilim. Tükenmiş durumdayım. Şaşkınım ve kızgınım.
Blake beni öyle çok sevdi ki, ona hayır diyemedim ve kalbimi ona açtım.
Peki şimdi?
Onu kendimden bile çok seviyorum. Ama o beni hatırlamıyor. Korkuyorum. Gelecekten çok korkuyorum. Ya beni bir daha hiç bir zaman hatırlamazsa?
Daha da kötüsü bir daha beni eskisi gibi sevmezse...
Endişeliyim. Daha önce bir şey için bu kadar endişelenmemiştim.
Blake onun elini tuttu. Benim ellerim yerine onunkileri...
Kalbim paramparça. Ama onca şey yaşadıktan sonra,beni bu kadar kolay unutabilir mi?
Aklı ona oyunlar oynuyor ama kalbi beni unutmuş olamaz.
Belki de boş yere endişeleniyorum.
Ama o pırıltıyı göremedim bu gün gözlerin de. Uyandığında başka türlü olur diye düşünmüştüm oysa ki. Tekrar eskisi gibi olacaktık. Ona güzel kocaman bir hediye alacaktım. Ne isterse...
Ve onu nefessiz kalana kadar öpecektim.
Ve daha sonra...
Ona bunu yapanlara haddini bildirecektim. Gerçi bunu hala yapabilirim.
O serseriler günlerini görecek!
Blake beni unutsa bile beni bir daha sevmese bile bunu yapacağım.
Eric'e gelince...
Belki de Blakein kurtuluş yolu o olabilir. Buna inanmak istemesem de Blakein hatırlamasına yardımcı olabilir.
O zamana kadar... Ona dokunmayacağım.
Eric
Billy...
O bal rengi gözlerini açıp bana baktığında bir tuhaflık olduğunu anlamıştım.Bana ilk kez nefretle bakmıyordu gözleri... Bir şaşkınlık ve merak vardı gözlerinde.
Yeni doğmuş bir bebek gibi bizleri tanımaya çalışıyordu sanki.
Çok savunmasız görünüyordu.
Başındaki beyaz kat kay sargılardan kan sızmıştı.
Lanet olsun!
Onu bu hale getiren bendim!
Benim yüzümden bir grup serseri onu hedef almıştı. Bir nefret saldırısı demişti polis memuru ...
Nefret!
Kim Blake den nefret edebilirdi ki?
Onların nefreti bana olmalıydı. O görüntüleri tüm okula izlettiğim zaman sadece bana bakmalılar, benle alay etmelilerdi.
Ama öyle olmamıştı. İşler tahmin ettiğimden de öteye gitmişti. Ben sadece onun akıllanmasını istemiştim.
Tekrar benim olmasını istemiştim.
Ama dediğim gibi ben yapmazdım, yıkardım.
Ve her şey de olduğu gibi bunu yaparak her şeyi darma duman etmiştim.
Blake artık hiç bir şey hatırlamıyor.
Beni hatırlamıyor. O çok sevdiği sarışını da.
Ona yaptığım korkunç şeyleri de.
Bu bir kurtuluş mu?
Ona bunca eziyet çektirdikten sonra bu durumu kendi lehime çevirebilir miyim?
Onu kendime aşık edebilir miyim?
Bu sefer ona daha nazik olacağım.
Ona davranabileceğim kadar nazik olacağım.
Yeniden başlayabiliriz belki?
Belki beni sever bu sefer...
Ya da her şeyi hatırlar ve benden tekrar nefret eder.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN EŞCİNSELİM!(Tamamlandı)
Подростковая литератураHer şey bir aşk mektubuyla başladı. Blake'in aşkı karşılıksızdı, platonikti... Zira okulun altın çocuğu "hetero" Mason'ın onunla ilgilenmesi düşünülemezdi bile! Eh, bir de... Okulun "yaramaz" çocuğu vardı. Açık mavi gözleriyle avını bekleyen bir yab...
