ჰარის გულაჩქარებით ველოდები. ვიცი რაღაც განსაკუთრებული უნდა მოხდეს დღეს. გული მიგრძნობს.
ჰარი კარებს აღებს,მაგრამ ზღურბლზე არ გადმოდის. მელიას ღიმილით ქვემოდან ამომყურებს. თითქოს ჩემს ნებართვას ელოდება, მაგრამ არამარტო შემოსვლისთვის.
ვუღიმი და ისიც პირველ ნაბიჯს დგამს.
-დღეს რაღაც განსაკუთრებით ლამაზი ხარ - ნაზი ხმით მეუბნება ჰარი, თუმცა ისე გამოვიყურები როგორც ყოველღამე. მოყვითალო კომბინიზონში და თეთრ მკლავიან მაისურში.
რათქმაუნდა დავიმორცხვე და თავი დავხარე. ჰარიმ მოკეცილი საჩვენებელი თითით ამიწია ნიკაპი და თვალებში შემომხედა.
ჩემსკენ მოდის. ალბათ მაკოცებს, მაგრამ არა. თმებს თავისუფალი ხელით მიწევს და ყურის ბიბილოზე მკოცნის. სიამოვნება ჩემზე ბატონობს, ძალაუნებურად მეღიმება და ხელით ვეხები.
-არა - მკვეთრად მშორდება ჰარი - დღეს მარტო მე უნდა შეგეხო.
მის სიტყვებზე სხეულის ყველა კუნთი დამეძაბა. ჰარის წინ გადმოდგმული ნაბიჯებისგამო მე უკან ვიხევ. მივდივარ სანამ ლოგინის კიდეს არ ვეჯახები და არვეცემი.
ჰარის შუა ვწევარ, თვითონ ზემოდან მიყურებს თუმცა არ მეხება. მინდა შევეხო,მაგრამ ვჩერდები. არვიცი აქამდე გვქონია თუ არა ეს. მაგრამ..ისეთი გრძნობაა თითქოს პირველად ხდება.
თვალები დავხუჭე. მეშინია იმის რაც რამდენიმეწამში მოხდება, თუმცა დანამდვილებით ისიც არ ვიცი რა უნდა მოხდეს.
-თვალიები გაახილე - ჰარის ბრძანება ისმის - მინდა ეს რომ მოხდება თვალებში გიყურო და მივხვდე რასგრძნობ.
თვალებში ჩახედვისთანავე მიხვდა ჩემს მთავარ საფიქრალს. უფრო ახლოს მოიწია.
-არ გატყუებ. გეტკინება, მაგრამ თუ გინდა ამ ყველაფერს დავივიწყებთ. გვერდით მოგიწვები და მთელი ღამე ვილაპარაკებთ. არ დაგაძალებ თუ არ გინდა.
-მინდა - დაუფიქრებლად ვთქვი - მინდა - ახლა უკვე ჩემს აზრში დარწმუნებულმა.
ჰარიმ გამიღიმა და მაისურის გახდა დაიწყო. ჩემი ჯერი დადგა. კომბინიზონის ელვა შესაკრავს ნელა ხსნის. გახსნის ხმაც კი აღმაგრძნებს. ნუ ხო მგონი პირველად ვწევარ მამაკაცის წინ საცვლებისამარა. თეთრ მაისურს ხელით ქვემოთ ვწევ.
-რასაკეთებ? -ღიმილით მეუბნება ჰარი.. ჯანდაბა სექსზე თანხმობა ვუთხარი და ახლა ვემალები. თავი დებილი მგონია.
-ბოდიში.. - ისმაინც მითხარით ბოდიშს რატომ ვიხდი?
-არაუშავს- საყვარლად იცინის - ოოოუუუუ - რაღაცნაირ ხმას უშვებს როცა ჩემი საცვლები მაისურისგან თავისუფლდება.
-რამოხდა? - აღელვებული ვამბობ. ნუთუ იქ ყველაფერი რიგზე არამაქვს..
-არაფერი.. უბრალოდ ჯერ არ შეგხებივარ და უკვე წარმოუდგენლად სველი ხარ.
ლოყები მიხურს და მორცხვად ვიღიმი.
-ყველაფერი კოცნით იწყება აბიგეილ - ჩემკენ მოდის.
-ბაჭია... ბაჭია დამიძახე.
-ბაჭია - ასო „ჭ" - მ ჩემში რაღაც გამოიწვია.
-ოოღმერთო.
ჰარი მკოცნის. რაღაც მხეცურად, არადამიანურად. ერთი ხელი კეფაზე აქვს მობჯენილი რომ დროზეადრე არ გავექცე. მეორე ხელით საცვალს ქვემოთ წევს. მოულოდნელობისგან ვკრთი. ისიც ამით სარგებლობს და ენას პირში მიცურებს. დამიჯერეთ იმაზე სასიამოვნოა ვიდრე ჩანს.
-ჯერ თითებით დავიწყოთ ბაჭია - თავიდან ვერვხვდები რასგულისხმობდა სანამ ჩემს ინტიმურ ადგილს არ შეეხო - იცი რომ მასველებ? - სიცილით მეუბნება. თვალები მიფართოვდება.
-მოდუნდი.
-არშემიძლია.
-შეგიძლია.
-ჰარი.. მგონი აღარ მინდა.
-ბაჭია გაჩუმდი და მოდუნდი - წარბებს კრავს - მგონი თითობანა გადავიფიქრე.
უკვე თვითონ იხდის სტაფილოსფერ კომბინიზონს და ო ღმერთო ჩემო ! საცვალი არ აცვია. ვცდილობ ყველაფერს შევხედო მის და მის გარდა.
-მომწონს როცა წითლდები - მაწვება და მის სიმხურვალეს ვგრძნობ. მაისურს მხდის.
ახლაუკვე სრულიად შიშველი ვარ. ცალი ხელით ტანს ადგილზე აფიქსირებს მეორე კი მკერდზე უდევს.
-ჰჰ...არი - გრძნობები უკონტროლოდ მაწვება. უკვე თავიდან-ბოლომდე ავსებული ვარ. კოცნას შუბლიდან იწყებს. ქვემოთ ჩამოდის. არვიცი, ალბათ ადგილი არ დარჩა სადაც ნაკოცნი არ აქვს. ჩემს ფეხებს იღებს და მხრებზე იწყობს.
-ჰ..ჰ.. ჰარი - ძლივს ვსუნთქავ.
-მზად ხარ ბაჭია.?
-ჰარი გთხოვ.
-რასმთხოვ ბაჭია?
-მინდა.. მჭირდება.. ჰარი მჭირდები.
უეცარი ბიძგით ჰარი შემოდის ჩემში, თან პირზე ხელს მაფარებს რომ არ ვიყვირო და მთელი საავადმყოფო არ შევყარო. ღმერთო ყვირილი მაინც შემეძლოს. ცუდად ვარ. ჰარის ხელს ცრემლებით ვასველებ ოთახს კი ყრუ კვნესით ვავსებ.
-ჯანდაბა ბაჭია.. რა ვიწრო ხარ.. ცოტაც და.. ცოტაცდა ბოოლომდე შემოვალ.
ბოლომდე? ანუ ამის მერე კიდევ უნდა იყოს? მკლავს? ცრემლებს ვუმატე.
-აჰჰ - და ჰარი უკვე ბოლომდე ჩემშია. მთელს ტანზე ცივი ოფლი მასხამს. ხელს მაშორებს. ჯანგბადი არ მყოფნის ამიტომ იძულებული ვარ პირიც დავიხმარიო.
-ახლა მოძრაობას დავიწყებ - ჰარი მაფრთხილებს.
როდის გადაიქცევა ეს ტკივილი სიამოვნებად?
-ბაჭია ნუ ფიქრობ.. უბრალოდ ისიამოვნე - და ჰარიც იწყებს. გამოდის შემდეგ ისევ შედის. მრცხვენია ამის აღიარების მაგრამ მომწონს. საშინლად მომწონს.
კისერზე მკოცნის. არა ამას კოცნა არ ქვია რადგან დარწმუნებული ვარ ხვალ კვალი დამეტყობა.
-ცოტაც.. ცოტაც.- მაღლა იყურება და ოხრავს.
-ჰარი მე..
-მიდი პატარა მიდი- სრული რელაქსაცია და ვგრძნობ როგორ იღვრება ჩემში რაღაც ბლანტი ნივთიერება.
ჰარი მშორდება და ის სიცარიელე რომელიც მან დამიტოვა საშინელ ტკივილს იწვევს. სიცივეს და ტკივილს.
-კარგი იყავი -ცხვირზე მკოცნის და მგონი ამით ყველაფერი მთავრდება.
YOU ARE READING
#HeForShe
Fanfiction"როდესაც ადამიანი იმდენად გიყვარს, როგორც მე ის..ხვდები. რა უნდა... რას მალავს... რას გრძნობს...და რას ფიქრობს. მას მე ვუნდივარ... ის ტკივილს მალავს... ის თავს მარტოსულად გრძნობს.. და ფიქრობს. ფიქრობს, რომ ჩემი ერთი სიტყვით მისი გადარჩენა შემიძლია...