Een zwart gat, donker, nat en ontzettend benauwd. Ik zit tegen de muur aan, opgetrokken knieën, hoofd in mijn handen. Waarom ik? Waarom kan hij niet gewoon accepteren dat ik het wil houden? 5 maanden, 5 maanden loopt hij me al te volgen, 5 maanden lang bezit hij mijn leven, al 5 maanden lang groeit er iets in mij wat er niet mag zijn van hem. En na die 5 maanden was het genoeg, kon hij zich niet meer beheersen. En nu? Nu zit ik hier, in een donkere en vieze kelder omdat ik mijn kind wil beschermen, omdat ik het wil houden en omdat ik er zeker van ben dat het goed komt. En mijn ouders? Mijn moeder zit waarschijnlijk te huilen en m'n vader zal zich er niet druk over maken. Hij zal denken dat ik wel terugkom, ook al heb ik daar zelf een hard hoofd in. Geen idee waartoe hij in staat is, geen idee wat zijn plannen zijn en geen idee of ik hier levend uit gaan komen, of wij hier levend uit gaan komen. Het enige wat ik momenteel kan, is hopen. Hopen dat het goed komt, hopen dat mijn moeder de politie ingeschakeld heeft en hopen dat we er niet aan onderdoor gaan. Ik zet mijn hoofd tegen de muur aan. Tranen in mijn ogen, angstzweet op mijn rug. Ik staar voor me uit. Een deur zwaait open en hij komt de trap af gelopen. 'Beetje bijgekomen van de schrik?' vraagt hij met overwinnende stem.
'Waar ben je nou mee bezig? Je weet dat dit geen zin heeft, ze zijn al lang naar ons op zoek. Laat me gewoon gaan, dan valt de straf misschien mee'
'Hou je mond, ik wil niet dat je op me inpraat'
'Omdat je m'n stem niet wil horen of omdat je er niet tegen kan?'
'Omdat ik je geen pijn wil doen'
'Geen pijn doen? Tristan, wat ben je van plan met me?'
'Niks, in ieder geval niet zolang jij doet wat ik zeg,' hij draait zich om, 'ik haal wat water voor je.' Hij loopt de trap op en pakt een glas. Hij gooit er een zakje poeder in en lost het op met kraanwater. Hij komt terug de kelder in en overhandigt me het glas. Binnen no-time is het glas leeg en na enkele minuten voel ik hoe ik instort. Ik sluit mijn ogen en val als een blok in slaap.
JE LEEST
In verkeerde handen.
Teen FictionJe raakt ongemerkt zwanger, je wil het kindje houden terwijl de vader een abortus wil. Je weigert en naar mate de geboorte dichterbij komt, vergroot de dreiging. Brieven, pakketten en bedreigingen in overvloed. Angst overkomt je. Maar wat doe je? Ge...
