In verkeerde handen.

Deel 24.

Een paar weken later zit ik samen met mijn ouders te wachten tot ik de rechtszaal mag betreden. Onder politiebegeleiding wordt ik de rechtszaal in begeleid en mijn ouders lopen achter mij aan. Ik neem mijn plaats in voor de rechter en wacht op wat er komen gaat. 'Mejuffrouw Wieringa, klopt het dat de heer Admiraal u onwenselijk heeft aangeraakt en u tot seksuele handelingen heeft gedwongen?' vraagt de rechter.
'Dat klopt' beantwoord ik zijn vraag.
'Kunt u mij een korte beschrijving geven van wat de heer Admiraal u heeft aangedaan toen hij u ontvoerd heeft?'
'Hij heeft me meerdere keren verdoofd, proberen te wurgen en in elkaar geslagen'
'En u was zwanger heb ik begrepen'
'Klopt, van hem'
'En jullie hebben samen besloten om het te houden?'
'In eerste instantie waren we het niet met elkaar eens, maar later hebben we wel samen en in goed overleg de beslissing genomen'
'En is uw kindje gezond ter wereld gekomen?'
'Gelukkig wel, maar het had niet langer moeten duren want dan had de afloop wellicht anders geweest'
'Klopt het dat de heer Admiraal u voor de ontvoering al lastig viel met driegende post'
'Dat klopt'
'Kan u bevestigen dat deze foto's en brieven aan u gericht waren?'
'Ja' antwoord ik nadat ik de foto's en brieven bekeken heb.
'Meneer Rudolfs, heeft u als advocaat van de verdachte nog vragen voor onze kroongetuige?'
'Ja, waarom bent u niet direct naar de politie gegaan na de ontvangst van de eerste dreigende post?' vraagt de advocaat.
'Hij beweerde me iets aan te doen als ik iemand erover zou vertellen, dat kunt u nalezen in de brieven. Ik wist waartoe hij in staat was, dus heb ik de veilige route genomen'
'U heeft na uw bevrijding geen professionele hulp gehad, na zo'n traumatische ervaring lijkt me dat wel gepast. Hoe weten wij of u niet ontoerekeningsvatbaar bent'
'Meneer Rudolfs, nu treed u buiten uw boekje. Uw spreektijd is voorbij,' zegt de rechter en hij kijkt me aan, 'dank u wel mejuffrouw Wieringa'. Ik knik en ga bij mijn ouders op de voorste rij achter onze advocaat zitten, wachtend op de uitspraak. Na enkele tijd komt er uiteindelijk duidelijkheid over de straf van Tristan. 'Wij veroordelen de heer Admiraal tot 23 jaar gevangenisstraf waarvan drie voorwaardelijk voor het plegen van seksueel misbruik, mishandeling en ontvoering. Dit is mijn uitspraak, de zaak is afgedaan' zegt hij en hij verlaat de rechtszaal. Ik loop naar Tristan toe, kijk hem in zijn ogen aan terwijl hij groots en dreigend voor me staat. 'Ik hoop dat je wegrot in die cel van je' zeg ik en ik loop samen met mijn ouders de rechtszaal uit. Ik ben zeer tevreden over de uitspraak en het is de hoogste tijd om mijn leventje weer op te pakken.