In verkeerde handen.

Deel 21.

Mijn vader zit op zijn kantoor te werken terwijl mijn moeder op de bank een boek leest als Mirthe begint te huilen. Na enkele minuten staat mijn moeder op en loopt naar de babyfoon die op de keukentafel staat. 'Ik ga Mirthe even uit haar bedje halen, ik denk dat Suus nog slaapt' zegt mijn moeder en de loopt de trap op. Zachtjes opent ze mijn kamerdeur, loopt ze naar binnen en haalt Mirthe uit haar bedje terwijl ik nog altijd slaap. Samen met Mirthe gaat ze op de bank zitten.
Ruim driekwartier later schrik ik wakker uit mijn slaap. Haastig sta ik op, loop ik naar de wieg en wil ik Mirthe eruit halen. Ik schrik als ik Mirthe niet in haar wiegje zie liggen en ik zwaai mijn kamerdeur open waarna ik haastig de trap af storm. Ik loop rechtstreeks naar de box, maar ook daar ligt ze niet in. Ik kijk zoekend om me heen als mijn vader de woonkamer in komt. 'Zoek je iets?' vraagt hij.
'Mirthe is weg' zeg ik in paniek
'Lieverd, ik heb Mirthe hier' zegt mijn moeder waarna ik naar haar toe loop. Ik pak mijn lieve, kleine meisje van mijn moeder over en ga met haar in mijn armen naast mijn moeder zitten. 'Oma komt straks even langs' zegt mijn moeder.
'Sterker nog, daar zal je haar hebben' zegt mijn vader en hij opent de voordeur waarna mijn oma binnen stapt.
'Mijn mooie kleindochters,' zegt ze en ze komt naar ons toe gelopen, 'wat een schatje zeg.' Ik geef Mirthe aan haar en ze komt naast me zitten. 'Iemand thee?' vraagt mijn moeder als er een stilte valt.
'Nee dankjewel, ik ga zo nog even boodschappen doen. Ik was in de buurt en ik kon gewoon echt niet langer wachten' antwoord mijn oma en ze geeft Mirthe weer terug aan mij.
'Dat geeft niet hoor, ik snap het volledig' zeg ik en mijn oma staat op, loopt naar de voordeur, zwaait even en verlaat ons huis. Ik loop naar de Bax waar ik Mirthe in leg waarna ik in de keuken een glas water pak. Ik loop terug naar de bank en ga weer naast mijn moeder zitten. Ik pak een tijdschrift onder de tafel vandaan en begin het te lezen terwijl mijn moeder voor zich uit blijft kijken. 'Suus, ik maak me een beetje zorgen om je' zegt ze ineens.
'Hoezo?' antwoord ik verward.
'Je praat niet meer met me'
'Ik praat nu toch met je'
'Lieverd, je hebt er nog met niemand over gesproken'
'Ik hoef er niet over te praten. Mam, het gaat goed met me, echt waar'
'Ik wil dat je er met iemand over praat, je verstopt het'
'Dit is mijn manier om het te verwerken. Ik heb Mirthe nu en ik moet voor haar zorgen'
'Maar daar mag je zelf niet aan onderdoor gaan'
'Ik ga er niet aan onderdoor'
'Suus, ik wil dat je erover gaat praten met iemand!'
'En ik wil dat niet, het is toch mijn leven! Bemoei je er niet zo mee!'
'Ik ben je moeder. Je hoeft dit niet alleen te doen'
'Maar wat nou als ik het juist wel alleen wil doen? Je kan me niet dwingen mam!'
'Ik ga ervoor zorgen dat jij met iemand kan praten. Ik zie toch aan je dat het niet goed gaat zo'
'Ik voel me beter dan ooit, ik heb een prachtig kindje, ik drink niet meer, ik blow niet meer, ik gebruik zelfs geen xtc meer. Mam, ik voel me goed en ik ga me er echt niet beter van voelen om met iemand te praten. Dus kunnen we daar alsjeblieft over ophouden?!'
'Nee, Suus, je bent minderjarig'
'Jij bent echt niet te geloven!' roep ik en ik ren de trap op waarna ik de badkamer insla.
'Wat is er met haar aan de hand?' vraagt mijn vader die zijn kantoor is uitgekomen.
'Ze wil er nog steeds niet over praten en nu is ze boos op me' antwoord mijn moeder en ze loopt naar mijn vader toe.
'Je moet haar de tijd geven, als ze hulp nodig heeft, dan geeft ze dat wel aan'
'Je hebt gelijk, arm kind. Ik ga wel even bij haar kijken' zegt mijn moeder en mijn vader geeft haar een kus waarna mijn moeder de trap op loopt en mijn vader terug zijn werkkamer in gaat.