Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Դասախոսը մտնում է լսարան, բոլորը ոտքի են կանգնում:
-Նստեք:
Կինը մոտենում է իր գրասեղանին և հայտնում.
-Երեխաներ, այսօր համալսարանում ՄԱԿխոր է, խնդրում եմ հավաքել ձեր իրերն ու լքել շենքը:Նախապես շնորհակալություն:
Լսվում են գոհունակ ձայներ, ուրախության ժպիտները լցնում են մռայլ լսարանը:Փոխարենը՝ Գայանեն սառը դեմքի արտահայտությամբ վերցնում է պայուսակը և մյուսներին թողնում առանց իր ներկայության:Աղջիկը նյարդայնացած և հաստ տետրները ձեռքին՝ քայլում է միջանցքի երկայնքով:
***
Արսենը երեխայի հայացքով և ոգևորվածությամբ դասավորում է պատվերների տուփերն իրար վրա:Կապուտաչյան, բջջայինը ձեռքում պտտեցնելով, հարցնում է.
-Ա՛րս, հո դու չտե՞ս չես, հանգստացի:
-Նարեկը խի՞ չի գալիս:Սոված մեռնում ենք:
Բացվում է լսարանի դուռը, ներս է մտնում տիկնիկը:Տղաներն ուշադրությամբ նրան են նայում:Աղջիկը կանգնում է դռան առաջ և խոսում.
-Կարող ե՞նք զրուցել, Արսե՛ն:
Սպասում է հարցի պատասխանին:Կապուտաչյան նայում է ընկերոջը, ապա վեր կենում և ցանկանում դուրս գալ լսարանից:Արսենը մատը դնում է բերանում և, նայելով աղջկան, կծում եղունգը:
-Շնորհակալություն:
Մայան շնորհակալություն է հայտնում, երբ տղան արդեն դուրս է գալիս դռնից:Վերջինս կրկին փակվում է, իսկ աղջիկը՝ մոտենում շիկահերին:
***
Կապուտաչյան կանգնում է պատուհանի առջև:Նայում է դրանից դուրս, ապա զանգում է հեռախոսը:
-Ասա, մա՛մ ջան:
Սպասում է, մինչ մայրը կվերջացնի:
-Չէ, Արսենի հետ եմ էղել, իրանց տանը:
Ստիպված է ստել մորը, ինչից նա իրեն լավ չի զգում:
-Որտե՞ղ պետք ա լինեի ամբողջ գիշեր, մա՛մ:Արդեն ասեցի:Իմ հետ ամեն ինչ լավ ա:
