Իրականության Սահմաններին

Մաս 72.

[ Ron Pope - A drop in the ocean ]

Սևահերը և կապուտաչյան գտնվում են ավտոմեքենայի մեջ, որը կայանած է առանձնատան առաջ:Գայանեն նայում է սիրելիին և խոստովանում.

-Ուղղակի գլխումս չի տեղավորվում պատմածդ, Հա՛յկ:

-Արսենն ավելի վատ վիճակում էր:Արդեն մտածելու ոչ մի բան չկա:Էսքանից հետո Մայան չի համարձակվի Արսենից հարաբերություններ պահանջել:

Հայկի տոնը բավականին հանգիստ է և կտրուկ, նրա ձեռքը գտնվում է կաշվե ղեկին, իսկ մյուսը՝ աղջկա ոտքին:

-Դեռ երկար կխոսեն էս ամենի մասին:

-Էդ արդեն Մայայի գործն ա:

Գայանեն շարժում է գլուխը վերևից ներքև:Կապուտաչյան ժպիտով նայում է նրան, ապա մոտենում:

-Վաղը պլաններ ունե՞ս:

-Առավոտյան գնալու եմ դասի, հետո, ամենայն հավանականությամբ, Արմինեին այցելելու:Էսօր ինքն աննկարագրելի վատ վիճակում էր:

-Լավ:Առավոտյան դասի չես գնում, Արմինեին կայցելես երեկոյան:Ես ինքս քեզ կտանեմ:

Տղան խոսում է հրամայական ձայնով և համբուրում սևահերի պարանոցը, աղջիկը կիտում է հոնքերը:

-Չեմ կարող բացակայել, Հա՛յկ:Քննություններ կան երկու ամսից, չեմ պատրաստվել:

-Դու առանց պատրաստվելու կհանձնես:Ես վստահ եմ քո ուժերի վրա, իսկ վաղը ամբողջ օրն անցկացնելու ենք իրար հետ:

Հայկը ցանկանում է համբուրել Գայանեի շուրթերը, բայց աղջիկը կանգնեցնում է նրան:

-Հա՛յկ, դու սկսում ես որոշումներ կայացնել իմ փոխարեն, որն ինձ ընդհանրապես դուր չի գալիս:Գնալով ինձ ճնշված եմ զգում:Ես չեմ կարող ամեն վայրկյան քո կողքին լինել:Ես ունեմ ընտանիք, ընկերներ, դասեր:

Հայկը վայրկյաններ շարունակ նայում է աղջկա երեսին, ապա հեռվանում և մեջքով հենվում կաշվե նստատեղին:Երիտասարդի դեմքի երակները ձգվում են, նա սեղմում է ղեկը: