Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Արմինեն խոսում է Վիլյայի ձայնով, կատարում աղջկա ձևերը, կանաչաչյան կիտում է հոնքերը, իսկ մյուսները թեթևակի ծիծաղում են՝ շարունակելով իրենց ընթրիքը:Նարեկը նստած է քրոջ և ընկերուհու մեջտեղում, Գայանեի առջև գտնվում է կապուտաչյան, իսկ նրա կողքին՝ Արսենը:Արմինեն նստած է սեղանի գագաթին:Վիլյան նեղացած ձայնով արտաբերում է.
-Ես պետք ա էնպես անեի, որ դու ոչինչ չկասկածեիր:
Սևահեր երիտասարդը ձեռքը շրջանցում է աղջկա բարակ գոտկատեղին և ձգում դեպի իրեն՝ հարցնելով.
-Ճնշում ե՞ն քեզ:Կուզե՞ս՝ լուծեմ բոլորի հարցերը:
Նարեկը երեսով խրվում է աղջկա ոսկե մազերի մեջ:Նա զգում է, թե ինչպես է սկսում ծանրանալ օրիորդի շնչառությունը, ով փորձում է մեծացնել իր և սիրելիի միջև չիշխող հեռավորությունը:
-Ամոթ ա, Նարե՛կ:
-Շա՜տ սիրուն ես:
Տղան կրկին շշնջում է, իսկ նրա տաք շնչառությունը փոխանցվում է Վիլյայի պարանոցին՝ միախառնվելով ալկոհոլի բույրի հետ։Օրիորդն իր քնքուշ ձեռքով շոյում է սիրելիի այտը և խոսում.
-Դու խմիչքի ազդեցության տակ ես:
Նարեկը փակում է աչքերը, մոտեցնում ընկերուհու ձեռքը շուրթերին և համբուրում:
-Հա, ճիշտ ես, բայց ես վաղը կսթափվեմ, իսկ դու կմնաս նույն գեղեցկուհին:
Վիլյայի այտերն ընդունում են կարմիր երանգ, սակայն նա ժպտում է երջանիկ ժպիտով:Արսենը խմում է սառույցով վիսկին, բաժակն իջեցնում սեղանին և բավականին լուրջ տոնով դիմում սիրահար զույգին.
-Կա՛մ մենք ձեզ մենակ կթողնենք, կա՛մ դուք կբարձրանաք երկրորդ հարկում գտնվող սենյակներից մեկը:
-Մեզ սենյակ պետք չի:
Ընկեր արտաբերում է ժպիտով և մի փոքր հեռվանում Վիլյայից՝ հնարավորություն տալով նրան շնչել:
-Ուրեմն պետք ա սպասեք, մինչև սեղանը հավաքենք, նոր կանցնեք գործի:
Հայկը ժպտում է լկտի կերպով, վիրակապ ձեռքը մեկնում նարնջի հյութով լի տարրային և լցնում իր բաժակի մեջ:
