K.A.O.S PROJESİ : YIKIM

Bölüm 2

Herkese merhaba. 👋
K.A.O.S Projesi Bilim - Kurgu kategorisinde daha ilk bölümle 137. Sırada yerini aldı. Hepinize teşekkür ederim.

Ve aşağıda daha fazla teşekkür ediyorum. ⬇

Öncelikle K.A.O.S. Projesi için olan ilginiz için hepinize teşekkür etmek istiyorum. Ayrıca oy ve yorum yapanlar için çok, ayrı teşekkür ederim. Sizin oylarınız ve o güzel eğlenceli yorumlarınız olmasa şahsen bu kitabın değil 3, daha başta bırakırdım. Teşekkür ederim tekrardan. 😍
Ve ayrıca serinin 3. kitabı K.A.O.S Projesi : Yıkım için bana fikir verip yardımcı  olan, üçüncü kitap serisini kafama sokan @mucizekurt a da ayrı teşekkürler. Sayende dördüncü kitap için süper olaylar aklıma geldi. 😂

İyi günler, iyi okumalar. Oy yorumları unutmayalım!

Yolda yürürke bakışlarımı insanların üstünde gezdirmeye devam ediyordum. Yüzlerinde mutlu oldukları belli olan bir gülümseme vardı. Sadece altı ay içerisinde ne kadar da hızlı toplamışlardı kendilerini. Ya da ben kendimi yavaş toparlıyordum.

Biraz ileride zincirlediğim bisikletimi bir süre yanımda götürdükten sonra üstüne binip ormanlık alanlara doğru sürmeye başladım.

Otobanı yol boyunca takip ettikten sonra ileride, çalıların içinde neredeyse görünmeyecek hale gelen iki kurdu fark ettiğimde bisikletimi o yöne sürmeye başladım.

Kurtlar beni fark edince hırlayarak yattıkları yerden hızla ayaklanıp yan yana gelip önümde durmuşlardı.

Bisikletten inerek yere bıraktıktan sonra etraftan birkaç küçük papatya ile ismini bilmediğim mavi ve beyaz renklerde ki gğzel çiçekleri koparttıktan sonra kurtladın üstüne yürümeye başladım.

Cebimde evden çıkmadan önce aldığım biraz kalın ve sağlam olduğunu düşündüğüm ipi çıkarıp az önce topladığım çiçek demetine sararken kurtlar beni tanımış gibi hırlamaları kesmişlerdi.

Yeniden mezarın başında ki eski yerlerini alarak yatıp, delici bakışlarıyla beni izlemeye başladıkları zaman onlara aldırmadan ilerlemeye devam ettim.

İpe küçük bir düğüm atıp çiçekleri tek elimle tutarak mezarın yanına oturdum.

Kuru toprağın üstünde çıkan minik çiçeklere parmağımın ucuyla dokunarak sallanmalarını salladıktan sonra elimde ki çiçek demetini, daha önceden bıraktığım diğer demetlerin yanına koyup bir süre bekledim.

Kalbimde hissettiğim tarifsiz sızıyı yok saymaya çalışarak bakışlarımı çiçekten ayırmadan "Her şeyin üstünden altı ay geçti. Sizi özledim Kikka. Keşke Alberto hiç böyle bir şey yaşamasaydı. Ve keşke yanımda olsaydınız." diye mırıltılı konuştuktan sonra sanki cevap gerebilecekmiş gibi bir süre bekledim.

"Biliyor musun? Sanırım benim biraz keçileri kaçırdığımı düşünüyorlar. Bilirsin, rüyamda tuhaf şeyler görüyorum. Oldukça tuhaf. Biliyorum sen öldün ve bizi yıldızların arasından izleyecek kadar delirmedin. Bunu hep şaka amaçlı " Eğer ölürsem sizi neden yıldızların arasından izliyeyim? İşim gücüm yok mu? Ölmüşüm işte bari orada huzurlu yaşayayım." diye konuşup dururdun. Şu, anda da izlemiyorsun. Ama eğer... Bir kere bile olsa... Bizi merak ettiysen... Lütfen bunların ne olduğunu anlamama yardımcı ol."

Derin bir iç çekişin ardından ellerimin tersiyle gözlerimi sildikten sonra uykusuzluğun üstümde oluşturduğu yorgunluğu glz ardı etmeye çalışarak yeniden konuşmaya başladım.

"Diğerleri inanmıyor. Belki inanmak istemiyorlar. Ama içimde hiç ben mutlu etmeyen hisler var. Yani baksana! Sence de AlanWolf'un yakalanıp ölmesi çok kolay olmadı mı? Sonuçta o, orada başkandı! Ve eğer bir başkansa en iyi korumaları ve sorunsuz çalışan robotları olmalıydı. Arızalı bir robot askeri kimse tutmazdı. Özellikle de kodlarına erişim oluşturup başka amaçlarla kullanılabilme olasılığı var ise. Ve idamı... "