Kurt Kız

"Bir sürü alfa bir sürü kraliçe tanıdım, hiç biri senin gibi değildi Caroline."

Bölüm 2
~Yazardan~
Genç kız göz kapaklarını zoraki bir şekilde aralarken bileklerinde hissettiği acıyla yüzünü buruşturdu. Gözlerini tam anlamıyla araladığında ise kendisinin elerinin bağlanmış bir şekilde küçük bir odada olduğunu farketti, olanları hafızasını zorlayarak hatırlamaya çalıştı. Dün gece o gelmişti, Klaus. Genç kız korkuyla mavi gözlerini büyüttü ve kapıya doğru ilerledi, bağlı elleriyle kapıyı açmaya çalışsada kapı kitliydi ve bu çabası boşaydı. Kendi kendine bir umut Klaus'un belkide iyi biri olduğunu düşünerek bağırmaya başladı.

"Hey! Çıkarın beni buradan. Hey, kimse var mı ?! Lütfen.."

Giderek sesi kısılan genç kız, her ne kadar güçlü durmaya çalışsada göz yaşlarını saklayamıyordu. Mavi gözlerinden düşen yaş kızın pembe yanaklarında yol alırken kız yaşadığı hayatı bir kez daha düşünüyordu. İlk defa kendini kurtlar tarafından değerli hissetmiş ve güvende hissetmişti şimdi ise tekrardan başladığı yere dönmüştü değersiz hiç bir şey sadece bir esir.
*➰*
Genç adam keyfi yerinde bir şekilde salonda otururken Elijah ise Klaus'un arkasını topluyordu. Rebekah ise genç adamın pis işlerini yapmaktan bıkkın bir şekilde Klaus'a söyleniyor bir yandan da Freya'nın konuşmasına eşlik ediyordu. Yukarıdan gelen genç kızın çığlık sesleri genç adamın keyfinin daha da yerine gelmesini sağlamış ve votkasından son bir yudum daha alarak ayağa kalkmıştı,

"Kraliçemiz uyanmış sanırım."

"Klaus onunla düzgün bir şekilde konuşmalısın."

"Umarım yapabilirim Bekah."

Genç adam yavaş adımlarla merdivenleri çıkarken bir yandanda ıslık çalıyordu.
*➰*
Genç kız kapının arkasına oturmuş birinin onu farketmesini bekliyordu, dileği gerçekleşmiş olamalı ki yaklaşan melodik ıslık sesini ve ayak seslerini duydu. Yerinde yavaşça hareketlendi ardından kapıya vurmaya ve tekrardan bağırmaya başladığında kapı birden açıldı. Çarpmanın etkisiyle ilk önce duvara çarptı daha sonra ise hızlıca yere düştü.

Genç adam ise kızın bu durumunu görünce sert yüz ifadesine ufak gamzeleri eklenince tatlı bir adama dönüşmüştü. Kıza elini uzattı fakat kızın elerini arkadan bağladığını hatırladığında kızı kucağına alarak onu yatağa oturtturdu. Kız ise bu iki saniyelik sürede ona sayısız hakaretler etmiş ve küfürler saydırmıştı. Klaus yavaşça kapıyı kapatıp genç kızın yanına oturdu ve onun mavi gözlerine baktı. Ağladığı belli oluyordu ve çaresizce ona baktığını biliyordu. Caroline ise her ne kadar gözlerini Klaus'un mavi gözlerine sabitlemiş olsada ona çaresizce baktığını biliyordu. Bu sessizliği bozan karışındaki vampir bozuntususu yada melez artık her ne ise olmuştu.

"Caroline bana biraz kendinden bahsetmek ister misin ?"

"Tabiki mesela bir ısırığımın seni öldürebileceğimden ve sen ölürken sayısız acı çekerken benim bunu zevkle izleyeceğimden bahsedebiliriz yada senin nasıl hala hayatta olduğundan."

"Aslında aşkım, ilk önce beni böyle basit şeylerle öldüremeyeceğini bilmelisin. Kendini dışlanmış hissetme sonuç olarak bende bir kurt adamım, kurt soyundan geliyorum. Ben ve ailemiz ilk vampirleriz aşkım, sadece ben bir istisnayım ben bir melezim."

"Harika,peki benden ne istiyorsun ? Ayrıca bana öyle hitap etmeyi kes !"

"Aşkım aslında senden sürünü eğitmeni ve bana karşı gelmemelerini sağlanmanı istiyorum."