Kurt Kız

"Eğer gerçek bir kraliçe isen onlara bunu göster, güzel kraliçe !"

Bölüm17
~Caroline~
Elijah'ın dediklerinden sonra bir kraliçe olduğumu hatırlamış ve sürümün başına geri dönmek zorunda olduğumu hissetmiştim. Her ne kadar Mikaelson'ların ailem olduğunu düşünsemde gerçek ailem onlardı. Peki ya bu durumumu nasıl karşılayacaklardı? Klaus'tan hamile olduğumu öğrendiklerinde beni hala kraliçeleri kabul edebilecekler miydi ?

"Eskisi kadar bu sorunu çözebileceğimden emin değilim, Elijah. Hamile olduğumu öğrendiklerinde beni tekrar kraliçeleri olarak kabul edeceklerinden emin değilken bu sorunu çözmemi bekleyemezsin!"

"Haklısın, Caroline. Bu durum inan senin için ne kadar zorsa bizim içinde zor ama eğer bataklığa gitmezsen New Orleans yeni bir savaşa daha sürüklenecek."

"Sadece sizin için güvenli bir ortam oluşturmaya çalışıyoruz ama bunu sen olmadan başaramayız."

dedi, abisinin sözünü tamamlayan Rebekah. Her dinlediğim cümle beynimde bir düşünce haline gelirken her düşünce herkesin haklı olduğunu gösteriyordu.

"Peki, o halde bataklığa gidip durumu açıklamalıyım ve yaşadığımı kanıtlamalıyım. Benimle gelir misin, Elijah ?"

"Tabiki Caroline, Freya senin için tekrardan bir koruma büyüsü..."

"Hayır,hayır buna gerek yok. Ben onların kraliçesiyim ne onlar bana zarar verebilir ne de ben onlara."

Kapıdan bir adet Klaus'un girmesiyle herkes susmuş benim konuşmamı bekliyordu. Neden en zor işi ben yapmak zorundaydım ki ?!

"Klaus, ben bataklığa gitmeliyim."

"Bu güvenli değil, Caroline. Bunu daha önce de konuştuk."

"Onlar benim ailem, bana zarar vermeyecekler."

"Emin ol en çok zararı sana ailen verir, kraliçe!"

Klaus'un bu sözünden sonra Rebekah ve Kol acı bir gülümseme ile salondan ayrılırken Katherine'da Elijah'ın yanına gidip onu arka bahçedeki verandaya doğru sürüklemişti. Salonda tek kalmış Freya ise ne yapacağını bilmeyerek kendini en yakın odaya yani mutfağa atmıştı. İşte yine Klaus Mikaelson ile baş başa kalmıştık! Klaus'un bunu demesi ile en başından beri beynimi kemiren düşünceler tekrar su yüzüne çıkmıştı. Alt dişimi dişleyerek konuşmaya başladım.

"Belki de haklısındır, en başından beri olduğum gibi korkak bir kraliçe olarak kalmalıyım!"

"Sen korkan değilsin Caroline !"

"O zaman bırak bunu kanıtlayım, Klaus !"

Başını öne eğdi ve derin bir nefes verdi. Gözleri askılı bluzumun kapatmadığı hilal işaretine kaydı ve en sonunda bir şeyler söyledi.

" 10 dakika içinde hazır ol seni kapıda bekleyeceğim!"

diyerek girdiği kapıdan tekrar çıkmıştı. Bende hızlı adımlarla odama çıkarak üstüme bir ceket almış ve saçlarımı topuz haline getirerek aşağı inmiştim.

"Daha 6 dakikan vardı, kraliçe."

"Bir daha ki hazırlanışıma ek süre olarak kullanıcam."

dedim, hafif kıkırdayarak. Bu sözüme karşılık Klaus da güldü ve yavaşça arabaya bindi. Klaus arabayı sürerken bende can sıkıntısından radyoyu karıştırıyordum ama her şarkıyı beğenmeyip geçiyordum. En sonunda radyoyu kapatım, ellerimi göğsümün üzerinde bağladım ve ağaçlık yolu izlemeye başladım. Evde çok kararlı iken bataklığa yaklaştıkça kararlılığım azalıp yerine korkunun geçtiğini farketmeye başladım. En sonunda Klaus arabayı durdurduğunda kendime gelmiştim. Derin bir nefes alıp sağ tarafıma dönüp bataklıktaki kargaşaya baktım.Bu kargaşanın üstüne daha fazla kargaşa eklemek istemiyordum, sürümüz yeterince bölünmüştü ve ben onları tekrar bir araya getirmeliydim ama bunu yapabilecek kadar cesur muydum ? İşte onu hiç bilmiyordum.