Klaus Mikaelson, New Orleans'ın kralı sonunda melez ritüelini gerçekleştirmiş ve şimdide melez ordusunu kurmak için kendi klanını araştırıyordu. Fakat karşısına çıkan genç kurt Klaus'un aklını başından almıştı bile. Genç kurt bu durumdan rahatsız ol...
Bölüm24 ~Caroline~ Hissettiğim rüzgar ile bir karaltı beni hızlıca yaralı kurdun yanından verandaya getirmişti, gözlerimi şiddetli esintinin kesilmesi ile yavaşça açtığımda hiç de karşılaşmayı beklemediğim biri duruyordu.
"Klaus ?!"
"Merhaba aşkım."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elijah'ın mutfaktan gelip konuşmamıza dahil olmasıyla gözlerimi Klaus'dan alıp Elijah'a çevirmiştim.
"Neden gelirken bir telefon etme gereği bile duymadın, Niklaus ?"
"Sadece sürpriz yapmak istemiştim ama Caroline'yı kanlar içinde görünce onu sizinle göndermekle ne kadar yanlış yaptığımı anladım."
"Bizde seni ilk gördüğümüzde Mikaelson'ların başka şeytani düşmanı sanmıştık meğerse şeytanın ta kendisi gelmiş."
dedi, mor sabahlığının kemerini bağlamaya çalışan Katherine. Klaus genişçe sırıttı ve gözlerini Katherine ile Elijah'ın üstünde gezindirdi.
"Önemli bir işinizi böldüm, galiba ?"
Elijah, yavaşça öksürdü. Ben ise Klaus'un önüne geçtim, onun Katherine'e bakmayacağını bilsem bile içimdeki kıskançlık duygusu ile bana odaklanmasını sağladım.
"Ben iyiyim, merak etme !"
"Seni burdan götürmeye geldim."
"Burda güvende olmam için kalacağımı söylemiştin, şimdi neden gidiyoruz ?"
"Artık nerde olduğun önemli değil, aşkım. Anladım ki kiminle olduğun önemli."
Klaus'un bu dengesiz tavırları gün geçtikçe artıyordu ve benim tanıdığım Klaus tüm planlarını önceden düşünür ve yavaşça uygulamaya koyardı. Ona karşı çıkmak istemiyordum çünkü onu çok özlemiştim ve onunla kavga edemeyecek kadar yorgun hissediyordum. Yavaşça kafamı eğdim ardından kapının önünde hala kanlar içinde yatan bir kurdun olduğunu hatırladım. Klaus'un ellerini yavaşça bıraktım ve yüzümü kapının oraya çevirdim. Elijah, artık insan formunda olan kurda siyah bir battaniye vermişti. Bende onların yanına gitmek için hareketlendiğimde Klaus tekrar ellerimi yakalamış ve durmamı sağlamıştı.
"Gitme !"
Ona donuk gözlerle baktığımda sadece yutkunmuş ve ellerimi daha da sıkı tutmuştu.
"Ben senin için ilgileneceğim."
"O benim kurdum ve o benim sorumluluğumda, ilginç bir şekilde bana tanıdık geliyor. Kim olduğunu öğrenmek zorundayım!"
"Değilsin !"
diye, bağırdı ve gözleri dolmaya başladı. Onu ilk defa böyle görüyordum, daha öncede kavgalarımız olmuştu. Klaus ile her duygusu yaşamıştım ama şuan ikimizde bilmediğimiz bir duygunun içindeydik. Belki bu duyguyu farklı insanlarda birçok kez yaşamıştık ama ikimiz ilk defa bu duyguyu bir birimiz üzerinde şahit oluyorduk. Yanımızda hissettiğimiz iki beden ile gözlerimi Klaus'un gözlerinden ayırıp tanıdık gelen o kurda sabitledim. Genç kurt yavaşça başını eğip reverans yaptı.
