Kurt Kız

"Ve bu dağılmış ailenin geride kalan en küçük üyesi !"

Bölüm6
~Klaus~
Elimdeki boya fırçası ile tuvale son bir darbe daha attım. Bu resmi yaptığıma kendim bile inanamışken bu resmi başkalarının görmesine izin veremezdim kenarda duran siyah örtüyü tuvalin üstüne örtüm. Odadan çıktığımda gün yavaşça doğuyordu, Caroline'nın odasının önünde durdum ve kapısını açtım. Yatağında küçük bir melek gibi uyuyordu, yanda duran beyaz çarşafı onun üstüne örttükten sonra yatağının kenarına oturup sarı saçlarını hafifçe okşadım. Beni sarhoş eden kokusunu kokladım ardından konuşmaya başladım.

"Üzgünüm, Kraliçe. Sana yaşattıklarım için üzgünüm, bebeğimizi öldürmek
istediğim için üzgünüm."

dedim ve başına küçük bir öpücük kondurarak odadan çıktım. Caroline'nın hamileliğinin üzerinden bir hafta geçmişti, bu bir haftada yeni dönüşen melezler ve kurtlar endişelenmeye başlamıştı. Ayrıca son yaşadıklarımızdan beride oldukça tedirgindi, ona ne zaman yaklaşsam irkiliyor ve kaçıyordu. Genellikle odasında oturuyor ve Elijah'dan ona kitap getirmesini istiyordu. Rebekah, Caroline ve bebek adına oldukça korumacı davranıyordu, Caroline'yda dolayısıyla en çok Rebekah'ya güveniyordu. Şömineye doğru yaklaştım, güneşin doğuşunu izlemeye başladım. Minik ayak seslerini işitmemle arkama döndüm, Caroline küçük adımlarda merdivenlerden iniyordu. Beni gördüğünde gözlerini kapattı ve saçlarını önüne getirerek indiği merdivenleri geri çıkmak için hamle yaptı.

"Bir sorun mu var, Caroline ?"

Caroline hafifçe arkasını döndü ve önüne attığı saçları kulağının arkasına sıkıştırdı.

"Sorun yok sadece kitap almaya gelmiştim ama..."

"Gelsene, sana önermek istediğim kitaplar var."

Yavaşça yanıma geldi ve okyanus mavisi gözleri benim gözlerimi buldu. O an ona o kadar çok şey söylemek istesemde yapamadım.

"Shakespeare sever misin ?"

"Evet,ya sen ?"

"Bazı sözleri oldukça anlamlı ve doğru."

Kütüphanede göz gezdirdikten sonra Shakespeare'nin kitaplarının olduğu tarafa yöneldim. "Hamlet" adlı eserini aldım ve hiç unutmadığım satırları okumaya başladım.

"Şimdi uğursuz vakti gecenin,
Kilise avluları esniyor,
Cehennem, dünyaya hastalık üflüyor.
Artık içebilirim sıcak kanı..."

"Ve öyle kötülükler yaparım ki
Gün, titremeden bakmaz ardına."

William Shakespeare

"Sözü biliyorsun, daha önce okumuş muydun ?"

Caroline yavaş adımlarla yanıma geldi ve narin elleriyle elimden kitabı aldı. Bir süre inceledikten sonra,

"İlk baskısı mı ?"

Soruma cevap vermemişti ve onun yerine başka bir soru sormuştu. Sorumu tekrar yeniledim.

"Daha önce okudun mu ?"

"Neden bu kadar merak ediyorsun, nede olsa ben senin için sadece basit bir sürtüğüm."

"Böyle mi devam edicek Caroline, bana hep kızgın mı kalacaksın ?"

"Belkide bunu bebeğimi öldürmeye çalışan kişiye sormalıyım !"