CHAPTER 22

175 11 7
                                    

Julia's POV

I looked at my ceiling and keeps on checking my phone if John's been messaging or calling me. Hindi ko kaya na hindi ko nakakausap at nakakasama si John. I missed him so much!


Because of Mama, he broke up with me and until now ay hindi ko pa nakakausap si Mama and even si Papa ay paniguardo na hindi niya alam ito.


Naisip ko nga kung hiwalay na ba talaga kami ni John o may pag-asa pa na magkaka-ayos kami? I trust him when he said that gagawa siya ng paraan. I understand him, he just don't want na magkasira kami ni Mama nang dahil lamang sa kanya.


I just wanted to be with him, right away. I miss his love and I miss his presence.


"Hey, anak," Nang dahil sa malalim na pag-iisip ko ay hindi ko namalayan na nasa pinto pala si Papa, "Kumusta ka na? Kumusta na rin ang apo ko?"


I smiled, weakly, "We're both fine."


Pumasok naman siya sa kwarto ko at umupo sa isang upuan, "Hindi mo kini-kwento 'yung tungkol sa Tagum adventure niyo, ah."


"Wala namang katuwa-tuwa doon. It's just the team, Lyn, June," Sabi ko at naalala ko na natagpuan ko na si Phillip, "Also, Phillip was there."


Nagulat naman si Papa noong narinig niya iyon, "What? Paano nangyari 'yon?"


"Apparently, sa Tagum City sila lumipat with his family. The reason he left was because of his parents. He met Shan but bilang Tito nalang and he is fine with it."


Napangiti naman si Papa nung narinig niya 'yon at lumapit sa akin, "Mabuti naman 'yung ganun. Sige, matulog ka na at mukhang pagod na pagod ka ngayon. Goodnight," Hinalikan niya naman ang noo ko.


"Goodnight, Pa."


After that, I slept dahil narin pagod na pagod na ako kaka-overthink but I trust John. The next day, nagising na ako at bumangon na rin ako sa kama ko.


Tiningnan ko naman si Shan sa kuna niya at nakikita kong tulog pa ang anak ko. I looked at the wall-clock and ka-ka six palang ng umaga.


Napahawak naman ako sa leeg at sa mga daliri ko at napagtanto kong hinubad ko pala ang necklace at ang mga sing-sing na nasa daliri ko. Hindi talaga ako sanay na wala ang kwintas at sing-sing kaya kinuha ko iyon sa bedside table.


Sinuot ko una ang mga sing-sing ko at nang kunin ko na ang necklace ko ay nawala bigla iyon sa mesa.


Napatingin ako sa sahig at nagbabakasakaling nahulog lang pero kahit doon ay wala. Pumasok na rin ako sa banyo dito sa kwarto ko pero wala rin. Nasaan na naman yun?


Pinaghahalungkat ko na yung nightstand ko at pati yung mga drawers. Pati ilalim ng kama ay pinaghalungkatan ko na din pero wala doon ang necklace ko.

#TGND: Secrets [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon