Nothing's Changed [ BIAG: Book 2 ]

Chapter 49 [ Tragic ]

Jenny's POV

I picked the necklace that was dropped by someone on the ground. I don't know who's necklace is this. Tiningnan ko lang ito habang nakasabit sa daliri ko, tsk! Why am I being interested of this shitty necklace? Itatapon ko na sana ulit nang may narinig akong usapan na nanggagaling sa dalawang lalake na papunta sa gawi ko.

"Grabe naman si bossing, di na naawa sa babae." Naiiling na sabi ng isa.

"Bakit naman siya maaawa eh tayo nga sa isang pagkakamali pinupugutan nga ng ulo." Napapailing na sagot ng isa. Mabilis ko naman silang hinarangan na ipinagtataka nila.

"Who are you pertaining to?" I asked them.

"Si James. Diba nga kapatid ka niya?" Mga bobo! Alam kong si James ang tinutukoy nila pero yung  babae ang tinutukoy ko.

"Who was the girl, anyway?"

"Ewan, basta sa pagkakaalam ko girlfriend ni Jiro yun." Nanlaki naman ang mata ko sa narinig ko. Now I conclude that voice a while ago, it was Trixcy. Agad ko naman na pinasok sa bulsa ko ang kwentas at inagaw ang baril ng lalaking kausap ko.

"Don't dare to fight me back if you love your life." At mabilis ako na pumasok. Hindi naman sila nakapalag at nagtungo nalang. Pagkapasok ko sa loob ay may isang adik na humarang sa akin. Kumunot naman noo ko.

"Hey! Hey! Jenny, alam naming kapatid mo si boss pero mukhang makikialam kana." The guy said that looks like a roaster because of his hair style. Pula ang buhok na sa gitna lang ang may natitirang buhok.

"I have something to give to him." I smirked.

"Busy kasi siya eh." Basi sa mga ngisi niya ay parang nahuhulaan ko na ang mangyayari. Shit this roaster!

"Get out of my way or I'll toast you, roaster!" Nagtawanan naman ang mga kasama niya na nakaupo lang sa sofa. Kita ko naman ang pagka-inis sa aura niya. Pissed of that easy, huh?

"Dadaan ka muna sa butas ng karayun, Jenny." At naghaharangan ang mga kampon niya. I stretch my neck sign that I am ready for a fight. WHOA! I miss this!

"Sabagay mukha ka namang karayum at mukha namang mangkukulam ang mga alagad mo." I said and a devilish smile formed on my lips.

"Tsk! Sumuko ka na miss, baka makulam ka pa?" I took a deep sigh. Thinking to give up is not that easy, most specially when I know what I am fighting for.

"Sorry but, I don't have that on my vocabulary." I smiled sweetly but there is something on this smile.

"Why don't you..." I pause for a bit and looked at them one by one. Nagbibilang ako, shemay ang dami nila! Nasa dalawamput lima. I can do this! Trixcy, just hold on. Kalaban ko sila dati pero dahil sa maling impormasiyon nadamay sila, kahit lang naman dito makakabawi ako.

I never give them a damn word anymore because I now twisting the neck of the roaster. I am disappointed to myself, I thought I will toast him.

"Peste! Pare ang bilis no'n!" Natatarantang bulyaw ng mangkukulam. Ah, ah! Hindi na sila makakakulam dahil wala na ang karayum nila.