Mirage [yoonmin]

'7

"Şimdi de ilişkilerini ben bozdum."

Söylenişimle Namjoon'un meraklı bakışları bana dönerken ona açıklamak için ağzımı açsamda boşverdim. Saçma bir şeydi, bununla artık daha fazla uğraşmayacaktım. Bunun dışında daha birçok saçma haber ortalıkta dolansa da en çok bu pembe saçlı kafanın ki sinirime dokunuyordu.

"Yine onunla olan haberlerini okuyorsun di mi?" Namjoon olayı anladığında bana kızarak bakmasıyla, "Roman yazdılar, ciddiyim." Kendimi korumaya geçtiğimde başını olumsuz bir şekilde sallarken benimle eğlenme moduna geçmişti.

"Çok takılıyorsun."

"Karakterleri başka birileri olsa bu konuyu satın alır, kitabını basardım."

"Şimdi de abartıyorsun."

"Yazılanları okumadın sanırım." Dedim alınmış bir şekilde ona bakarken. Sanki yanımızda, bizimle yemek yiyorlarmışçasına her şeyi yazmışlardı ki bu korkutucuydu. Şu zaman kadar birçok ünlüyle adım anılmıştı fakat bu seferki canımı daha bir sıkıyordu sebepsizce.

"Bugün erken çıkacağım." Namjoon benim söylenmelerimi umursamazken elinde ki telefondan başını kaldırmıyordu.

"Toplantılara katılmayacak mısın?"

"Bensiz girebilirsin, Seokjin hyungla hastaneye gitmem lazım." Demesiyle içimde büyüyen endişeye engel olamamıştım. Hastane mi?

"İyi mi?" Diye sormaktan kendimi alamazken sıkıntıyla bir nefes vermesi aklımda birçok senaryoya yol açtı.

"Hava değişikliği onu biraz etkiledi, onun dışında çok iyi merak etme." Gülümseyerek yanıma gelmiş, masama kalçasını yaslayarak yanımda durduğunda nazikçe omzumu sıvazlarken, "Eğer bir şey olursa bana haber verir misin?" Sorduğum soruyla birlikte beni başıyla onaylamasıyla sıkıntıyla bir nefes bıraktım. Elimde olmadan ona endişelenirken buluyordum kendimi, o kadar şeye rağmen.

"Şimdiden de gidebilirsin, yapabilceğin bir şey yok."

"Emin misin?" Namjoon emin olamayarak bana bakarken onu umursamadan odamdan kovduğumda son birkaç dosyayla uğraşıp eve geçmiştim. Otele geçmeden önce evden almam gerekenler vardı. Bu ani taşınma olayı beni etkilemişti.

"Sonra ona dedi ki-"

"Ramen yemek ister misin?" Jungkook'un eğlendiği belli olan cümlesini tamamlayan Hobi ile yükselen kahkahalarla kaşlarım çatılırken sessizce salona ilerledim. Neyle karşılaşacağıme emin olmasam da kesinlikle gördüğüm şeyleri beklememiştim.

"Ah adamın surat ifadesini görmek isterdim."

"O kadar komik değildi." Diye mırıldandım kapıdan onları izlerken. Dört genç korkuyla bana döndüğünde, beni burada beklemedikleri ortadaydı. "Ayrıca rameni sossuz yedi, böyle bir şeyi hangi insan yapabilir ki?"

"Hyung, burada ne işin var?" Hobi'nin saçma sorusuna sıkıntıyla derin bir nefes vererek cevap verdiğimde "Bura benim evim." O da sorusunun saçmalığını fark ederek birkaç saçma kelime geveledi. Evimde ben hariç herkes bulunuyordu anlaşılan.

"Evet ama-doğru."

"Siz ne halt yapıyorsunuz?" Masaya yayılan içkiler, atıştırmalıklarla beraber dağılan yemeklerle ortada neler döndüğünü sormama rağmen anlamıştım. Kendi evleri yokmuşçasına..