Yeni Okul Alarmı

FİNAL

Bitirme tarihleri bu satıra :)
•
"Cansu... Cansu uyan."

Sarsılan bedenim ve duyduğum ses uyanmama sebep olmuştu.

İrkilerek gözlerimi açıp yatakta hızlı bir hareketle doğruldum.

Elimi kalbime götürdüğümde derin bir nefes aldım.

Rüyanın etkisiyle sırılsıklam olmuştum.

Karşımda bana korkmuş gözlerle bakan eşimi buldu gözlerim.

Gözyaşlarımı tutamadım.

Hüngür hüngür ağlarken sesim çocuklara gitmesin diye başımı eşimin omzuna gömdüm.

Bana sıkıca sarılıp sakinleştirmek için sırtımı sıvazladı.

"Sakin ol güzelim, kabus gördün. Geçti. Bak ben yanındayım."

Lise yıllarımı, onu kaybedişimi görmüştüm.

Yaklaşık bir dakikanın ardından kafamı kaldırıp elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim.

"Biraz sakinleştikten sonra anlatmak ister misin?" diye sorunca başımla onayladım.

"Bugün pazar diye uyandırmaya kıyamadım seni. Kahvaltıyı hazırladım. Hadi sen biraz toparlan ben çocukları oyalıyayım. Seni böyle görmesinler he?"

Gülümsedim.

"İyi ki varsın."

Alnımdan öpüp uzunca baktı bana.

Sanırım anlamıştı neden böyle uyandığımı.

Bakışlarındaki kırgınlığı kalbimin en diplerine kadar hissetmiştim çünkü.

Yatak odamızdan çıkınca ben de odadaki ebeveyn banyosuna doğru ilerledim.

Aynadan kendimi görünce biraz daha hak verdim Mete'ye.

Sırılsıklam olan tişörtüm, alnımda biriken damlalar ve kızaran gözlerimle pek de benzemiyordum sabah kuşlarına.

Uzun zamandır görmüyordum kâbuslarımı.

Çok eskide kalmıştı, yıllar olmuştu.

Aynadan uzun uzun süzdüm kendimi.

İstemsizce düşünmeye başladım mezuniyet gecesi olanları.

*

Beyaz elbisemin üzerime oturuşunun verdiği özgüvenle gülümsedim caddenin karşı tarafında bana gülümseyen sevgilime.

O da gülümsüyordu.

Bir an önce koşup sarılmak istiyordum ona.

İki adım ötesi bile o kadar uzak geliyordu ki bana.

Öyle özlüyordum ki onu iki adım ötemdeyken bile.

Bana doğru attığı ilk adımda karardı dünya.

Sustu tüm şehir.

Söndü tüm ışıklar.

Durdu zaman.

Durdu dünya.

Arabanın altında kanlar içinde acıyla kıvranan sevgilime bakıyordum.

İlk şoku atlattıktan sonra yanına atmıştım kendimi.

Yüzünü tutan ellerim kana bulanmıştı.

Beyaz elbisem kırmızıydı artık.

Pembe dünyam siyahtı.