So Its you (Completed)

134043.Pluto.

Cyril's Pov

"Cyril! Hyung!" boses ni V ang narinig ko kaya tinignan ko siya at lumapit sa aming dalawa ni Tristan.

Si Tristan biglang nawalan ng malay at.. KASALANAN KO YUN! PU— ARGH! EH NAKAKAINIS SIYA EH! SABIHIN BA NAMANG WALANG KAMI!? BWISIT.

"Anong nangyari!?" nag-aalalang sabi niya sa akin at chineck yung pulso ni Tristan at tinignan ako.

"He's fine. Kailangan lang niyang madala kaagad sa medic. Anong bang nangyari?" tanong ulit niya sa akin.

"I know it's my fault. Pero siya yung nauna!" sabi ko saka kotinignan ang mukha ni Tristan.

Sugat.

"May lason ang shuriken na sumugat sa mukha niya. Dapat siyang madala kaagad sa hospital!" may biglang nagsalita at tsaka nuya nilapitan ang katawan ni Tristan.

"J-Jimin?" sabi ko sa lalaking 'to kaya napalingon siya sa akin at tumango.

"Yes, that is me. But I'm sorry, we really need to get Hyung to the nearest hospital." sabi niya kaya bumalik ako sa wisyu at tinignan ang mukha ni Tristan.

AISH. NAKAKAINIS.

----

So ayun nga, binuhat ni Jimin si Tristan palabas kung saan may naghihintay na medic doon.

"Maam, any injuries?" tanong sa akin nung assign nurse.

"None. Yung nalason ang pagtuonan niyo ng pansin! Hurry!" sabi ko sa kanya at tumango ito kaagad at pinuntahan ang katawan ni Tristan na pinasok na sa emergency Ambulance. Pumasok doon si Vincent at Jimin dahil may iilang injuries silang natamo na kailangan ng medical attention.

Umalis naman kaagad ang ambulansya at nakatingin lang ako hanggang sa ito ay nawala sa paningin ko.

"Boss, sigurado ka bang ayos ka lang?" biglang lapit sa akin ni Sakano kasama ang isang member ng team, si Nyx.

Nandito sila sa labas para kapag nakalabas na kami ay may sasalubong sa aming tulong.

Tinignan ko silang dalawa at umiling.

"I am fine." sabi ko at nagsimula nang maglakad papunta sa kotseng naghihintay sa akin para ihatid ako sa mansyon.

Bago ko buksan ang pinto ay bigla na lang akong napaluhod at naiyak.

Narinig kung tinawag ni Sakano ang pangalan ko at nilapitan para alalayan akong tumayo pero pinigilan ko siya.

Gusto ko munang umiyak.

Gusto ko munang ilabas ang sakit na dinaramdam ko ngayon.

*sob*

Hindi ako umiiyak dahil sa nangyayari. Umiiyak ako dahil sa nasaksihan ko kanina.

Yung komokontrol kay Trevor.

It was Dianne.

And I killed her.

Pinatay ko ang tinuring kung kaibigan.

IM SORRY.

"SORRY!!" sabi ko at lalong umiyak. Alam kung masakit. Pero kinailangan kung gawin ang dapat.

The moment I saw her from that Tree. Alam na alam kung siya yun. Kahit ginupit niya ang kanyang buhok na pangARMY cut, alam.kung si Dianne yun at hindi nga ako nagkamali.

Bago pa niya ako lingunin ay binato ko na sa kanya ang shuriken sa ulo saktong sakto dun sa pagpatay ni Tristan kay Trevor na kinokontrol niya.

Mahuhulog na sana siya pero sinalo ko siya at niyakap. Akala ko patay na siya but she manage to speak at me habang ako naman, gusto nang maiyak pero walang luhang lumalabas sa mga mata ko! WALA!